4.3.15

Κυβερνήστε επιτέλους…



Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ηγέτης του, Αλέξης Τσίπρας, είχαν το προνόμιο, σε ελάχιστο πολιτικά χρόνο, να δουν το κόμμα τους από το 4% του 2009 να βρίσκεται στο 36% το 2015 και στη διακυβέρνηση της χώρας.




Σχημάτισε τη δική του κυβέρνηση, έστω σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, και μετά τις δραματικές διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» (όχι τρόικα!), κατάφερε να λάβει μία παράταση 4 μηνών, μέσα στους οποίους θα πρέπει να καταρτίσει την οριστική συμφωνία για τη χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους…



Από τότε, όμως, πολύ νερό κύλησε στο ποτάμι: η κυβέρνηση λέει πως η ασάφεια της συμφωνίας ήταν… σκόπιμη για να ξεγελάσουμε (!) τους ξένους, πως η συμφωνία δε χρειάζεται να πάει στη Βουλή, αφού η κουτοπόνηρη σκέψη της ηγεσίας της κυβέρνησης είναι ότι αυτό δε χρειάζεται, αλλά θα γίνει σταδιακά… με την ψήφιση των νομοσχεδίων, ενώ άλλοι «έγκριτοι» αντιμνημονιακοί (Μητρόπουλος κ.λπ.) λένε πως δεν κυρώνουμε τη συμφωνία, για να μη φανεί πως παρατείνουμε το μνημόνιο που είχε συνομολογήσει η προηγούμενη κυβέρνηση! Μα είναι σοβαρά επιχειρήματα αυτά για μία κυβέρνηση που ομνύει στο όνομα της λαϊκής κυριαρχίας;
Τι φοβάται η κυβέρνηση και δε φέρνει τη συμφωνία στη Βουλή;
Προφανώς φοβάται τους δικούς της βουλευτές, αφού απ' ό,τι φαίνεται ένα ικανό τμήμα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ δε θα ψήφιζε τη συμφωνία παράτασης.
Από την άλλη, τις μέρες αυτές φαίνεται πόσο μεγάλη έλλειψη ομογενοποίησης υπάρχει στο κόμμα αυτό, αφού μετά τη διήμερη δραματική συνεδρίαση της ΚΕ, το ποσοστό που ενέκρινε τη συμφωνία είναι περίπου 56%, με σχεδόν 40% να είναι αντίθετο.
Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να αντιληφθεί πως η πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός και πως ο ελληνικός λαός αυτόν ψήφισε για πρωθυπουργό και όχι τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένες από τις οποίες προβάλλουν βέτο στην κυβέρνηση.
Ας σταματήσουν, επιτέλους, οι συνεχείς δηλώσεις των υπουργών, ας υπάρξει ένας σφικτός συντονισμός της κυβέρνησης, ας σταματήσει η ακατάσχετη καθημερινή θεωρητικολογία και ας προσγειωθούν όλοι στην επίλυση των προβλημάτων της σκληρής πραγματικότητας.
Κυβερνήστε, επιτέλους!

Γιάννης Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου