Δεν παίζεται αυτό που
ζούμε. Να επαίρονται οι κυβερνώντες πως απολαμβάνουμε τις παρελάσεις χωρίς
κιγκλιδώματα, ωσάν να μη θυμόμαστε πως αυτά τοποθετήθηκαν μετά τις επιθέσεις
στις εξέδρες των επισήμων των… ιδίων ως “αγανακτισμένων”, φτάνοντας στο σημείο
να προπηλακίζουν ακόμη και τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας, ματαιώνοντας την
παρέλαση στη Θεσσαλονίκη.
Θα μου πείτε, εδώ καμαρώνουν που η Μέρκελ κάθισε
πολλές ώρες με τον Αλέξη Τσίπρα και του χαμογέλασε, αντιμετωπίζοντας αυτά ως
τεράστια επιτυχία, θαρρείς και ξεχνάμε πως δεν ήταν η Μέρκελ που δεν μας
μιλούσε, αλλά οι νέοι κυβερνώντες που την παρέδιδαν στο πυρ το εξώτερον,
ταυτίζοντάς την με όλα τα δεινά στη χώρα μας…
Το τι ειπώθηκε στην κοινή συνέντευξη Τύπου από τους δύο ηγέτες το γνωρίζουμε. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι το τι διαμείφθηκε στις συνομιλίες που προηγήθηκαν και κατά τη διάρκεια του δείπνου που ακολούθησε.
Και πώς να το μάθουμε δηλαδή, όταν από την ελληνική πλευρά υπάρχει σιγή ασυρμάτου και τα μόνα ψήγματα ενημέρωσης περιλαμβάνονται σε διθυραμβικά δελτία δήθεν εσωτερικής πληροφόρησης -τα περίφημα non paper- στα οποία γίνεται επιλεκτική αναφορά σε όσα… δικαιώνουν πανηγυρικά τον έλληνα πρωθυπουργό και εμφανίζουν τη Μέρκελ να υποχωρεί αποδεχόμενη τη διπλωματική ήττα της.
Λογικό, θα μου πείτε, αφού δύο μήνες τώρα ζούμε δύο παράλληλες πραγματικότητες:
Τη μία δεν έχουμε κανένα πρόβλημα ρευστότητας και δεν θέλουμε δόσεις και την άλλη δηλώνουμε ότι είμαστε έτοιμοι να καταρρεύσουμε οικονομικά, αν δεν μας βοηθήσουν οι εταίροι.
Τη μία υπογράφουμε συμφωνίες για μεταρρυθμίσεις και αποδοχή των ευρωπαϊκών κανόνων και την άλλη κρυβόμαστε πίσω από τη… δημιουργική ασάφεια και πετάμε την μπάλα στην κερκίδα.
Τη μία δηλώνουμε έτοιμοι να κατασχέσουμε το Γκαίτε και κάθε γερμανική ιδιοκτησία στη χώρα μας και την άλλη λέμε με τον πλέον επίσημο τρόπο πως οι πολεμικές επανορθώσεις είναι πρωτίστως θέμα ηθικής τάξης.
Τη μία βλέπουμε τον Σόιμπλε να μας κάνει σαπούνι και τη Μέρκελ να ποζάρει με αξιωματικούς των SS στην Ακρόπολη και την άλλη δηλώνουμε γοητευμένοι με τους φίλους και εταίρους μας.
Κοντολογίς στη μία πραγματικότητα είμαστε με τη θηλιά στο λαιμό και στην άλλη βρισκόμαστε λίγο έξω από τα Γαυγάμηλα για την κυριαρχία όλου του κόσμου…
Και μη χειρότερα δηλαδή.
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου