Η «πρώτη φορά αριστερά»!

Άλλα περίμεναν και άλλα βλέπουν ή δεν βλέπουν.

Περίμεναν ότι μόλις ερχόταν στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, με φόρα και ενισχυμένος από τους ένδοξους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, οι Ευρωπαίοι θα γονάτιζαν έντρομοι, προσφέροντας ταυτόχρονα γη και ύδωρ.

Περίμεναν ότι οι λαοί της Ευρώπης, και ειδικά του Νότου, θα έδραχναν την ευκαιρία που τους προσφέρει η νέα ελληνική κυβέρνηση και θα επαναστατούσαν κατά της «καθεστηκυίας τάξεως» του Βερολίνου.

Δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα μπορούσε άνετα να υλοποιηθεί, γιατί το Μνημόνιο έφερε την κρίση, όχι το αντίθετο.

Πίστεψαν ότι κανείς δύσπιστος και ξενέρωτος Ευρωπαίος δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην περιφερόμενη γοητεία του υπουργού Οικονομικών.

Και φυσικά, οι Αμερικανοί, Ρώσοι, Κινέζοι περίμεναν πως και πως για να στείλουν νταλίκες με λεφτά…

Δυστυχώς, τρεις μήνες μετά, τίποτε από τα παραπάνω δεν έγινε. Αντίθετα, αναρωτιέται κανείς ποια επιτυχία, ή έστω βελτίωση σε κάποιο τομέα, μπορεί να επιδείξει η κυβέρνηση στο διάστημα αυτό.

Μέχρι και να «μπει στο μάτι» της Ουάσιγκτον κατάφερε η αθεόφοβη.

Το χειρότερο, δε, είναι ότι η οικονομία βρίσκεται πια σε τέτοιο σημείο που ακόμη και η ενδεχόμενη συμφωνία της τελευταίας στιγμής με τους δανειστές δεν θα μπορούσε να την ανορθώσει στο ορατό μέλλον και δίχως φοβερά επώδυνα μέτρα. Ομολογουμένως, τέτοια τρίμηνη εμπειρία περίμεναν ότι θα ζήσουν!

Που είναι η περήφανη κυβέρνηση της «πρώτης φορά αριστεράς» που ανέβηκε στην εξουσία με συνθήματα όπως «όχι στις περικοπές μισθών και συντάξεων», «όχι στην αύξηση του ΦΠΑ», «Τέρμα στον ΕΝΦΙΑ», «Τέρμα στις απολύσεις», «Τέρμα στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας», και τώρα ετοιμάζεται να κάνει αυτά που κατήγγειλε, υπό την πίεση της απειλής πληρωμών των μισθών σε... ομόλογα και έχοντας βυθίσει τους πολίτες στην αγωνία του Grexit;

Αντί όλων αυτών η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστεράς» μετά... ολίγης ΑΝΕΛ, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διορίζει σε θέσεις-κλειδιά δικούς της ανθρώπους και να ψάχνει τρύπες να ξανά διορίσει στρατιές ψηφοφόρων της στο Δημόσιο.

Με λίγα λόγια κτίζει το δικό της πελατειακό κράτος στα πρότυπα των προηγούμενων κέντρο-δεξιών κυβερνήσεων.

Ποια Αριστερά είναι αυτή, που εξαγγέλλει την κατάργηση των στρατιών συμβούλων, την ώρα που διορίζει 20 συμβούλους στο γραφείο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης;

Που οι υπουργοί της αλληλοαναιρούν ο ένας τον άλλον με αντιφατικές δηλώσεις; Που διορίζει πρόεδρο της ΔΕΗ συνδικαλιστή της διεφθαρμένης ΓΕΝΟΠ, της οποίας ο τ. πρόεδρος είναι υπόδικος για κακούργημα;

Που σπαταλάει λεφτά σε εξοπλισμούς χωρίς διαγωνισμό, που χαρίζει χρέη του ΠΑΟΚ, που επενδύει σε ζημιογόνες κρατικές εταιρίες και την ίδια ώρα βάζει «χέρι» στα αποθεματικά των δημόσιων ταμείων και των ΔΕΚΟ;

Ποια αριστερά είναι αυτή που επιτρέπει σε περιθωριακούς να καταλαμβάνουν πρυτανείες πανεπιστημίων, στο όνομα της «ταξικής πάλης»;

Που ο νεποτισμός της -μέσα σε 2,5 μήνες μόνον- αναδείχθηκε αντάξιος εκείνου που παλαιότερα κατήγγειλε;

Που ο υπουργός Οικονομικών της αρέσκεται σε «αντισυμβατικές» ενδυμασίες μέχρι life style φωτογραφήσεις, ενώ είναι ανίκανος να συλλέξει τον ΦΠΑ;

Που άλλος υπουργός της αποδεικνύεται τόσο αγράμματος, ώστε να θεωρεί την Πολωνία σύμμαχο του Χίτλερ;

Ποια Αριστερά είναι αυτή που δεν ανησυχεί όταν ξέρει πολύ καλά πως μόνο για συντάξεις το Ελληνικό κράτος χρειάζεται 28 δις τον χρόνο και δεν κάθεται να αθροίσει στους 2.8 εκ. συνταξιούχους το περίπου 1 εκ. υπαλλήλους του ευρύτερου δημοσίου τομέα για να διαπιστώσει ότι 1 στους 2 ενήλικες Έλληνες περιμένει να ζήσει από το κράτος;

Προφανώς, με τους φόρους που θα πληρώσει ο ελεύθερος επαγγελματίας Έλληνας συμπολίτης...

Δυστυχώς, η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση είναι -όπως το απεκάλεσε ο Βαρουφάκης- ένα «αριστερό τσούρμο» που σε συνεργασία με το δεξιό λαϊκιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ έχουν το τιμόνι της χώρας στα χέρια τους.

Δεν έχουν επεξεργαστεί το παραμικρό σχέδιο για το μέλλον του τόπου.

Εθίστηκαν στην πολιτική του τηλεκαφενείου και της ασυνάρτητης ατάκας.

Για κάθε εναλλακτική πρόταση είχαν ένα επίθετο για τους αντίπαλους τους: «φασίστας», «νεοφιλελεύθερος», «παπαγαλάκι» κ.λ.π.

Για κάθε αστοχία τους είχαν κι ένα ψεύδος -«διαστρεβλώθηκαν οι δηλώσεις μας», «μονταζιέρα» κ.λ.π.- ή χειρότερα: μια αγωγή.

Έτσι πέτυχαν αντιπολιτευόμενοι κι έτσι νόμιζαν ότι μπορούν να κυβερνήσουν. Έκαναν λάθος και αυτό το λάθος θα το πληρώσει ακριβά η χώρα.

Φάνης Ζουρόπουλος

European Business Review