Τα φιλόδοξα παιχνιδάκια του Πούτιν!

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που άρχισε η φασαρία στην Ουκρανία.

Όλα ξεκίνησαν με διαδηλώσεις εξαιτίας μιας απόφασης που πήρε η κυβέρνηση, κατόπιν πιέσεων της Μόσχας, για να ακυρωθεί μια εμπορική συμφωνία με την ΕΕ.

Από τότε, η ουκρανική κυβέρνηση άλλαξε, η Ρωσία διεκδικεί τη Κριμαία, και η σύγκρουση που ξεκίνησε με την εισβολή στην ανατολική Ουκρανία έχει εξελιχθεί σε μια  «παγωμένη κατάσταση», με τις ρωσικές δυνάμεις να παραμένουν επί τόπου, παραβιάζοντας τους όρους της εκεχειρίας.

Τι θα συμβεί άραγε του χρόνου;

Αυτό θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις σε διάφορα πεδία, όπως:

Η τρωτότητα της Ουκρανίας.

Ένας από τους λόγους που η Ουκρανία είναι τόσο ευάλωτη στις ρωσικές πιέσεις, είναι τα 20 χρόνια ανεξαρτησίας της,  όπου αμελήθηκαν οι όποιες μεταρρυθμίσεις.

Η Ουκρανία παραμένει οικονομικά οπισθοδρομική.

Η ανάπτυξη έπεσε κατά 5%, ο πληθωρισμός αυξήθηκε πάνω από 14%, και το δημόσιο χρέος πλησιάζει τα «κόκκινα επίπεδα» που ορίζει το ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση του προέδρου Petro Poroshenko που ανέλαβε τον Ιούνιο, θα δεχτεί πίεση προκειμένου να μειώσει τη διαφθορά, να επαναφέρει την οικονομία, και να καλύψει τα ενεργειακά ελλείμματα της χώρας.

Τα καλά νέα είναι ότι η Βουλή εξέλεξε τον Οκτώβριο την πιο μεταρρυθμιστική κυβέρνηση που έχει εμφανιστεί ποτέ στην Ουκρανία.

Δύσκολα όμως θα μπορέσει η κυβέρνηση αυτή να ανταποκριθεί στις άμεσες απαιτήσεις του λαού. Και αν αποτύχει, τότε η χώρα θα είναι ακόμη πιο ευπρόσβλητη στις ρωσικές πιέσεις, και δύσκολα θα μπορέσει να αντισταθεί στο Κρεμλίνο.

Η σιδηρά γροθιά του Πούτιν.

Η επιθετικότητα που έδειξε στην Ουκρανία κατέστησε τον Πούτιν εξαιρετικά δημοφιλή, με το 85% του ρωσικού κοινού να διάκειται ευμενώς απέναντί του.

Άρα δεν έχει πολιτικό κίνητρο για να αλλάξει στάση.

Παράλληλα, συνεχίζει τον σφιχτό εναγκαλισμό των ΜΜΕ, αντικαθιστώντας ακόμη και το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων με ένα ακόμη φερέφωνο του Κρεμλίνου.

Ακόμη και αν ο λαός θέλει, δεν μπορεί να ακούσει τίποτα πέραν του δικού του μηνύματος.

Τι γίνεται όμως με τις κυρώσεις;

Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, και κάποια άλλα κράτη τις ξεκίνησαν τον περασμένο Μάρτιο.

Και πράγματι ήδη άρχισαν να πονάνε την ρωσική οικονομία.

Ο πληθωρισμός και οι ελλείψεις αγαθών αυξήθηκαν, το κεφάλαιο φεύγει, και οι επιχειρήσεις παραπαίουν.

Οι προβλέψεις θέλουν μια αναιμική ανάπτυξη το 2015, το πολύ 0.5%.

Την εβδομάδα που διανύουμε το ρούβλι έπιασε πάτο.

Αντικειμενικά, οι συνθήκες είναι τέτοιες που ο λαός κανονικά θα έπρεπε να στραφεί εναντίου  του ηγέτη του. Όμως ο ρωσικός λαός είναι παραδοσιακά γνωστός για τη στωικότητά του, και την αντοχή του στις κακουχίες.

Για αυτό δύσκολα θα αλλάξει ρότα ο Πούτιν μέσα στο 2015. Με τα ΜΜΕ στο τσεπάκι του, μπορεί να ρίξει όλο το φταίξιμο στους Ευρωπαίους και Αμερικάνους.

Άρα τι μέλλει γενέσθαι; Πολλοί εικάζουν πως μέσα στην Ουκρανία οι Ρώσοι θα αρπάξουν κι άλλα εδάφη ώστε να δημιουργήσουν μια χερσαία γέφυρα μεταξύ Ρωσίας και Κριμαίας.

