Καθαρές κουβέντες! Όταν λέμε
«πολιτική λύση» για το χρηματοδοτικό πρόβλημα της Ελλάδος, εννοούμε δανεικά
χωρίς όρους.
Γι΄ αυτό, μέχρι σήμερα, δεν έχουμε καταθέσει
μισή πρόταση που θα μπορούσε να ληφθεί σοβαρά υπ' όψιν.
Μόνον εκθέσεις ιδεών, για καταπολέμηση της
φοροδιαφυγής και αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης.
Και, μάλιστα, χωρίς νούμερα.
Αλλά ας πούμε ότι γίνεται το χατίρι
μας.
Επειδή στο Γιούρογκρουπ βαρέθηκαν να ακούνε τον
Βαρουφάκη, επειδή ο Καμμένος θα στείλει τζιχαντιστές στην «Αλεξάντερπλατζ»,
επειδή μπορεί να γίνουμε παραμάγαζο του Πούτιν, επειδή φοβούνται να τα βάλουν
με τη Ζωή, επειδή Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε ο Παυλόπουλος, τέλος πάντων,
για κάποιον από τους δεκάδες λόγους που σε κάνουν να μην πλήττεις σ' αυτήν τη
χώρα.
Και αύριο πρωί, μας προσφέρουν τα 7,2
δισεκατομμύρια της τελευταίας δόσης, χωρίς αξιολόγηση. Και μπόνους άλλα τόσα,
ως προκαταβολή για όσα θα προκύψουν από τον έλεγχο για το «επαχθές» χρέος.
Τι νομίζετε ότι θα γίνουν αυτά τα χρήματα;
Θα ξοδευτούν όπως ξοδεύονταν όλα αυτά τα χρόνια,
επειδή «πάνω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι».
Ο Κατρούγκαλος, εκτός από τους 40 χιλιάδες
δημόσιους υπαλλήλους που θα μονιμοποιήσει, θα προσλάβει και άλλους τόσους.
Ο Λαφαζάνης θα δώσει και άλλες αυξήσεις στη
ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.
Ο Στρατούλης θα μειώσει τα όρια ηλικίας στη
συνταξιοδότηση, ώστε να επιτευχθεί το εθνικό ιδεώδες, σύνταξη στα τριάντα
πέντε. Και ο Κουρουμπλής θα αυξήσει κατά δύο δισεκατομμύρια τη φαρμακευτική
δαπάνη, όπως αξιώνουν οι φαρμακοποιοί οι οποίοι αγωνίστηκαν σθεναρά στις
πλατείες των «αγανακτισμένων» για να μην περάσουν οι «μνημονιακές πολιτικές»
και να συνεχίσει να ξοδεύει η Ελλάδα για φάρμακα όσο ξοδεύει η πέντε φορές
μεγαλύτερη Ισπανία.
Τα χρήματα θα σκορπίσουν εδώ κι εκεί, στην
ετερόκλητη εκλογική πελατεία που ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ και περιμένει την
ανταμοιβή της.
Ετσι, με μαζικές παροχές, ρυθμίσεις οφειλών και
χάρισμα δανείων, αναδιατάσσεται το πελατειακό κράτος. Συστήματα Τσάβες που
κάνουν τους εδώ παλαιοκομματικούς ρουσφετολόγους να μοιάζουν ερασιτέχνες.
Σε βάρος των υπολοίπων,
εννοείται.
Δύο μήνες τώρα, έχετε ακούσει κάτι για τον
ιδιωτικό τομέα;
Αυτά που ακούσαμε είναι ότι σταματά η εκμίσθωση
των δεκατεσσάρων περιφερειακών αεροδρομίων, ότι «θα βρεθεί τρόπος για να σταματήσει
η επένδυση στις Σκουριές», ότι «ιδιωτικοποιήσεις τέλος».
Ωραία και ηρωικά όλα αυτά, αλλά υπάρχει σχέδιο
για την απασχόληση;
Πώς θα διαμορφώσουμε περιβάλλον επενδύσεων;
Πώς θα πείσουμε τους επιχειρηματίες να έρθουν να
δημιουργήσουν θέσεις εργασίας;
Πού, τέλος πάντων, θα απασχοληθούν οι 1,3
εκατομμύρια άνεργοι του ιδιωτικού τομέα για τους οποίους δεν αρκεί «ένας νόμος,
ένα άρθρο»;
Εκτός εάν τους περιλάβουμε στις παράπλευρες
απώλειες της επανάστασης και ξεμπερδέψουμε μαζί τους.
Μάκης Βοϊτσίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου