Το κλάμα του … Μήτσου!

Τελικά, όνειρο ήταν και πάει… πέταξε, όπως μονολογούσε σήμερα το πρωί κλαψουρίζοντας ο φίλος μου ο Μήτσος, που δυο τρία χρόνια τώρα έβριζε τους σαμαροβενιζέλους, που μας ρουφάνε το αίμα με μπουρί.

Που σαν γνήσιο παιδί της «αλλαγής», φρόντισε να τη κάνει νωρίς νωρίς (2012) από το «φαύλο» Πασόκ, εντασσόμενος ΚΑΙ αυτός στον «άφθαρτο» Σύριζα, που υπόσχονταν τα πάντα στους πάντες, και Πρώτη Φορά Αριστερά!

Διότι όλα κι όλα… ο Μήτσος είναι δημοκράτης, οπότε κάτι Κασιδιάρηδες, και κάτι Καμένοι ουδέποτε τον συγκινούσαν…

Λίγο λοιπόν η μείωση του μισθού του, λίγο τα χαράτσια, λίγο η εργασιακή του αβεβαιότητα με τις ιδιωτικοποιήσεις, λίγο το ότι έκλεισαν τα περισσότερα σκυλάδικα, και πάρα μα πάρα πολύ ο ΕΝΦΙΑ (χώρια ο λανθάνων δημοκρατικός πάντα εθνικισμός του), δεν ήθελε και πολύ, οπότε ο Μήτσος εν μια σχεδόν νυκτί μετατράπηκε σε αντιμνημονιακό ακτιβιστή… που τα λέει χύμα.

Πέρασε μάλιστα και από τους Αγανακτισμένους για ένα φεγγάρι, αλλά του φάνηκαν φλώροι.

Αυτός ήθελε κόκκινες σημαίες, ντου στη βουλή, σύγκρουση με το κατεστημένο, οδοφράγματα, ανταρτοδικεία, λαϊκές επιτροπές αυτοδιαχείρισης, και μετά πλέρια ελευθερία για τον λαό, όπως υπόσχονταν χρόνια τώρα ο Αλέξης (και ο Πάντζας).

Για να είμαστε εθνικά περήφανοι, για να πάνε φυλακή τα λαμόγια, και για να μην εκμεταλλεύεται ποτέ ξανά άνθρωπος τον άνθρωπο.

Αυτά υπόσχονταν ο Στρατούλης, και αυτά ήθελε κι ο Μήτσος, που τελευταία αντί για Ρέμο και Μαζό άρχισε να ακούει Παντελίδη… ποιότητα δηλαδή.

Όσον αφορά στο πως και από πού θα προκύψουν όλα αυτά, ο Μήτσος είχε εμπιστοσύνη στους οικονομικούς εγκέφαλους του Σύριζα, σε αυτή τη ντριμ τιμ, στα χρυσά αγόρια τύπου Τσακαλώτος, Σταθάκης, Μηλιός, Δραγασάκης, κ.ά.

Μόνο που τελικά του έσκασε ο Μπαρουφάκης, που να τα λέμε αυτά, προς τιμήν του Μήτσου, δεν τον είχε πείσει ποτέ.

Και πώς να τον πείσει, όταν το μόνιμο μάντρα του Δρα Doom ήταν χρεοκοπία εδώ και τώρα, μπας και σωθούμε… Διότι ο Μήτσος ήθελε αξιοπρέπεια, αλλά ήθελε και τον μισθό του αυξημένο, ήθελε και ευρώ για να μπορεί να ξαναπάει άνετος κι ωραίος στο Μπαλί και στις Σεϋχέλλες… να τα λέμε αυτά.

Και όμως…  Τον Μπαρουφάκη  επέλεξε ο Αλέξης, οπότε…

Και αν και πέρασαν μόνο δέκα περίπου μέρες από την ηρωική εκείνη μέρα που ο λαός έστειλε στο χρονοντούλαπο του δοσίλογους, για τον Μήτσο είναι σαν να πέρασαν δέκα χρόνια.

Έχει ζαλιστεί, λέει… δεν μπορεί να τους παρακολουθήσει. Μελάνιασε.

Κάθε μέρα που ξυπνάει δεν ξέρει αν είμαστε στο ευρώ ή στη δραχμή, αν στηρίζουμε την Αμερική ή την Ρωσία, και το πιο βασικό… αν θα πληρωθεί τον επόμενο μήνα και σε τι...

Όσον αφορά στις αυξήσεις, στη κατάργηση των φόρων, στη πρόσληψη του γιου του στο δημόσιο, και στη δίωξη των λαμόγιων… αυτά, λέει, ήδη τα ξέχασε.

Το μόνο που τον απασχολεί τώρα είναι να αντέξει ο Αλέξης μη τυχόν και τον άλλο μήνα επιστρέψουν τα γεράκια της Μέρκελ, με τον Γιακουμάτο και τον Ιωαννίδη να ορίζουν ξανά τη μοίρα μας.