Όσον αφορά στις υπόλοιπες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, η Μόσχα κάνει ότι μπορεί προκειμένου να τις απομονώσει από τη Δύση.

Πιέζει τη Μολδαβία να εγκαταλείψει τις συζητήσεις ένταξής της στην ΕΕ (θυμίζοντας την περίπτωση της Ουκρανίας).

Μάλιστα, είναι πιθανό η Μόσχα να ενθαρρύνει τη περιοχή της  Υπερδνειστερίας να αυτονομηθεί από τη Μολδαβία. Αυτό έκανε με τη Γεωργία το 2008.

Η Ρωσία επίσης χρησιμοποιεί την οικονομική της ισχύ για να κρατήσει κάποια βαλκανικά κράτη μακριά από την ΕΕ, π.χ. τη Σερβία. Η Σερβία απένειμε το σπουδαιότερο κρατικό της βραβείο στον Πούτιν πριν από ενάμιση μήνα.

Εν τω μεταξύ η Μόσχα χρησιμοποιεί τα ενεργειακά της ατού για κερδίσει επιρροή στη Νατοϊκή Βουλγαρία, η οποία αποτελούσε τον στενότερό της συνεργάτη την εποχή της ΕΣΣΔ.

Μέχρι στιγμής πάντως, η Ρωσία δεν παρενέβη σε Νατοϊκή χώρα, με τακτικές τύπου Ουκρανίας. Σίγουρα οι χώρες της Βαλτικής (Λεττονία, Λιθουανία, και Εσθονία) τη βάζουν σε πειρασμό.

Για παράδειγμα στην Εσθονία, η οικονομικά διαλυμένη πόλη Νάρβα στα ρωσικά σύνορα αποτελείται κατά  80% από Ρώσους, ενώ το 36% αυτών ήδη διαθέτουν ρωσικά διαβατήρια.

Θα ήταν πολύ εύκολο για τον Πούτιν να ρίξει λάδι στη φωτιά, αφού οι κάτοικοι της πόλης έχουν πολλά παράπονα. Π.χ. για να πάρουν υπηκοότητα ή να εργαστούν στο δημόσιο, θα πρέπει να μιλάνε εσθονικά.

Η άποψη του ΝΑΤΟ.

Ο τρίτος μεγάλος παράγων που θα κρίνει τον επόμενο χρόνο είναι το ΝΑΤΟ.

Αυτό θα αντιμετωπίσει πραγματική κρίση αν ακόμη και ένας μόνο Ρώσος στρατιώτης διασχίσει τα εσθονικά σύνορα.

Αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε η Εσθονία θα επικαλεστεί το άρθρο 5 της Συμμαχίας, που θέλει όλα τα μέλη να υπερασπίζονται όποιο άλλο μέλος δέχεται εξωτερική επίθεση. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ δύσκολο για την εν λόγω Συμμαχία των 28 μελών, πολλά από τα οποία έχουν βαθιές οικονομικές εξαρτήσεις από τη Ρωσία, και δέχονται τις διπλωματικές κολακείες της Μόσχας όλο το τελευταίο διάστημα.

Το ΝΑΤΟ προετοιμάζεται, με μετακινήσεις μικρών δυνάμεων στην Ανατ. Ευρώπη και στη Βαλτική το επόμενο διάστημα. Επιπροσθέτως, μια δύναμη 4.000 ανδρών θα είναι σε κατάσταση ετοιμότητας να σπεύσει να ενωθεί με άρματα μάχης κλπ που έχουν ήδη εγκατασταθεί  στην ανατ. Ευρώπη, ενώ υπάρχει και μια τεθωρακισμένη ταξιαρχία έτοιμη να μεταβεί στη Βαλτική, αν παραστεί ανάγκη.

Το τραγικό είναι ότι αυτές οι κινήσεις παραείναι συμβατικές για να αποτρέψουν τον «υβριδικό» πόλεμο που διεξάγει ο Πούτιν, ο οποίος συνδυάζει ειδικές δυνάμεις, κυβερνοπόλεμο, προπαγάνδα, έλεγχο των ΜΜΕ, χερσαίες δυνάμεις, και στοχευμένες δημόσιες τοποθετήσεις.

Γι αυτό, ακόμη κι αν δούμε έναν πιο ήσυχο Πούτιν το επόμενο διάστημα, καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε το μέγεθος του οπλοστασίου του, και το βεληνεκές των φιλοδοξιών του.

Η επέκταση της ρωσικής σφαίρας επιρροής, μόλις ξεκίνησε…

John McLaughlin

Ozy

Απόδοση: S.A.