Πόλεμο στους άχρηστους και όχι στους άριστους!

Η κορυφαία προτεραιότητα, δηλαδή το να μείνει η χώρα ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩ -ακόμη και με την κάπως εκκεντρική μεθόδευση που ακολουθείται (εμείς κάνουμε ότι θαυμάζουμε τους Γερμανούς κι εκείνοι ότι μας αγαπάνε, ενώ… σφαζόμαστε!)-, φαίνεται καταρχάς να εξυπηρετείται.

Συγκρατήστε το «καταρχάς» και θα δούμε τι θα κοστίσει τελικά αυτός ο νέος συμβιβασμός, όπως κι αν τον ονομάζει η κάθε πλευρά (κάτι σαν την τριπλεπωνυμία της FYROM αρχίζει να θυμίζει).

Δεν είναι εύκολο να αποφύγεις την πρόκληση του να «κλέψεις δημοσιογραφικά εκκλησία», θυμίζοντας τι έλεγε πριν ο καθένας.

Αλλά για όποιους πιστεύουν στο «Ευρώπη πάση θυσία» σημασία έχει το από δω και πέρα.

Μακάρι να είναι πολύ καλύτερο από τις ψευδαισθήσεις που τρέφαμε στο Καστελόριζο του Γιώργου και στο δεύτερο «σωτήριο» μνημόνιο Παπαδήμου - συγκυβέρνησης… 

Ομως επειδή αυτά είναι παιχνίδια για μεγάλους, τα οποία δεν ξέρουμε για πόσο και πώς θα συνεχιστούν, πάμε στα παιδιά: Γιατί άραγε πρέπει να τα κάνουμε «πειραματόζωα» λόγω αλλαγής κυβέρνησης;

Αν αντιληφθήκαμε καλά από τις εξαγγελίες του νέου υπουργού Παιδείας, Αριστείδη Μπαλτά, πάμε και πάλι να τους αλλάξουμε όχι μόνο τον τρόπο διδασκαλίας με τις εξετάσεις κ.λπ., αλλά ακόμη και την ίδια τη βάση της εκπαίδευσης αυτής καθαυτής, κηρύσσοντας ιδεολογικό πόλεμο στην… «Αριστεία»! Πώς κήρυξε το Μαξίμου πόλεμο κατά της ολιγαρχίας («Οχι, δεν είμαι εγώ, είναι ο άλλος», αλληλοκαρφώνονται κωμικά οι υπερπλούσιοι), έτσι και το υπουργείο Παιδείας κήρυξε πόλεμο κατά της... «Αριστείας» με το «καλημέρα».  

Ετσι ξαφνικά, χωρίς να είναι έστω στο επίσημο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ...  

Λες και ήταν αυτό το πρωταρχικό πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης, έτσι όπως έχει τα χάλια της σήμερα, με ρημαγμένα σχολεία, εξαθλιωμένους μισθολογικά καθηγητές και ενίοτε κυριολεκτικά πεινασμένους μαθητές.

Πάλι καλά που δεν προκηρύχθηκαν και βραβεία Αχρηστίας!

Ητοι να τιμωρείται ο άριστος και να επιβραβεύεται ο άχρηστος!
Αντιλαμβάνομαι ότι ο νέος υπουργός έχει κάποιες ενδιαφέρουσες και ριζοσπαστικές απόψεις, ορισμένες εκ των οποίων είναι όντως βάσιμες.

Είναι γεγονός, π.χ., ότι το ελληνικό σύστημα Παιδείας καταλήγει ενίοτε σε αχρείαστη βαθμοθηρία και εξοντωτικό ρυθμό διαβάσματος των παιδιών μέχρι «θανάτου», που στο τέλος, όπως είπε και ο τέως πρύτανης, νυν βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ., Φορτσάκης, «μπαίνουν στα ΑΕΙ με το μυαλό τους κυριολεκτικά καμένο».

Νιώθουν σαν να εκπλήρωσαν εκεί τον σκοπό τους και με το παραπάνω.

Πέραν αυτού, στην υπόλοιπη Δύση, τόσο στη Μέση όσο και στην Ανώτερη Εκπαίδευση, οι μέθοδοι και οι αντιλήψεις είναι συγκλονιστικά διαφορετικές. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πλέον για το πόσα θυμάσαι απέξω από τις γνώσεις που έχεις πάρει.

Το βάρος πέφτει στο να μάθεις να αξιοποιείς και να κρίνεις τη γνώση που βρίσκεται ήδη διαθέσιμη παντού με ένα απλό κλικ του ποντικιού στο PC.
Υπάρχει όμως κάτι που όχι μόνο δεν έχει αλλάξει, αλλά είναι ακόμη πιο έντονο: ο παγκόσμιος ανταγωνισμός μεταξύ μαθητών και φοιτητών και τα κριτήρια προόδου στις ακαδημαϊκές σπουδές, τα οποία είναι πιο ειδεχθή και από την ίδια την Τρόικα. Και σε ένα μάθημα να απορριφθείς, χάνεις χρονιά ή απομακρύνεσαι από τα ΑΕΙ. Αρα η ιδεολογική εμμονή για πόλεμο στην «Αριστεία», έτσι ξεκομμένα, είναι όχι μόνο λανθασμένη, αλλά και επικίνδυνη για τα παιδιά και το μέλλον της χώρας.

