Ο νέος φίλος των ΗΠΑ: Το Ιράν!!!

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα καινούργιο φίλο στη περιοχή της Μέσης Ανατολής : Το Ιράν.

Πρόκειται μήπως για μια μεθοδευμένη στρατηγική αλλαγή των συμμάχων της Αμερικής στη περιοχή, με το Ιράν να αναλαμβάνει το ρόλο που κατείχε  η Σαουδική Αραβία; Την περασμένη εβδομάδα, αμερικάνικο μη επανδρωμένο  αεροσκάφος, σκότωσε σύμφωνα με σχετικές αναφορές, μέχρι και είκοσι μαχητές της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής οργάνωσης AQAP. Ανάμεσα στους νεκρούς, ήταν και ο Shawki Ali Ahmed al Badani, καταζητούμενος για τον ρόλο κλειδί που διαδραμάτισε σε επιχείρηση στην εν λόγω περιοχή το 2003, η οποία οδήγησε στο κλείσιμο πρεσβειών των ΗΠΑ… Και ενώ στόχος του αμερικάνικου χτυπήματος ήταν η ηγεσία της οργάνωσης AQAP, έγινε καλοδεχούμενο από τους αντάρτες Houthis που υποστηρίζονται από το Ιράν, και οι οποίοι κατέλαβαν την πρωτεύουσα της Υεμένης Sanaa το Σεπτέμβριο και από τότε βρίσκονται σε ανοιχτό πόλεμο με την AQAP. Στη Συρία, από τα αμερικάνικα εναέρια χτυπήματα κατά των  ισλαμιστικών τρομοκρατικών  οργανώσεων ISIL και al-Nustra Front, ευνοείται ο σύμμαχος του Ιράν, πρόεδρος Bashar al-Assad. Kατά μήκος των συνόρων του Ιράκ, μαχητές υποστηριζόμενοι από το Ιράν, συνδράμουν στο σχέδιο του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα  να καταστρέψει τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η ISIL.        Παρόλο που  αυτό γίνεται διότι υπάρχουν αμοιβαία συμφέροντα από την καταστροφή θρησκευτικών εξτρεμιστικών ομάδων, υφίστανται εντούτοις και κάποια σημαντικά στρατηγικά θέματα, κυρίως δημογραφικά και ενεργειακά, που φέρνουν τις ΗΠΑ και το Ιράν όλο και πιο κοντά.  Επιπλέον, μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά δεδομένης της τρέχουσας σχέσης των δύο χωρών, ωστόσο η υποτιθέμενη ανταπόκριση του Ομπάμα στον Αγιατολάχ Χομεινί, ενδεχομένως να προμηνύει την αρχή μιας περίπλοκης διαδικασίας που θα οδηγήσει στην αντικατάσταση της Σαουδικής Αραβίας από το Ιράν ως ο ευνοούμενος στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στην  περιοχή.                          Παρά το γεγονός ότι η σχέση των ΗΠΑ με τη Σαουδική Αραβία είναι αναμφισβήτητα δυνατή και διεθνούς σημασίας, μολαταύτα έχει ημερομηνία λήξης. O σύγχρονος ηγεμόνας βασιλιάς Abdullah, είναι 90 χρονών και έχει ήδη «θάψει» δύο από τους επιλεγμένους διαδόχους του. Ο τωρινός πρίγκιπας Salman είναι 78 χρόνων.

Επιπροσθέτως, η σχέση αυτή, βασίζεται κυρίως στο πετρέλαιο. Πολιτιστικά ή ιδεολογικά, δεν υπάρχουν πολλά που να δένουν τις ΗΠΑ με το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας. Tο ίδιο ισχύει και για το Μπαχρέιν όπου η Σουνιτική ελίτ εξουσιάζει την Σιιτική απογοητευμένη πλειοψηφία. Κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, φάνηκε πόσο ασταθής είναι η κυβέρνηση αυτή, όταν για να καταστείλει την εξέγερση, αναγκάστηκε να ζητήσει τη συνδρομή του Gulf Cooperation Council (GGC). To γεγονός ότι το Μπαχρέιν αποτελεί βάση για τον πέμπτο στόλο των ΗΠΑ, είναι ένας επιπρόσθετος λόγος που η Αμερική είναι ιδιαίτερα ευέλικτη και προσεκτική αναφορικά με τις αλλαγές στις στρατηγικές  συμμαχίες της  στην περιοχή. To τελικό κομμάτι σε αυτό το παζλ είναι το Ιράκ, όπου η εισβολή των ΗΠΑ καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα στον πόλεμο Ιράκ-Ιράν με την εγκαθίδρυση μιας διακυβέρνησης στη Βαγδάτη που εξουσιάζει και διαχειρίζεται τον φυσικό πλούτο της χώρας που βρίσκεται κυρίως στο νότο όπου κυριαρχούν οι Σιίτες. Παρόλο που υπάρχουν μεγάλες διαφορές όσον αφορά τις πολιτικές προσδοκίες των διαφόρων κρατών στην περιοχή, εάν συνδυαστεί με τα μεγάλα αποθέματα σε πετρέλαιο και αέριο που έχει το Ιράν, τότε συμπεραίνουμε ότι ο μεγαλύτερος φυσικός πλούτος στην περιοχή, βρίσκεται σε περιοχές που κυριαρχούν οι Σιίτες. To επίπεδο της αλλαγής που πρέπει να συντελεστεί στο Ιράν προκειμένου να καταστεί ο σημαντικότερος εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή είναι πολύ μεγάλο. Εντούτοις, κάτι τέτοιο δεν είναι απίθανο, δεδομένου ότι τα στρατηγικά συμφέροντα των δύο δυνάμεων είναι εξίσου μεγάλα. Στο Ιράν, πολύ συχνά η Αμερική αναφέρεται ως ο Μεγάλος Σατανάς, κυρίως στους κόλπους των κληρικών όπου το μήνυμα τους δεν είναι αυτό της συμφιλίωσης. H HΠΑ παραμένουν για το Ιράν ένας χρήσιμος αποδιοπομπαίος τράγος τον οποίο κατηγορούν για τα βάσανα της χώρας, πολλά από τα οποία προέρχονται όχι από τις οικονομικές κυρώσεις, αλλά από τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση.  Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις δύο χώρες  επιδεινώνεται, όταν μπαίνουν στο τραπέζι, οι φιλοδοξίες του Ιράν αναφορικά με τα πυρηνικά όπλα, αλλά και η κακή σχέση που διατηρεί το Ιράν με το Ισραήλ. Παρόλα αυτά, τα ως άνω εμπόδια δύνανται να ξεπεραστούν. Ο χρόνος και οι ηγέτες των δύο χωρών, μπορούν να φέρουν την αλλαγή και να παραμεριστούν οι διαφορές του παρελθόντος όταν το εθνικό συμφέρον το επιτάσσει. Το 2002 ο George W Bush είπε: «Υπάρχει μακραίωνη ιστορία φιλίας ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Ιρανούς. Καθώς ο λαός του Ιράν προχωράει μπροστά σε ένα μέλλον με περισσότερη ελευθερία, μεγαλύτερη ανεκτικότητα, τότε θα έχουν δίπλα τους τις ΗΠΑ ως τον καλύτερο τους φίλο». Crispian Cuss Al Jazeera

Απόδοση: Sensei Yoko