Αλέξης: Ο «χρήσιμος ηλίθιος» του συστήματος;

Είχα γράψει κάποτε πως ο Αλέξης, είτε εν γνώσει του είτε όχι, παίζει τον ρόλο του στηρίγματος του πλέον αντιδραστικού τομέα του παγκόσμιου συστήματος, το οποίο δήθεν πολεμάει.

Και αυτό γίνεται διότι πλασάροντας τον εαυτό του ως αριστερό, ξεγελάει μια ολόκληρη γενιά νέων οι οποίοι ούτε έχουν διαβάσει μαρξιστική θεωρία, ούτε έχουν ζήσει κομμουνιστικούς αγώνες και καταστάσεις, ούτε ξέρουν τι εστί πραγματική Αριστερά..

Με αποτέλεσμα όλοι αυτοί, συν όλοι οι απολιτίκ πολίτες, να θεωρούν ότι Αριστερά σημαίνει μπαχαλάκηδες, μολότοφ, σαμποτάζ, δραχμολαγνεία, ισλαμολαγνεία, άρνηση για την άρνηση, κλπ.

Καμία σχέση δηλαδή με την ουμανιστική προσέγγιση του Μαρξ, και των άλλων (πριν και μετά) θεωρητικών του κομμουνισμού, που σκοπό είχαν την βελτίωση της ζωής των ανθρώπων και όχι το χάος για το χάος…

Άσχετα αν στη πράξη ο μαρξισμός αποδείχθηκε όχι μόνο ουτοπικός, όχι μόνο ανεφάρμοστος, αλλά και επικίνδυνος για τον απλό άνθρωπο.

Και αυτή η στάση του Αλέξη τι κάνει; Απομακρύνει από την Αριστερά κάθε νοήμονα άνθρωπο, που στο μυαλό του την έχει ταυτίσει με τους σαλεμένους του Σύριζα.

Και ποιος ωφελείται άραγε από αυτό; Για σκεφτείτε λίγο…

Δεν ξέρω αν ο Αλέξης έχει διαβάσει ποτέ Μαρξ, ή τους διάφορους θεωρητικούς (δεν τον έχω ικανό), και μάλλον απλά επαναλαμβάνει κάποια εύπεπτα τσιτάτα που μάζεψε από δω κι από κει.

Άλλωστε, ούτε «αγωνιστής» ήταν, ούτε «παράνομος», ούτε τίποτα.

Ένας ακόμη καταληψίας λυκείων μιας χαζοχαρούμενης γενιάς που μεγάλωσε στη πούδρα, με ίνδαλμα την Κορομηλά,  και τίποτα παραπάνω.

Σε μια εποχή που ο αριστερισμός ήταν και είναι απλά μια ακόμη μόδα (σαν να λέμε Εμο, χεβιμεταλάς, κλπ) χωρίς καμιά συνέπεια, και όπου ο οποιοσδήποτε μπαχαλάκιας (δήθεν αριστερός) μπορεί να λέει και να κάνει το οτιδήποτε απολαμβάνοντας πλήρη ατιμωρησία.

Και όλα αυτά θα ήταν από ακίνδυνα έως διασκεδαστικά, αν οι συγκυρίες δεν έφερναν τον Σύριζα από το 3% στο 30%, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στο προθάλαμο της εξουσίας!

Και εδώ είναι που ο Αλέξης παίζει (ίσως άθελά του) τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου του συστήματος.

Ταυτίζοντας την Αριστερά με την ακατάσχετη παροχολογία προς τους πάντες και τα πάντα (πέντε πράγματα για την ΕΣΣΔ να διάβαζε… θα ήξερε).

Διότι αν τυχόν κληθεί να κυβερνήσει, και πάει να εφαρμόσει όλα αυτά τα φληναφήματα που υποστηρίζει ο Σύριζα, τότε αμέσως θα φανεί η γύμνια του, και η χώρα θα κατρακυλήσει σε άλλα επίπεδα, και σε σκοτεινές ατραπούς.

Αν δεν τα εφαρμόσει, θα φανεί η «κοροϊδία» της (δήθεν) Αριστεράς.

Βούτυρο στο ψωμί δηλαδή των παγκόσμιων «δυνάμεων» που μας κυβερνούν ανέκαθεν, και για τις οποίες μια παρένθεση Τσίπρα είναι ότι πρέπει για να ξαναμπούν τα κεφάλια μέσα, αυτή τη φορά για τα καλά.

