Είμαστε, λοιπόν, σε ένα αδιέξοδο.
Πνιγμένοι στα χρέη -350 τόσα δισ. ευρώ στην πλάτη των πολιτών-, ούτε μέλλον
έχουμε, ούτε διέξοδος υπάρχει;
Γιατί να μην παραδεχόμαστε την αλήθεια;
Υπάρχει έστω και μία εξέλιξη που δικαιολογεί την
παραμικρή αισιοδοξία;
Το θέμα είναι τι θα
συμβεί τις
επόμενες ημέρες και εβδομάδες, διότι, ό,τι και να γίνει, πιστεύω ότι δεν θα
αργήσει.
Υπάρχει περίπτωση να αποδεχθούν οι δανειστές τις
θέσεις της κυβέρνησης, η οποία έχει εντολή από τη λαϊκή ψήφο να τερματίσει τον
αναχρονισμό του Μνημονίου;
Δυσκολεύομαι να το
πιστέψω και
για να είμαι ειλικρινής, μιλώντας με έναν αξιωματούχο στην Ουάσιγκτον,
πληροφορήθηκα ότι «ακόμα και να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο (ο κ. Τσίπρας), θα
νομίζετε πως πρόκειται για... όνειρο».
Ανησυχεί σφόδρα, και δικαιολογημένα, τον καθένα
το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο Β'. Και δεν πρόκειται για
παραπληροφόρηση των εχθρών της.
Ο υπουργός Οικονομικών το βροντοφωνάζει σε
κάθε ευκαιρία, ασχέτως εάν ήδη έχει αλλάξει τις υποσχέσεις και τις αρχές του ο
ΣΥΡΙΖΑ, που αφελώς πιστεύαμε πως είναι αδιαπραγμάτευτες.
Ο κ. Βαρουφάκης, ένας πολύ αλαζονικός
και αυθάδης τύπος, μου δίνει την εντύπωση ότι νομίζει πως επειδή έχει λυμένο το
οικονομικό του πρόβλημα, το ίδιο συμβαίνει και με τους πολίτες.
Ε, δεν έχουν έτσι τα πράγματα, διότι όταν του
ζητήσει ο πρωθυπουργός να του αδειάσει τη γωνιά, κέρδος θα έχει, αφού και το
νέο του βιβλίο θα γράψει και σε ένα από τα μεγάλα πανεπιστήμια θα προσληφθεί.
Στο μεταξύ, πίσω του θα έχει αφήσει κατακαμένη γη...
Για να σπάσει το
αδιέξοδο,
δύο πράγματα θα συμβούν: ή ο κ. Τσίπρας θα ακολουθήσει τον δρόμο των
προηγούμενων, που είναι και το πιο πιθανό, ή θα σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης
και όπου τον βγάλει.
Στη θέση που βρίσκεται, μόνο ένας τρελός θα τον
ζήλευε...
Μιχάλης Ιγνατίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου