Είμαστε στον αέρα. Ας τελειώνουμε...

Η κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 2012 εξασφάλισε τη στήριξη των Ευρωπαίων και τη συνέχιση της εκταμίευσης των δόσεων παριστάνοντας πως κάνει μεταρρυθμίσεις.

Επί της ουσίας αυτό που έχει συμβεί τα χρόνια της χρεοκοπίας είναι η αύξηση των φόρων σε μια όλο και μικρότερη φορολογική βάση.

Φορολογούν τα συνήθη υποζύγια εκ των οποίων κάθε μήνα αυξάνεται ο αριθμός όσων αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις…
Με μαθηματική ακρίβεια η εξέλιξη αυτή οδηγεί στην κατάρρευση…

Η μοναδική διέξοδος της Ελλάδας από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει είναι ( αυτό το γράφουμε από την αρχή τη χρεοκοπίας και πολλά χρόνια νωρίτερα) η μείωση του δημοσίου τουλάχιστον στο μισό και η εκ του μηδενός ανασύνταξη αυτού που θα απομείνει.
Αυτό θα υποχρεωθούμε να κάνουμε στο τέλος γιατί το δημόσιο και το κράτος αποτελούν το μεγαλύτερο εμπόδιο ανασύνταξης της ιδιωτικής οικονομίας.
Αντ’ αυτού η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου επέλεξε στην ήπια προσαρμογή ενός μηχανισμού που είναι μη διοικήσιμος.

Όπως ήταν φυσικό, απέτυχε οικτρά.
Σ’ αυτό βοήθησε όσο μπορούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ με την δημαγωγική πολιτική της υπόσχεσης των πάντων στους πάντες και την υποκίνηση κάθε μορφής αντίστασης στις μεταρρυθμίσεις και ανταρσίας στους νόμους.
Μετά τις Ευρωεκλογές η κυβέρνηση εγκατέλειψε και τις ελάχιστες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες και προσανατολίστηκε στο να ανταγωνιστεί το ΣΥΡΙΖΑ σε λαϊκισμό και δημαγωγία. Στη δημαγωγία όμως κερδίζει μόνο αυτός που δεν έχει τις ευθύνες της διαχείρισης.
Όπως είναι φυσικό η κυβέρνηση ένα οριακό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, μέσα σε λίγους μήνες το μετέτρεψε σε συντριβή.
Η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν ο ΕΝΦΙΑ. Αν δεν ήταν αυτός θα ήταν κάτι άλλο.
Μετά από μια περίοδο που η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ είχε χτυπήσει οροφή μετά το μέσον τους θέρους έχει αρχίσει να διευρύνει τη διαφορά του.
Πλέον αυτή η τάση φαίνεται πως είναι δύσκολο να ανατραπεί. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις είναι σαφείς προς αυτό.
Κατά συνέπεια το ερώτημα είναι ο χρόνος των εκλογών και η αν το εύρος της διαφοράς θα εξασφαλίσει αυτοδυναμία.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να επιχειρήσει μια στροφή στο ρεαλισμό και την σταθερότητα του Ευρωπαϊκού προσανατολισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει υποσχεθεί τόσα πολλά σε όλους που είναι απίθανο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να μη έρθει αντιμέτωπος με όλους.
Υπόσχεται αυξήσεις μισθών, συντάξεων, προσλήψεις, μη αξιολόγηση προσωπικού, κρατικοποιήσεις τραπεζών και ταυτόχρονα μείωση της δυσβάστακτης φορολογίας για τους μη προνομιούχους.
Υπόσχεται «κούρεμα» των δανείων σε όσους χρωστούν και ασφάλεια των καταθέσεων σε όσους έχουν καταθέσεις. Υπόσχεται κρατικοποίηση τραπεζών και ΤΧΣ και ταυτόχρονα παραμονή στο Ευρώ.

Αυτά για όποιον καταλαβαίνει στοιχειωδώς τι σημαίνουν είναι αντιφατικά και αλληλοαναιρούμενα.
Με απλά λόγια πορεύεται με σύνθημα το λεφτά υπάρχουν…

Αν υπάρχουν, θα δικαιωθεί και ίσως αξιωθεί να πραγματοποιήσει στην Ελλάδα το 2014 αυτό που απέτυχε στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία ή σε πιο ανθρώπινη εκδοχή αποτυγχάνει προσεχώς στην Ευρώπη.
Αν δεν υπάρχουν όμως, ενδεχομένως να κληθεί να αποτελέσει το αποδιοπομπαίο τράγο της χρεοκοπίας της μεταπολίτευσης.

Ποιο δίκαιο θα ήταν το λογαριασμό αυτό να τον είχε πληρώσει ο ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ το 2010 για τα έργα και ημέρες του Ανδρέα Παπανδρέου στη μεταπολίτευση ή ο Κ. Καραμανλής για τη λαίλαπα της περιόδου 2004-2009.
Η κομμουνιστογενής ελληνική αριστερά όμως, λόγω της ιδεολογικής μαρξιστολενιστικής «λοβοτομής», δεν είχε ποτέ την ικανότητα να διαβάζει τις εξελίξεις και να πορεύεται προς όφελός δικός της ή της κοινωνίας. Ο εμφύλιος και το κόστος που πλήρωσε ο κόσμος της και η χώρα αποτελούν το σημαντικότερο ιστορικό παράδειγμα αυτής της εκ γενετής «αναπηρίας».
Ο Αλέξης Τσίπρας ηγείται ενός ρεύματος δυσαρέσκειας μιας κοινωνίας σε απόγνωση, μιμούμενος μέχρι αστειότητας το ύφος και τη στρατηγική του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το 2014 όμως δεν είναι 1981.
Το 1981 το δημόσιο χρέος ήταν στο 35% του ΑΠΕ και το ιδιωτικό ανύπαρκτο. Τώρα αν κλείσει η ΕΚΤ τις πιστωτικές γραμμές προς τις ελληνικές τράπεζες, σε μια εβδομάδα θα υπάρχει άλλο 1-1,5 εκατ. άνεργοι και όλοι οι υπόλοιποι θα βρουν τα ΑΤΜ άδεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξελιχθεί στην οπισθοφυλακή των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης και αποτελεί την επιτομή των αριστερών ψευδαισθήσεων της μεταπολίτευσης.
Το τέλος της μεταπολίτευσης δεν φαίνεται πως μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς της συντριβή και αυτών των ψευδαισθήσεων.
Είμαστε στον αέρα λοιπόν... Δεν έχουμε παρά να υποστούμε τις συνέπειες της τελευταίας (ας ελπίσουμε) πράξης του δράματος.

    Ας απολαύσουμε την διαδρομή την διαδρομή τουλάχιστον αφού δεν στάθηκε δυνατόν   
     να   την αποφύγουμε.

    Κώστας Στούπας
    Capital.gr