Και να πιάσουμε επίσημα πλέον μισθούς Βουλγαρίας και … Σουδάν.

Με τη σφραγίδα του λαού αυτή τη φορά.

Η σημερινή κατάσταση της χώρας είναι απλή: Όταν παίρνεις δανεικά, κάνεις ότι σου πουν οι δανειστές, αλλιώς αποχωρείς περήφανος, και ψάχνεις δικούς σου τρόπους να επιβιώσεις (στυλ Β. Κορέα, Αλβανία του Ενβέρ, κλπ).

Το να διαγράψεις περήφανα και μονομερώς το χρέος, όπως π.χ. λέει ο (πρώην Πασόκος) βουλευτής του Σύριζα Κουρουμπλής είναι απλά μια ακόμη σαχλαμάρα, όπως αυτές στις οποίες μας έχει συνηθίσει η πολυφωνία των συνιστωσών.

Μέχρι στιγμής η Ελλάδα έκανε ότι μπορούσε, με πολλές θυσίες, προκειμένου να επιβιώσει, και να τηρήσει την υπογραφή της.

Οι αγορές όμως συνεχίζουν να τη χαστουκίζουν, κυρίως για να περάσουν το μήνυμα στον Αλέξη, ώστε να συμμαζευτεί και να κόψει τις μαγκιές.

Χτυπούν το σαμάρι για να πονέσει ο γάιδαρος δηλαδή.

Για να κόψει το υφάκι, με το στραβό το στόμα, του στυλ «ποια είναι η Μέρκελ, και ποια η τρόικα… θα την χορέψουμε στο ταψί», κλπ κλπ.

Διότι όλα αυτά μπορεί να περνάνε στην εσωτερική αγορά και να πείθουν κάποιους χαχόλους ημιμαθείς, ή τους αγαναΧτιστές γενικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πείθουν ούτε τρομάζουν  αυτούς που ελέγχουν τα πουγκιά.

Και οι οποίοι βλέπουν οικονομίες (ούτε καν χώρες), και όχι κόμματα.

Για όλα αυτά λοιπόν θεωρώ πως ο Αλέξης, είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι, είναι μια ακόμη πατερίτσα του διεθνούς κεφαλαίου, που απλά και μόνο χρησιμεύει στην εκτόνωση της όποιας τυχόν σοβαρής αντίδρασης, και κατά δεύτερον στην απαξίωση του Μαρξισμού, που ακόμη παραμένει (θεωρητικά) μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση για την παγκόσμια οικονομία.

Με μαγκάκια όμως στυλ Αλέξη, με γιαλαντζί αριστερούς στυλ Κουράκη, και με υποκριτές λαϊκούς αγωνιστές στυλ Τσακαλώτου, Σταθάκη,  κλπ, οι μόνοι που κερδίζουν είναι «τα αφεντικά», όπως θα έλεγε και ο Σκουρλέτης…

Άρα ποιοι βαράνε πραγματικά το ντέφι, και ποιες είναι άραγε οι πραγματικές αρκούδες;

Strange Attractor

ΥΓ- Ένα μικρό παράδειγμα: Άντε και αύριο καίγεται η Αθήνα για χάρη του Ρωμανού, και με την ενθουσιώδη στήριξη του πούρου Αριστερού Αλέξη… ποιος άραγε θα επωφεληθεί μακροπρόθεσμα;

Μήπως οι κακοί «σαμαροβενιζέλοι», και  γενικά το κακό σύστημα που μας πατάει … αφού, που θα προσελκύσει τους απλούς «νοικοκυραίους», και όλους εκείνους που σιχαίνονται το μπάχαλο, και που συνεχίζουν να διαθέτουν κοινό νου;

Λέτε να μη το ξέρουν αυτό οι «σοφοί» του Σύριζα;

Λέτε να μη το ξέρουν όλα αυτά τα μεγαλόσχημα στελέχη του, που διαθέτουν καταθέσεις και χαρτοφυλάκια στο εξωτερικό; Ακόμη και της «βδελυρής» Black Rock;

Δεν νομίζω… χαζοί δεν είναι.

Κάτι άλλο, σίγουρα…