Πικρές αλήθειες στο δρόμο προς τη δραχμή!

Το παραμύθι πλησιάζει σιγά - σιγά στο τέλος του!

Η Ελλάδα φαίνεται να μην αντέχει στη μεγάλη κατηγορία του ευρώ και κινδυνεύει να αποχαιρετήσει τα σαλόνια και να επιστρέψει στα αλώνια.

Η χώρα είναι κατεστραμμένη και η αίτηση για την εγκατάλειψη της ζώνης του ευρώ -εφόσον τελικά γίνει- θα είναι μόνο το πιστοποιητικό του θανάτου. 

Η ελπίδα της διάσωσης δεν κρύβεται στην προεδρική εκλογή ή στις εθνικές εκλογές. Αλλά στην αλλαγή νοοτροπίας ενός ολόκληρου λαού.

Θα μπορούσε να αποτραπεί μία τέτοια εξέλιξη;

Η απάντηση είναι θετική. Ναι, αλλά με μεγάλη προσπάθεια.

Κάτι τέτοιο, όμως, θα απαιτούσε μία ευρύτατη συναίνεση.

Ένα εθνικό πρόγραμμα για την επανεκκίνηση της μηχανής της Οικονομίας. Θα απαιτούσε, επίσης, ένα ικανό πολιτικό προσωπικό για να διαχειριστεί αυτή την υπόθεση…

 

Για να μην λέμε παραμύθια μεταξύ μας!

Τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει στο ορατό μέλλον!

Τους μιλάς για συναίνεση και νομίζουν ότι αναφέρεσαι στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας!

Πρωί, μεσημέρι και βράδυ οι άνεργοι κοιμούνται και ξυπνάνε με αυτή την αγωνία.
Οι πολιτικοί μας έχουν τόση επαφή με την πραγματικότητα όση έχουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι με την πυρηνική φυσική.

Μας λένε ότι καταλαβαίνουν καλά τα προβλήματα της ελληνικής Οικονομίας κι ότι έχουν λύση. Ρωτήστε, λοιπόν, τους ξενοδόχους!

Αν γνωρίζουν τόσο καλά την Οικονομία όσο γνωρίζουν τα τεκταινόμενα στον τουρισμό, θα τους παρακαλούσαμε να ασχοληθούν καλύτερα με την Οικονομία μιας άλλης χώρας.
Άκουσαν στην κυβέρνηση ότι πήγε καλά ο τουρισμός και είπαν να αυξήσουν τον ΦΠΑ στα ξενοδοχεία.

Μόνο που η αύξηση θα ισχύσει από την τρέχουσα περίοδο. Οι ξενοδόχοι έχουν κλείσει τις τιμές τους το περασμένο καλοκαίρι. Δεν μπορούν, λοιπόν, να μετακυλήσουν το κόστος στους πελάτες.

Κατά συνέπεια, η αύξηση του ΦΠΑ θα επιβαρύνει αυτούς και μόνο αυτούς!

Ποιό είναι το μήνυμα που τους στέλνει; Ότι στη χώρα αυτή δεν ξέρουν οι επιχειρηματίες τι τους περιμένει.

Κι ότι το κράτος στην αγωνία του να βρει έσοδα μπορεί να πυροβολεί με άνεση τα πόδια του...
Αλλά το ίδιο ... εύστοχος ήταν και ο κ. Τσίπρας. Ο οποίος υποσχέθηκε με το πρόγραμμα για τον τουρισμό να ζήσουν μόνο τα παραδοσιακά ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Επιστροφή στην παράδοση και απώλεια δισεκατομμυρίων ευρώ.

Οι προτάσεις Τσίπρα για τον τουρισμό ήταν υπερβολικά πρόχειρες και επιπόλαιες και αποκάλυψαν  τη γύμνια του κόμματος στον τομέα αυτόν.

Όπως  αντίστοιχα οι θέσεις του κ. Μηλιού και του κ. Σταθάκη για την Οικονομία στο Λονδίνο αποκάλυψαν τη γύμνια και για όλα εκείνα που τόσο καιρό μας  λένε ότι έχουν έτοιμες λύσεις.
Η πιθανότητα να βγούμε από το ευρώ δεν έχει να κάνει με το χρέος, ούτε με το ύψος των μισθών, ούτε με κάποια συνωμοσία που εξυφαίνεται σε ένα από τα σκοτεινά "ξένα κέντρα αποφάσεων".

Είναι αποτέλεσμα μιας νοοτροπίας που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι μία δήθεν διεκδικητική αντίληψη, η οποία επιτρέπει στους Έλληνες να είναι και με το χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα! Θέλουν την Ελλάδα μέσα στη ζώνη του ευρώ, αλλά δεν θέλουν τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που χαρακτηρίζουν ένα σύγχρονο δημοκρατικό και δυτικό κράτος.
Θέλουν μισθούς Βρυξελλών, αλλά οποιαδήποτε προσπάθεια να περάσει η αξιολόγηση στο δημόσιο, για παράδειγμα, εκλαμβάνεται ως παραβίαση των... εργατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Ακόμη και εντός της κυβέρνησης που έχει κληθεί να εφαρμόσει μία μεταρρυθμιστική πολιτική, οι μεταρρυθμιστές μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού!

Πως μπορεί να εφαρμόσει κάποιος κάτι που δεν πιστεύει; Κοιτάξτε τι προσπαθούν να περάσουν την τελευταία στιγμή βουλευτές της συμπολίτευσης από τη Βουλή! Αντί για μεταρρυθμιστικό οίστρο οι τροπολογίες τους μυρίζουν παλαιοκομματισμό και μπαγιατίλα.
Κι οι πολίτες; Να μην τους βγάλουμε από το κάδρο.

Αν οι πολίτες αυτής της χώρας ήθελαν μεταρρυθμίσεις θα τις είχαν επιβάλλει! Αλλά στην πραγματικότητα δεν θέλουν κάτι να αλλάξει. Θέλουν μόνο να γυρίσουμε το χρόνο στο 2008! Αυτό δεν γίνεται.

Σήμερα τους φταίει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, επειδή δεν το έκαναν. Αύριο θα τους φταίει και ο Τσίπρας για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Αν ο κόσμος δεν συνειδητοποιήσει πόσο λάθος είναι ο δρόμος που ακολουθούμε, δεν πρόκειται αυτός να αλλάξει.
Ήδη κάποιοι αναγνώστες σκέφτονται αν ο τίτλος περί κινδύνου εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ είναι... τρομοκρατικός!

Βλέπετε, σε αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να ρίχνουμε ανάθεμα, αλλά έχουμε ξεχάσει να σκεφτόμαστε.
Το πρόβλημα δεν είναι αν θα μπορέσει η Βουλή να βγάλει Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή όχι. Αλλά η πορεία της πραγματικής οικονομίας σε μία χώρα που τους τελευταίους μήνες υπάρχει επενδυτική ανομβρία.

Χάσαμε άλλους έξι μήνες σε τσακωμούς για το αν θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή όχι κι αν θα έχουμε εκλογές ή όχι. Χάσαμε έξι μήνες που θα μπορούσαμε να δουλεύουμε σκληρά για να καταφέρουμε την επιστροφή της χώρας σε συνθήκες ομαλότητας.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι γίνονται εκλογές και τις κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πως θα λύσει τα προβλήματα;

Διάβασα προχτές τον εν... αναμονή υπουργό Οικονομίας ή Ανάπτυξης κ. Σταθάκη να αναφέρει ως μοχλό ανάπτυξης της Οικονομίας τις δημόσιες επενδύσεις.

Κύριε Σταθάκη, αυτό διδάσκετε στους φοιτητές σας και το καταλαβαίνουμε. Μόνο που δεν μας λέτε που θα βρεθούν τα χρήματα για να γίνουν οι δημόσιες επενδύσεις.

Εκτός κι αν αναφέρεστε στο ΕΣΠΑ!

Θεωρείτε, δηλαδή, δεδομένο ότι θα παραμείνουμε στην Ευρώπη, κι αυτό είναι ευχάριστο, διότι σημαίνει ότι θα εφαρμόσετε τα μνημόνια. Δημόσιες επενδύσεις δίχως ΕΣΠΑ και δίχως Ευρώπη, δεν υπάρχουν. Εκτός κι αν κόψετε δραχμές! Βγείτε, λοιπόν, και ξεκαθαρίστε την κατάσταση.

Τι ακριβώς θα κάνετε και με ποιόν ακριβώς τρόπο.

Εμείς ειλικρινά θα θέλαμε να ακούσουμε θετικά πράγματα. Το ίδιο και οι επενδυτές στο Λονδίνο!
Να πούμε και κάτι ακόμη; Όποια και αν είναι η αυριανή κυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάρει μέτρα από 1,5 ως 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ και ανάλογα με το πόσο θα έχει φτάσει μέχρι τότε το προβλεπόμενο δημοσιονομικό κενό.

Το κενό θα αυξάνεται όσο διαψεύδονται οι προβλέψεις για αύξηση του ΑΕΠ. Και πως θα έχουμε αύξηση του ΑΕΠ πηγαίνοντας σε εκλογές και με δεδομένη τη ζημιά στον τουρισμό;

Δεν λέμε κάτι άλλο πέρα από το ότι το ΑΕΠ δεν θα αυξηθεί όσο λένε οι προβλέψεις, επειδή οι εκλογές μέσα στον Ιανουάριο θα πλήξουν τα πακέτα του τουρισμού.

Δεν μας προκαλεί εντύπωση ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν δίνουν δεκάρα γι’ αυτό. Αν τους ένοιαζε θα είχαν ήδη επιβάλλει ένα πολιτισμένο κλίμα...
Θα ψηφίσει η αυριανή κυβέρνηση νέα μέτρα 1,5 ή 4,5 δισεκατομμυρίων ευρώ; Ούτε για αστείο! Ποιοί θα πληρώσουν τους νέους φόρους;

Εκείνοι που οφείλουν ακόμη το ΕΝΦΙΑ; Όταν θα έρθει, λοιπόν, η ώρα του λογαριασμού, τότε θα τα ξαναπούμε.

Αλλά με τον πρόχειρο τρόπο με τον οποίο γίνονται όλα τα πράγματα σε αυτή την χώρα, σιγά μην έχουν φτάσει τον "προγραμματισμό" τους τόσο μακριά. Είναι αμφίβολο αν ξέρουν τι θα συμβεί την επομένη της δεύτερης ψηφοφορίας.
Υπάρχει, όμως, και κάτι πιο σοβαρό! Αυτή τη στιγμή ένας εργαζόμενος καλείται να πληρώσει όλους τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές για να μπορέσει να συντηρηθεί ένας συνταξιούχος.

Είναι θέμα χρόνου να φτάσουμε σε ένα σημείο που το δημόσιο θα έχει πρόβλημα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Εκτός κι αν το 100% των εσόδων του πάει για μισθούς και συντάξεις.

Τότε και πάλι θα έχουν δύο επιλογές: Η μία θα είναι να μειώσουν δραματικά τις συντάξεις. Η άλλη να πληρώνουν σε ένα άλλο νόμισμα.

Εσείς τι λέτε ότι θα κάνουν;
Να είμαστε ξεκάθαροι! Η συναίνεση είναι το ζητούμενο. Αλλά συναίνεση δεν σημαίνει ότι καταλήγουν σε μία συμφωνία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και για την ημερομηνία της διεξαγωγής των επόμενων εθνικών εκλογών. Αυτό ενδιαφέρει μόνο τους ίδιους.

Η συναίνεση χρειάζεται για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Εκεί βρίσκεται το κλειδί της ιστορίας: Δουλειές, δουλειές, δουλειές.
Προσωπικά θεωρώ τις εκλογές μία θανάσιμη παγίδα. Επειδή δεν είναι εκείνο που χρειάζεται ο τόπος.

Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει άλλη λύση. Αν υπήρχε λύση, αν υπήρχε περιθώριο για τη δημιουργία ενός εθνικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση, θα το γνωρίζαμε ήδη.

Αν πρέπει να πέσουμε στο γκρεμό για να μάθουμε ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, τότε μοιραία θα πέσουμε.
Η δραχμή δεν είναι λύση, αλλά και οι σημερινές ακραίες λογικές είναι αδιέξοδες. Οι πολίτες θα πρέπει να ζητήσουν πρώτα απ΄ όλους τις μεταρρυθμίσεις.

Αν κρίνουμε από τις ευρωεκλογές, αυτό είναι ακόμη μία μακρινή μουσική. Δίχως μεταρρυθμίσεις, η δραχμή είναι προ των πυλών και ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση θα είναι στην εξουσία.
Αντί επιλόγου να κάνουμε μία επισήμανση που μας έρχεται από το Βερολίνο: Μέχρι χτες η κυρία Μέρκελ δεν ήθελε συζητήσεις με τους ευρωσκεπτικιστές που συνεχώς αυξάνουν τη δύναμή τους στη Γερμανία και οι οποίοι ζητούν την υιοθέτηση παράλληλων νομισμάτων.

Με άλλα λόγια, ζητούν τον θάνατο του ευρώ.

Τον τελευταίο καιρό είναι θέμα συζήτησης στους χριστιανοδημοκράτες αν θα πρέπει να ανοίξουν ένα δίαυλο επικοινωνίας με τους "αντάρτες" ή όχι.

Θανάσης Μαυρίδης 

Capital.gr