Η επιστροφή των κομμουνιστών στη Γερμανία;

Χρειάστηκαν 25 χρόνια για τους κληρονόμους του κόμματος που κυβερνούσε κάποτε την Ανατολική Γερμανία, του Die Linke δηλαδή, για να κερδίσουν μια πρωθυπουργία σε κρατίδιο της ενωμένης πλέον Γερμανίας.

Πολλοί Γερμανοί πιστεύουν πως είναι ακόμη νωρίς, αλλά η άνοδος στην εξουσία του Bodo Ramelow στη Θουριγγία μας υπενθυμίζει περισσότερο τη διάρρηξη της χώρας με το διαιρεμένο παρελθόν της, παρά τις πρόσφατες εορταστικές εκδηλώσεις για τη πτώση του τοίχους του Βερολίνου…

Από σήμερα (χθες), ο Ramelow ηγείται μιας κοκκινοπράσινης κυβέρνησης συνασπισμού στο ανατολικογερμανικό αυτό κρατίδιο.

Στον συνασπισμό του συμμετέχουν το Die Linke, οι Σοσιαλδημοκράτες, και οι Πράσινοι.

Το Die Linke έχει κερδίσει και άλλα περιφερειακά αξιώματα, αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερή του επιτυχία μέχρι στιγμής. Αν η κυβέρνηση αυτή πετύχει, μπορεί να πειστούν οι Σοσιαλδημοκράτες που συμμετέχουν και στη γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεργασίας, ότι δεν θα χρειάζεται στο μέλλον να αποφεύγουν το πρώην κομμουνιστικό κόμμα.

Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να υπονομεύσει την κυριαρχία της Μέρκελ στη γερμανική πολιτική σκηνή.

Προς το παρόν, οι Σοσιαλδημοκράτες προτιμούν να συνεργάζονται με τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ παρά με την ριζοσπαστική Αριστερά ή τους Οικολόγους Πράσινους. Αν όμως αλλάξουν τη στάση τους, τότε η κεντροδεξιά καγκελάριος θα δυσκολευτεί να κρατήσει την εξουσία.

Το Die Linke κατάγεται (απευθείας) από το μοναδικό κόμμα που υπήρχε στην Ανατολική Γερμανία, το SED.

Στις πρώτες βουλευτικέ εκλογές μετά την επανένωση, το 1990, κέρδισε το 2.4% των ψήφων.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό γιατί ήταν τόσο μη δημοφιλές. Αν και οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές είχαν απομακρυνθεί από τις τάξεις του, δεν έπαυε να είναι η πολιτική δύναμη που ήταν υπεύθυνη για περισσότερες από τρεις δεκαετίες καταπίεσης και οικονομικής δυστυχίας.

Η Γερμανία διατηρεί καλή μνήμη, εξαιτίας κυρίως της ταραγμένης ιστορίας της τον 20^ο αιώνα. Οι Ναζί δεν διατηρούν το μονοπώλιο των θηριωδιών.

Η μυστική αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας Στάζι ήταν ίσως πιο σκληρή και από την σοβιετική KGB.

Μετά την επανένωση θεωρούνταν αδιανόητο πως ένα κόμμα συνδεδεμένο με εκείνη τη φρίκη θα μπορούσε και πάλι να παίξει ρόλο. Αυτό ισχύει ακόμη για κάποιους, αφού στο Die Linke συμμετέχουν και πρώην στελέχη της Στάζι!

Μάλιστα, σήμερα συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες διαδηλωτές στην μεγαλύτερη πόλη της Θουριγγίας την Ερφούρτη, φωνάζοντας συνθήματα εναντίον της συγκυβέρνησης, με κυρίαρχο το «έξω η Στάζι»!

Οι πολιτικοί έκαναν τα πάντα για να εμποδίσουν τον Ramelow και το κόμμα του.

Η Μέρκελ, που πέρασε τα νιάτα της στην Ανατολική Γερμανία, προειδοποίησε τους ψηφοφόρους του κρατιδίου να μην «σύρουν τον Μαρξ στη κυβέρνηση».

Ακόμη και ο πρόεδρος Joachim Gauck, που θα πρέπει να μένει ουδέτερος στα πολιτικά ζητήματα, εξέφρασε τις αμφιβολίες του για το κατά πόσο το συγκεκριμένο κόμμα έχει διαρρήξει τις σχέσεις του με το καταπιεστικό παρελθόν του. «Τι εκπροσωπεί σήμερα»; Αναρωτήθηκε…

Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, το 57% των Γερμανών θεωρούν ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για να κυβερνήσει το Die Linke, και το 67% πιστεύει πως το εν λόγω κόμμα είναι μόνο για να διαμαρτύρεται και όχι για να λύνει προβλήματα.

Στην Ανατολική Γερμανία όμως, το 52% πιστεύει πως ήρθε η ώρα του για να κυβερνήσει!

Αυτό το αποτέλεσμα ίσως να δίνει την εντύπωση πως η χώρα είναι ακόμη διαιρεμένη, όχι μόνο οικονομικά (η ανατολική Γερμανία είναι φτωχότερη), αλλά και πολιτικά.

Υπάρχει όμως και μια άλλη ματιά: 25 χρόνια μετά τη πτώση του τοίχους, οι ανατολικογερμανοί είναι πια έτοιμοι να συγχωρέσουν τους συμπατριώτες τους που τους είχαν κρατήσει στη σοβιετική σφαίρα επιρροής.

Το Die Linke διαθέτει κάποια στελέχη, οι ομιλίες των οποίων προσφέρουν καύσιμο στη μηχανή προπαγάνδας του Βλάντιμιρ Πούτιν.

Στηρίζουν τη Ρωσία στο θέμα της Ουκρανίας, και μισούν το Ισραήλ.

Ο Ramelow όμως δεν είναι ένας από αυτούς.

Υπήρξε συνδικαλιστής από τη Δυτική Γερμανία, χωρίς καμιά σχέση με τη Στάζι ή το SED, αποδεικνύοντας ότι το κόμμα έχει ενσωματώσει στις τάξει του δημοκράτες αριστεριστές.

Επιπλέον είναι πραγματιστής και φίλος των συμβιβαστικών προσεγγίσεων.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε πως το προεκλογικό τους πρόγραμμα ήταν αυτούσιο κατά 80% με αυτό των Πράσινων και των Σοσιαλδημοκρατών. «Γιατί να επιμένω στο 20% που διαφέρει» ρώτησε.

Ο ίδιος δεν πρόκειται να σύρει τον Μαρξ στη κυβέρνηση της Θουριγγίας. Προτιμά να μιλά για πρακτικά ζητήματα όπως είναι τα ΜΜΜ, και η ανακαίνιση του σταδίου της πόλης. Οι Κεντρώοι του κρατιδίου τον βλέπουν ως έναν σύμμαχο.

Η Γερμανία κατάφερε να μεταμορφωθεί πλήρως από το τέλος του Β’ ΠΠ, και ξανά από το 1989.

Συνεπώς είναι πλέον ασφαλές για όλες τις πολιτικές δυνάμεις που επιβίωσαν από αυτές τις αλλαγές να συμμετέχουν σε κυβερνήσεις.

Άλλωστε όλες ανήκουν σε αυτή τη νέα χώρα που ξέρει καλά την ιστορία της…

Leonid Bershidsky

Bloomberg

 

Απόδοση: S.A.