Πήγα να γράψω την λέξη υπομονή στον υπολογιστή
και μου βγήκε με δύο «ν». Υπομοννή. Κόκκινη υπογράμμιση.
Ήμουν σίγουρος πως την είχα γράψει σωστά.
Την ξαναγράφω – πάλι τα ίδια.
- Μα τι θέλει αυτό το δεύτερο «ν»; αναρωτήθηκα.
- Είμαι το εξόριστο «ν» του Γιάνη Βαρουφάκη, μου
απάντησε.
Δεν είμαστε καλά, σκέφθηκα. Τώρα τα «ν» έχουν
φωνή!
- Και τι γυρεύεις εδώ; Ρώτησα...
- Ζητώ, το ταλαίπωρο, να βολευτώ. Είμαι θύμα
μίας βάρβαρης βίας.
Με έσβησε, με εξωπέταξε από το όνομά του – και
το χειρότερο: κατάφερε όλο τον κόσμο να το γράφει ανορθόγραφα, για να του κάνει
τη χάρη. Όλα αυτά χωρίς λόγο!
Τι του είχα κάνει; Σε τι έφταιξα;
- Δεν νομίζω ότι έφταιξες εσύ. Ήθελε απλώς να
κάνει εντύπωση.
Να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους σαράντα
τέσσερις Γιάννηδες… ξέρεις, αυτούς με τον κόκορα.
- Ας άλλαζε κάτι άλλο στον όνομά του. Ας έγραφε
το Βαρουφάκης με δύο «φ», όπως ο Ντεριντά την διαφφορά.
- Μπα – έχεις περάσει κι από τον Βέλτσο;
- Έρημος γυρίζω τον κόσμο – πού θα φωλιάσω εγώ;
- Κοίταξε, έχεις μία ελπίδα. Τώρα έχει γίνει πια
τόσο γνωστός, που δεν του χρειάζεται η ανορθογραφία. Θα κάνουμε μία έκκληση να
σε αποκαταστήσει.
Δεν μπορεί, είναι κατά βάθος καλός άνθρωπος.
Η ιστορία αυτού του πεντάρφανου «ν» θα τον
συγκινήσει.
- Λέτε να με πάρει πίσω; Λέτε να γυρίσω κάποτε
στο σπίτι μου;
Άφησα το «ν» να επαφίεται στην μεγαλοψυχία του
σκληρού οικονομολόγου, που άκαρδα και άσπλαχνα το πέταξε κάποτε στο δρόμο. Αν
και βέβαια δεν είχα πολλές ελπίδες.
Εδώ αυτός ο φοβερός Γιάνης βασανίζει τον Σόυμπλε,
άνθρωπο ανάπηρο, και στοιχειώνει τις νύχτες του Ντάισελμπλουμ, που τον βλέπει
στον ύπνο του.
Εδώ τον μνημονεύει όλη η Υφήλιος, η Ευρώπη τον
φοβάται, η Ελλάδα τον θεοποιεί και τον δαιμονοποιεί – ενώ οι παγκόσμιες
«Βαρουφίτσες» ξενυχτάνε για χάρη του. Θα λυπηθεί ένα άμοιρο «ν»;
Νίκος Δήμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου