Α...Μάρδ...ησα για το παιδί μου!

Θα αποδεχθούμε εκ προοιμίου όλους τους ισχυρισμούς που προέβαλε ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών κ. Μάρδας για την υπόθεση της εξαγωγής χρημάτων στο Βέλγιο, με σκοπό, όπως είπε, να χρηματοδοτήσει τις μεταπτυχιακές σπουδές της κόρης του. 

Παρότι είναι γνωστό ότι «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» δεν θα υπεισέλθουμε σε δευτερεύουσες πτυχές του θέματος, αν και κάποιες είναι αρκούντως σημαντικές, όπως για παράδειγμα πότε τελικά έβγαλε τα χρήματα έξω ο Υπουργός, πέρυσι τον Νοέμβριο, εφέτος τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο; Καθώς η ημερομηνία εξαγωγής συνδεόμενη με την ανάληψη κυβερνητικής θέσεως εξάγει για κάθε εκδοχή διαφορετικά πολιτικά συμπεράσματα...

Δεν υπεισερχόμαστε σε λεπτομέρειες γιατί βλέπουμε ότι ελάχιστα αναδεικνύεται το πολιτικά σημαίνον της υποθέσεως, ακόμα και από εκείνους που εξέδωσαν φραστικά σκληρότατες ανακοινώσεις για τον κ. Μάρδα.
Τι αναντίρρητα έχουμε στο προκείμενο ως βασικά στοιχεία;
Πρώτον, εξαγωγή 40.000 ευρώ στο εξωτερικό.
Δεύτερον, ποσό το οποίο εξ όσων συνάγονται από τις ανακοινώσεις του ιδίου του κ. Μάρδα παραμένει κατατεθειμένο σε τράπεζα του εξωτερικού.
Τρίτον, μεταπτυχιακές σπουδές οι οποίες καν δεν άρχισαν, ενώ όπως δήλωσε η κόρη του στο ΠΘ μάλλον, δηλαδή όχι και σίγουρα, θα ξεκινήσουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Ήτοι, το ποσό παραμένει στο εξωτερικό παρότι δεν είναι άμεσα απαιτητή η χρήση του εκεί ούτε χρονικά ούτε εν συνόλω, καθώς, προφανώς, τα 40.000 ευρώ προορίζονται για την κάλυψη της όλης ή πάντως της μεγαλύτερης περιόδου των μεταπτυχιακών. Δηλαδή, ο Υπουργός θέλει να είναι εκ των προτέρων 100% εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση του μεταπτυχιακού της κόρης του και δεν επιλέγει την απλή λύση της ανά μήνα αποστολής των απαραίτητων χρημάτων, το φοιτητικό «μηνιάτικο» πλέον τα τυχόν δίδακτρα, διατηρώντας όμως το κεφάλαιο στην Ελλάδα.
Όμως, ο προστατευτικός και άκρως προνοητικός για την κόρη πατέρας ανήκει από τις 27 Ιανουαρίου 2015 στην ολιγομελή ομάδα της εξουσίας η οποία δρομολογεί και καθορίζει τις εξελίξεις για όλους τους Έλληνες πολίτες ειδικά στο πεδίο της Οικονομίας.
Το πολιτικά σημαίνον λοιπόν στην περίπτωση Μάρδα, εφόσον διατηρεί και σήμερα το εξαχθέν ποσό σε τράπεζα του εξωτερικού, είναι ότι συμμετέχει στην χάραξη και εφαρμογή μιας πολιτικής επικίνδυνης για τους υπόλοιπους Έλληνες αλλά θέλει η κόρη του να είναι προστατευμένη από την πολιτική αυτή. Ότι ο ίδιος μπορεί να συμμετέχει σε ένα τσίρκο που αυτοαποκαλείται κυβέρνηση αλλά οι προσφιλείς του οφείλουν να διαθέτουν ασυλία από τα σάλτα των ακροβατών.
Εμείς στο απυρόβλητο, οι υπόλοιποι ας υποστούν τις συνέπειες.
Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και οι άλλοι να πάνε να …
Είναι η ίδια, πληβειακή, χαμερπής, μίζερη, φτηνή, αντεθνική νοοτροπία των ανθρώπων της Αριστεράς, διαχρονικά. Από όπου κι αν εκπορεύεται, είτε από τον γόνο εκείνου που υπέγραψε το διάταγμα για «παιδομάζωμα» ελληνόπουλων, ώστε να γίνουν με τη βία μαχητές του ΔΣΕ το 1947-49, είτε από έναν κλασσικό «μαλλιά» της Μεταπολίτευσης, άλλον ένα θεωρητικό μπλαμπλά που «χώθηκε» στον ακαδημαϊκό χώρο.
Πάνω απ’ όλα ο Μάρδας και όλοι οι συν αυτώ με την πολιτεία τους επιβεβαιώνουν αυτό που δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε : οι άνθρωποι της ελληνικής Αριστεράς δεν είναι ούτε επαναστάτες ούτε ριζοσπάστες ούτε οραματιστές.
Είναι μικροαστοί «του κερατά», οι οποίοι θέλουν να γίνουν μεγαλοαστοί χωρίς να διαθέτουν τα προσόντα ώστε να το επιτύχουν στην αγορά και το επιδιώκουν λυσσαλέα με τη λεηλασία κάθε πτυχής του Δημοσίου Τομέα – και Ταμείου. Με πολιτικό άλλοθι την κοινωνική δικαιοσύνη, εννοείται, η οποία όμως περιλαμβάνει μόνον αυτούς.
Διακινδυνεύουμε την εκτίμηση ότι ο κ. Μάρδας επείγεται να τελειώσει η κόρη του το μεταπτυχιακό για να την εξασφαλίσει κάπου, όπως έγινε σε ταχύτατο χρόνο για τα μέλη των οικογενειών όλων των υψηλοσυριζαίων.

Ο ξάδερφος του Τσίπρα, δυο ανήψια και η γυναίκα του Βούτση, οι σύντροφοι των Βίτσα και Παρασκευόπουλου, η μάνα της Κωνσταντοπούλου. Και πάει λέγοντας, ασχολίαστα…

Κατά τα λοιπά μόνον ο Πολύδωρας υπέστη πολιτικό λυντσάρισμα για τον διορισμό της κόρης του.

Ο Μάρδας δεν είναι μόνος, φιλοτομαριστής αν και μέλος της κυβερνητικής ελίτ η οποία υποτίθεται καθημερινά φροντίζει για το κοινό καλό. Η Βαλαβάνη, η υπεύθυνη για τη Φορολογία που δήλωσε «εγώ είμαι οικονομολόγος Μάκρο, δεν γνωρίζω να συμπληρώνω ούτε την προσωπική μου φορολογική δήλωση», εξασφάλισε τα χρήματα (800.000 €) από την πώληση της οικογενειακής της επιχείρησης στέλνοντάς τα στο εξωτερικό και σε λίρες.

Ο Τσακαλώτος έχει τις, οικογενειακές λέει, αποταμιεύσεις σε αμοιβαία κεφάλαια των κορυφαίων χρηματοπιστωτικών οίκων εκείνων, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ επισήμως αποκαλεί «όρνεα», «κοράκια», «τοκογλυφικούς μηχανισμούς».
Η Αριστερά είναι η πανώλη που επιπίπτει σε μια κοινωνία όταν κατακτούν την εξουσία τα χειρότερα στρώματα.

Όπου η ευγενής νοοτροπία του ευπατρίδη, εκείνου ο οποίος φιλοδοξεί να αναλάβει αξίωμα για να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, αποκομίζοντας ο ίδιος μόνο προσωπική δόξα, πολλάκις πεθαίνοντας για τούτο «στην ψάθα», αντικαθίσταται από τη λύσσα του πληβείου να αναλάβει αξίωμα για να αποκομίσει προσωπικό κέρδος. Για να «λιγδώσει το αντεράκι του», κατά τον πασίγνωστο ορισμό του κ. Μιλτιάδη Παπαϊώαννου για το «τι είναι ΠΑΣΟΚ».
Το νεοελληνικό κράτος από της ιδρύσεώς του έχει να επιδείξει πλείστες σελίδες προσωπικής φαυλότητας και ιδιοτέλειας από κυβερνώντες. Ποτέ όμως στην καταλυτικά μοιραία κλίμακα που επεκράτησε μετά το 1981. Και σίγουρα τα όποια στέρεα θεμέλια του Ελληνικού Κράτους, αυτά που το στηρίζουν ακόμα, τέθηκαν από την ευγένεια εκείνων των λίγων που έθεσαν εαυτόν στην υπηρεσία του Έθνους.
Θέλετε μια ιδέα του τι εστί νοοτροπία του ευπατρίδη, για να γίνει σύγκριση με τους φτηνοσυριζαίους; Ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης  ήταν πρωθυπουργός και ένας από τους «Έξι» που εκτελέστηκαν ως υπαίτιοι για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ως υπουργός Οικονομικών είχε προβεί στην «διχοτόμηση» του νομίσματος για να χρηματοδοτήσει τις πιεστικότατες ανάγκες χωρίς να εκδώσει νέο, πληθωριστικό χρήμα. Όμως έτσι το χρήμα έχασε τη μισή του αξία.

Ο ίδιος, είχε ζητήσει από την Εθνική Τράπεζα δάνειο 225.000 δραχμών με υποθήκη το σπιτιού του. Όταν όμως προέβη στη διχοτόμηση του νομίσματος βρέθηκε και ο ίδιος στην αυτή μοίρα με τους ζημιωμένους Έλληνες, με συνέπεια να λάβει τα μισά του ζητηθέντος ποσού.

Αυτό μεταξύ άλλων σημαίνει ευπατρίδης, να πληρώνεις και ο ίδιος μαζί με όλους τις συνέπειες των πολιτικών σου επιλογών.

Στοιχειώδης λοιπόν πολιτική δεοντολογία επέβαλε στον Μάρδα να επαναπατρίσει το ποσόν στην Ελλάδα την επομένη της ορκωμοσίας του. Και όχι μόνον αυτός. Άπαντες όσοι συμμετέχουν αμέσως ή εμμέσως στη λήψη αποφάσεων, στη διαμόρφωση των πολιτικών της χώρας, όφειλε να απαγορεύεται, με ασυμβίβαστο και έκπτωση από το αξίωμα, να έχουν αποταμιεύσεις, π.χ. πάνω από 10.000 ευρώ, στο εξωτερικό.
Όταν ένας ή πολλοί υπουργοί έχουν όλα τους τα χρήματα στο εξωτερικό, σε δολάρια, ευρώ και αγγλικές λίρες, γιατί να μην σπρώξουν τα πράγματα σε μια κατάσταση που θα οδηγήσει τη χώρα στη δραχμή;
Όταν μια ομάδα βουλευτών έχουν τα διαθέσιμά τους ασφαλισμένα στο εξωτερικό, γιατί να μην επιδιώξουν συνεννοούμενοι να οδηγήσουν τις πολιτικές εξελίξεις σε καταστάσεις που προσωπικά τους ευνοούν οικονομικά;

Ή μήπως δεν υπάρχει, σε αγαστή συμπόρευση συγκεκριμένων πολιτικών και επιχειρηματιών, το αόρατο «Κόμμα της Δραχμής»;
Η ίδια απαγόρευση όφειλε να ισχύει και για τους μεγάλους προμηθευτές του Δημοσίου.
Βαυκαλιζόμαστε, ε;
Ευρωπαϊκό κεκτημένο, ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, παγκοσμιοποίηση.
Καγχάστε ελεύθερα.
Ο ιστορικός μύθος θέλει τον Νέρωνα να παίζει λύρα όταν η Ρώμη καιγόταν.

Προφήτης

Antinews