Η κυρία του 6ου επί δικτατορίας…

Θα σας τα γράψω λαχανιασμένα.

Από το ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ μέχρι το Ε-Ε-Ε-ΡΧΕ-ΤΑΙ! με τρία Ε μπροστά, πέρασαν 8 μήνες.

Θα έλεγα είχαμε 8 μήνες περιθώριο να διηγηθεί ο καθένας την αλήθεια του (και ο Ιωαννίδης να χαρεί τη βασιλεία του).

Γιατί μετά η αλήθεια ομαδοποιήθηκε.

Η κοινωνία χωρίστηκε σε αντιστασιακούς και καθάρματα.

Έχει αυτή την μπαμπεσιά η ιστορία.

Ενώ την σελίδα της την γυρίζουν οι λίγοι, την πράξη τη σφετερίζονται οι πολλοί. Εκείνο το σοκαριστικά ανέντιμο ΟΛΟΣ ο λαός ανοίγει ξαφνικά σαν βεντάλια και ενώ δήθεν δροσίζει, στην ουσία σκεπάζει πρόσωπα, κρύβει μάτια…

Το χρωστάω στη μνήμη του Μιχάλη.

Δεν ήταν όλος ο λαός μέσα στη χαρά που οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν.

Δεν ήταν η πλειοψηφία που χειροκρότησε τον ξεσηκωμό τους.

Αν ήταν έτσι τότε η πράξη τους ελαφρώνεται, απλουστεύεται. Δεν ήταν απλό αυτό που έκαναν… Άκου «όλος ο λαός!».

Δηλαδή η κυρία του 6ου ορόφου δεν ήταν λαός;

Εγώ την άκουσα να μιλάει με τον  θυρωρό, τον κυρ-Γιώργο και να λέει «Φωτιές θα μας ανάψουν τα παλιόπαιδα. Λες και μεις δεν ξέρουμε ότι δεν έχουμε δημοκρατία. Αλλά ζήσαμε εμφύλιο Γιώργο μου και ξέρουμε πώς μπορεί ν΄ανάψει μια σπίθα τα πάθη. Άσχημα περνάμε;».

Όλες οι πολυκατοικίες τότε είχαν θυρωρό. Το google της πολυκατοικίας και η χαρά της πληροφόρησης της Ασφάλειας.

Ήξεραν τα πάντα για όλα τα διαμερίσματα.

Έμεναν σε ανήλιαγα υπόγεια διαμερίσματα και οι περισσότεροι παρακολουθούσαν.

Ώρες σε μια καρέκλα να παρακολουθούν και να ξεφυσάνε για θελήματα που τους ξεβόλευαν από την παρακολούθηση.

Μα θα μου πεις είναι άξια αναφοράς η πολιτική ανάλυση της κυρίας του 6ου;

Γιατί όχι; Εγώ δεν γράφω ιστορία.

Στην ιστορία χωράνε μόνο ήρωες και Εφιάλτες.

Ας καταγραφεί κάπου και η κυρία του 6ου…

Εδώ κατέγραψα τον κότσο της Βούλας!

Λες νάταν μόνο η κυρία του 6ου;

Ήταν και ο κύριος του 3ου που έλεγε «Ο κόσμος χόρτασε ψωμί και έργα. Είδαμε ηλεκτρικό στα σπίτια μας, είδαμε φως! Δες τους δρόμους! Πού τα είχαμε φανταστεί αυτά; Νάναι καλά η ΜΟΜΑ που έφτασε η άσφαλτος στα χωριά μας. Τι θέλουν; Να αιματοκυλιστούμε; Να πάνε στη Ρωσία να δούνε ελευθερίες!» και όχι μόνο συμφώνησε ο κύριος του 5ου που συμμετείχε στην συζήτηση αλλά επαύξησε με το εξής στοιχείο «Έφτασε η Ελλάς να πάρει το Όσκαρ Οικονομίας των Financial Times ως η χώρα με τις καλλίτερες οικονομικές επιδόσεις διαγωνιζόμενη με όλες της χώρες της γης!

Και δυο χρονιές μάλιστα.

Το 1971 και το 1972. Βρε η δραχμή μας είναι πιο ισχυρή από το δολάριο! Τι επανάσταση και κουραφέξαλα»…

Θα με ρωτήσεις αν άκουσα κανέναν στην πολυκατοικία να μιλάει και για την αποπομπή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης τον Δεκέμβριο του 1969 όταν από τις 18 χώρες που αποφάσιζαν μέσω των Υπουργών Εξωτερικών τους αν η Ελλάδα είχε θέση ανάμεσα στις πολιτισμένες δημοκρατίες οι 11 είπαν όχι, οι 4 έριξαν λευκό και η μόνη ψήφος υπέρ μας ήταν της Κύπρου.

Αυτό δεν το άκουσα… Ψέματα να σας πω;

Ίσως γιατί ο τότε υπουργός Εξωτερικών Πιπινέλης είχε δηλώσει ότι η εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων υποχρεώνει να αποχωρήσει η χώρα μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης!

Η Ελλάδα ζούσε σ΄ένα δικό της κόσμο. Ψέματα να σας πω;

Ο καθένας είχε την αλήθεια και «αλήθεια» του.

Είχε τις μνήμες του, τη βολή του, τη βόλεψή του, την οπτική του γωνία.

Τους φόβους, την ατολμία.

Η ιστορία δεν καταγράφει τα φοβισμένα ανθρωπάκια.

Αλλά κάπου πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Β Παγκόσμιος πόλεμος για όλον τον κόσμο διήρκησε 5 ή 6 χρόνια. Για την Ελλάδα 9.

Η χώρα βρίσκονταν σε συνεχή πολεμική αναταραχή από το 1940 μέχρι το 1949. Σ΄αυτό το χρονικό διάστημα μισό εκατομμύριο Έλληνες πήγαν πρόωρα στον παράδεισο ή στην κόλαση, ανάλογα με τα πολιτικά τους φρονήματα.

Ας επιτρέψουμε στους ανθρώπους να έχουν μνήμες ατομικές, φόβους και τραύματα.

Ας επιτρέψουμε σε όποια πολιτική παράταξη και ν΄ ανήκει κάποιος να έχει φρέσκο αίμα ακόμα στις μνήμες του.

Είναι μαγευτικό, εξω-πλανητικό ότι ξεσηκώθηκαν άνθρωποι όχι γιατί πεινούσανε. Αλλά για ιδέες! Για ελευθερία!

Καμία επανάσταση δεν ξεκίνησε από τους βολεμένους.

H ομορφιά του κόσμου είναι η διαφορετικότητα. Η αλήθεια του καθένα. Όλοι οι κρίκοι χρήσιμοι.

Οι μεγάλοι, οι αληθινά μεγάλοι ξεπετάγονται γιατί υπάρχουν μικροί.

Οι θαρραλέοι γιατί υπάρχουν φοβισμένοι.

Οι έντιμοι γιατί υπάρχουν ανέντιμοι.

Οι δεξιοί γιατί υπάρχουν αριστεροί.

Μεγάλη υπόθεση νάχεις κάποιον να λογαριαστείς. Ένα άγαλμα να γκρεμίσεις.

Η δικτατορία έδινε μια μεγάλη πολυτέλεια που θ’ανακάλυπτα πολλά πολλά χρόνια αργότερα.

Ο εχθρός ήταν συγκεκριμένος.

Το Πολυτεχνείο και το τανκ πιο πολύ από την πόρτα που έριξε, έτριξε τη γη μας. Την ταρακούνησε. Τη ξεβόλεψε.

Οι φοιτητές έφεραν την ώρα…

Αυτό είναι το θαυμαστό. Να φέρεις την ώρα.

Να βγεις μπροστά της.

Να σκουντήξεις το χρόνο.

Αυτό έκαναν.

Ρέα Βιτάλη

Protagon

Υ.Γ- Το κείμενο που διαβάσατε είναι απόσπασμα από το βιβλίο μου «Κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο» εκδόσεις Ποταμός.