Διότι είπαμε, πάνω απ όλα ο Μήτσος είναι δημοκράτης, και δεν γουστάρει τους δεξιούς μπόσηδες.

Εξάλλου, όπως λένε κι άλλοι, με τον Σύριζα στο Μαξίμου μέχρι και η Ζωζώ ομόρφυνε… λάμπει το μουτράκι της!!!!

Κάνανε και τον Πάντζα κοσμήτορα της βουλής… μιλάμε για άλλο αέρα!

Βέβαια ο Μήτσος δεν είναι και κανένας διανοητής, ούτε φιλόσοφος, και ούτε ξέρει αγγλικά για να διαβάζει τον ξένο τύπο. Γι αυτό και αγνοεί το μεγαλύτερο μέρος της εικόνας, που προσπάθησα να του την εξηγήσω, και που έχει ως εξής:

Από τη πρώτη μέρα, με τη σφαλιάρα του φλώρου του Ντάισελμπλουμ, τα χαστούκια που τρώνε οι εγκέφαλοι του Σύριζα πέφτουν σαν χαλάζι.

Εν ολίγοις, η Κύπρος τους είπε αφήστε μας εμάς στην ησυχία μας,  πάμε σε μνημονιακή ανάπτυξη.

Η Ιταλία του Ρέντζι τους έδωσε δώρο… μια γραβάτα και την ευχή της.

Το ίδιο και η Γαλλία, που όπως δήλωσε δεν ρισκάρει τις σχέσεις της με την Γερμανία για ένα πουκάμισο έξω απ το παντελόνι.

Κάτι ανάλογο είπαν και η Πορτογαλία με την Ισπανία, οπότε πάπαλα το περίφημο μεσογειακό μέτωπο του Νότου.

Στο δε Βορρά η Αγγλία είναι μόνο λόγια, η Γερμανία είναι αυτή που είναι, και μέχρι και η Φιλανδία κινδυνεύει τώρα με έκτακτες εκλογές διότι η εκεί αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση επειδή μας … βοήθησε πριν από 3 χρόνια.

Και ερχόμαστε στη λύση Ομπάμα! Ο οποίος πολύ εύσχημα μας παρέπεμψε στη τρόικα, με την οποία λέει θα πρέπει να συνεργαστούμε, αν θέλουμε ποτέ να δούμε φως.

Και ποιος μας μένει; Ο Πούτιν ο απατεών, ο Μαδούρο ο μπατίρης, και ο άλλος ο μπούλης εκεί στη Βόρεια Κορέα, που όμως μας πέφτει μακριά. Ίσως επανέλθει και ο Σόρας με τα τρισεκατομμύρια των ΕΛ … ποιος ξέρει;

Αυτές είναι οι περίφημες διεθνείς συμμαχίες του Αλέξη, που θα άλλαζαν τον κόσμο.

Οπότε έχουμε τις αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις από τους ξένους οίκους, και την προειδοποίηση του αρμόδιου υπουργού μας ότι τον Μάρτιο μάλλον πάμε για πτώχευση.

Ποιες αυξήσεις και ποιες προσλήψεις;

Ποιοι μισθοί και ποιές συντάξεις;

Και δώστου κλάμα ο Μήτσος, που αναθεματίζει την ώρα και τη στιγμή που ψήφισε την Βαλαβάνη και την Γαϊτάνη.

«Τι θα γίνει τώρα δηλαδή ρε συ που διαβάζεις τους ξένους, τι λένε»; 

Με ρώτησε πρωί πρωί ο Μήτσος.

Και του είπα: Την επόμενη εβδομάδα ή θα μπουν περιορισμοί στη διακίνηση κεφαλαίων, και όρια στις αναλήψεις, μαζί με κούρεμα… καταθέσεων, ή θα πάμε αξιοπρεπείς και όμορφοι στη δραχμή, ή ο Αλέξης και η τρελή παρέα του θα φύγουν με τα ελικόπτερα, όσο ακόμη υπάρχει κηροζίνη.

Όπως έκανε και ο αντίστοιχος Τσίπρας της Αργεντινής, που έψαχνε για ελεύθερη ταράτσα μη τυχόν και τον λιντσάρουν οι ψηφοφόροι του.

Άλλη λύση δεν βλέπω;

«Και το plan B τους ποιο είναι; Δεν έχουν;»

Πως δεν έχουν; Δημοψήφισμα, οπότε να ρίξουν όλες τις ευθύνες και όλο το φταίξιμο στον λαό.

Τόσο απλά…

Εκτός κι αν αύριο ο στραβοστομιασμένος κάνει την τέλεια κυβίστηση στις προγραμματικές δηλώσεις, μας λυπηθεί η μαντάμ (και ο «καροτσάκιας») και συνεχίζουμε να ζούμε ευρωπαϊκά.

Το ελπίζω…

«Και εγώ», λέει ο Μήτσος ο … μετανοημένος, με τα δάκρυα να κυλάνε στο μάγουλο.

Strange Attractor