Εδώ θα περνάνε μια χαρά, χαλαράαα «συριζαίικα» και όταν βγουν εκτός συνόρων δεν θα μπορούν να σταθούν ούτε στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Τιράνων, που λέει ο λόγος.

Ουσιαστικά θα καταστρέψουμε εκ βάθρων έναν από τους σπουδαιό­τερους και διαχρονικότερους εθνικούς μας πόρους, που είναι τα ελληνικά ΜΥΑΛΑ, τα οποία διαπρέπουν διεθνώς είτε έχουμε Ν.Δ., είτε ΠΑΣΟΚ, είτε χούντα, είτε νέα ευρωπαϊκή αριστερά.

Οι περισσότεροι από τους διακεκριμένους Ελληνες επιστήμονες του εξωτερικού δεν πήγαν από τα γεννοφάσκια τους στο νηπιαγωγείο του Χάρβαρντ ή στον παιδικό σταθμό του LSE, αλλά έβγαλαν εδώ το πανεπιστήμιο και συνέχισαν μετά για μεταπτυχιακά.

Τα αποτελέσματα -δηλαδή το ότι βγάζουμε ακόμα μεγάλα μυαλά (παρότι Κινέζοι και Κορεάτες επελαύνουν με φόρα)- επιβεβαιώνουν ότι όσο χάλια και να ήταν εδώ τα σχολεία έδωσαν στη νεολαία κάποιες καλές και σωστές βάσεις.

Και ως τώρα, όσα συστήματα κι αν άλλαξαν, κανείς δεν αμφισβήτησε τη βασική αρχή της Αριστείας στην ουσιαστική της υπόσταση, του καλώς εννοούμενου ανταγωνισμού μεταξύ των μαθητών για το ποιος θα είναι ο καλύτερος! Μέγα λάθος, αυτό ΔΕΝ γίνεται!
Είναι σαν να λέμε ότι οι ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες θα πηγαίνουν στα γήπεδα του εξωτερικού χωρίς να επιδιώκουν γκολ, αλλά μονάχα μια αξιοπρεπή εμφάνιση.

Αν ο νέος και «ψαγμένος», αν κρίνουμε από το βιογραφικό του (ΕΜΠ και Φιλοσοφία), υπουργός έχει στο μυαλό του απλώς το να μην απολαμβάνουν οι «άριστοι μαθητές» τα -ας τα πούμε κι έτσι- προνόμια του σημαιοφόρου, του απουσιολόγου, ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο έχει απομείνει, μάλλον κρούει ανοιχτές θύρες, γιατί τα παιδιά άλλη όρεξη που δεν είχαν!

Χώρια που και οι παρελάσεις της μαθητιώσας νεολαίας δεν είναι σίγουρα στις νέες προτεραιότητες.

Ως εδώ δεν πειράζει και τόσο, μέρες που ζούμε. Ομως το να «ποινικοποιείται» επίσημα και κατά προτεραιότητα η ιδέα της «Αριστείας» και να περάσουν στα παιδιά την αντίληψη «δεν πειράζει, καλή καρδιά, όχι άγχος» και ότι ο ανταγωνισμός δεν οδηγεί πουθενά είναι ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ και θα το πληρώσουν και τα ίδια και η Ελλάδα συνολικά στο μέλλον.

Τα ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ είναι ο τελευταίος εθνικός πόρος που μας έχει απομείνει και δεν έχει σκεφτεί να τον βάλει σε υποθήκη καμία τρόικα (σόρι, όπως αλλιώς λέγεται). Ας μην τα σκοτώνουμε μόνοι μας, λοιπόν.

Εκτός κι αν κάποιοι θεωρούν ότι οι αληθινά σκεπτόμενοι δεν τους εξυπηρετούν. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι επιλέγεται συνειδητά η ΑΧΡΗΣΤΙΑ έναντι της «Αριστείας».

Κάπου τα μπέρδεψαν.  Ας τα ξεκαθαρίσουν.

Θέμος Αναστασιάδης
Πρώτο Θέμα

YΓ.: Κι αν δεν πίστευε στην έννοια της «Αριστείας», τότε γιατί άραγε σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να προστρέξει αποκλειστικά στους αριστούχους Ελληνες οικονομολόγους πανεπιστημίων του εξωτερικού προκειμένου να τον εκπροσωπήσουν άξια στις σκληρές διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες;