Νά´ μαστε πάλι εδώ Αλέξη…

Μετά από 4 μήνες στο τιμόνι της χώρας, όλα αρχίζουν από την αρχή.

Με τις νωπές ακόμα εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης να αποκαλύπτονται ως η μεγάλη αυταπάτη, που “πουλήθηκε” στο λαό ως ελπίδα.

Με μια ανεύθυνη στρατηγική που στηρίχτηκε σε πολιτικές φαντασιώσεις και κατέληξε στον απόλυτο εγκλωβισμό.

Με μια ακατανόητη “διπλωματική” πρακτική και ρητορική που απέκοψε τη χώρα από τα διεθνή της ερίσματα.

Με μια διαπραγματευση αναποτελεσματική και αδιέξοδη, που επιπλέον διεκπεραιώθηκε από άτομα βαρείας ναρκισιστικής διαταραχής, διεθνοποιώντας το πρόβλημα της χώρας όχι ως το κρίσιμο, ζήτημα επιβίωσης ενός λαού αλλά ως “one man show” για τα διεθνή τηλεοπτικά πανηγύρια...

Ο κ. Τσίπρας αντιμετώπισε το μεγάλο πρόβλημα της χώρας με μία αξιωματική και ατεκμηρίωτη βεβαιότητα, (“μεταφυσική” τη χαρακτήρισαν πολλοί) ότι θα υποχωρήσουν οι εταίροι προ της “άκαμπτης ελληνικής θέσης”, καθώς η κυβέρνησή του είναι ικανή να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα.

Όπως όμως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, ” η κατάσταση πράγματι οδηγείται δυστυχώς στα άκρα, λόγω της καθυστέρησης και της αναποφασιστικότητας που επικοινωνιακά εμφανίζεται ως περισπούδαστη διαπραγματευτική τακτική, ενώ από πίσω δεν έχει τίποτε άλλο πάρα το φόβο, την αμηχανία, το αδιέξοδο”.

Και τώρα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, αγαπητέ Αλέξη Τσίπρα, σας φαντάζομαι μόνο με τους εφιάλτες σας, να φοβάστε μη σας σκάσει η χώρα στα χέρια. Μη γίνετε ο μοιραίος πρωθυπουργός.

Πιο μοιραίος και από τον ΓΑΠ…

Είναι γνωστή η ανυπόκριτη πεποίθησή σας , Κύριε Πρωθυπουργέ, πως ενσαρκώνετε τον έναν από τους δυο πόλους της μεγάλης ευρωπαϊκής πολιτικής αντιπαράθεσης: Απέναντι στις κυβερνήσεις των άλλων 18 κρατών της ζώνης του ευρώ, (που ίσως αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι αποτελούν νόμιμες κυβερνήσεις λαϊκής κυριαρχίας) οι οποίες αποτελούν τον θλιβερό πόλο της αδιέξοδης λιτότητας, μόνος εσείς, ο Αλέξης Τσίπρας, εκφράζετε την εναλλακτική προοδευτική Ευρωπαϊκή πολιτική. Και ίσως ο ιστορικός του μέλλοντος το επισημάνει χωρίς χαρακτηρισμούς.

Για την ώρα όμως πρέπει να πάρετε μέτρα και να βρείτε χρήματα για μισθούς και συντάξεις, για τις διεθνείς μας υποχρεώσεις, να συζητήσετε και να νομοθετήσετε για την απασχόληση , την ανάπτυξη καί άλλα ταπεινά και πεζά θέματα. Και πιθανόν στο σημείο αυτό να πρέπει να δείτε πατώντας στο χώμα την κατάστασή μας ως χώρας.

Οι Ευρωπαίοι “σύμμαχοι του Νότου” έστριψαν “δια του αρραβώνος”, μη θέλοντας να ταυτιστούν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Οι “αριστερές δυνάμεις” της Ευρωπαϊκής Αλλαγής δεν φαίνεται να είναι αξιόλογοι σύμμαχοι – άλλωστε η δύναμή τους εξαντλείται σε βερμπαλιστικούς ακτιβισμούς. Απέναντί σας έχετε τον πραγματικό κόσμο που εκπροσωπούν 18 κυβερνήσεις της Ευρωζώνης – ανάμεσά τους και η Κυπριακή – τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ. Δηλαδή όλους όσοι επιδιώκετε να σας δανείσουν για να μη σκάσει η χώρα.

Εσείς βέβαια, ως “πρώτη φορά Αριστερά”, είσαστε -όπως λέτε- στη διαπραγμάτευση αυτή, οι “λογικοί” ενώ όλοι οι άλλοι είναι οι “τρελοί”, αν όχι οι “φονιάδες”, όπως διατυπώνουν με αυτάρεσκη άγνοια και περισσή διαπραγματευτική αυτοπεποίθηση, τα κορυφαία στελέχη σας.

Η επιθυμία σας να χρηματοδοτήσουν οι άλλοι το κοινωνικό πρόγραμμά σας αναγνωρίζεται, βέβαια, από το νοήμον κοινό ως εθνικά υπερήφανη.

Μόνο που αυτοί οί “άλλοι”, οι “εκπρόσωποι της λιτότητας”, δεν φαίνεται να συμφωνούν μαζί σας.

Ίσως γι αυτό “ρίξατε τα μούτρα σας” και προσφύγατε, αφού ο κόμπος έφτασε στο χτένι, στη “μαντάμ Μέρκελ” και τον “Ολανδρέου” (θυμάστε εκείνες τις ανέμελες ημέρες του λαϊκισμού;) μπας και συνετίσουν την υπόλοιπη Ευρώπη. Ποιοί; Οι κατ´ εξοχήν εκπρόσωποι της “βαρβαρότητας”.

Αυτοί τους οποίους θα ανατρέψετε ηγούμενος στρατιών Ευρωπαίων πολιτών που ασπάζονται την εναλλακτική σας πρόταση υπό το λάβαρο “Μαζί με τον Τσίπρα”. Είναι αυτό που λέτε “σταματήσαμε την τεχνική διαπραγμάτευση” και το ρίξαμε στην “πολιτική διαπραγμάτευση”.

Ωστόσο, Κύριε Πρωθυπουργέ, θα διαπιστώσατε πως η γαλατική ευγένειά των νέων φίλων σας να ξεχνούν, μπροστά στις κάμερες, τις αταξίες σας του παρελθόντος, όταν σβήσουν τα φώτα, αποκαλύπτει μια καλβινιστική αντίληψη για τα πράγματα. Οδηγείται δηλαδή και η “πολιτική” σας διαπραγμάτευση στη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών. Αφού κάποιοι θα πληρώσουν, απολογούμενοι στα κοινοβούλιά τους.

Και τότε έρχεται το ραβασάκι που σας “έριξε από τα σύννεφα” (με τη λογική της ιστορίας του Χότζα, βεβαίως) από τον “καλό ανακριτή” της παρέας και παραδοσιακό φίλο της χώρας κ. Γιουνκέρ.

Και εδώ επιστρέφουμε από εκεί που ξεκινήσαμε. “Νά´ μαστε πάλι εδώ Αλέξη”. Εσείς, ο κύκλος των συντρόφων σας, οι φαντασιώσεις σας και η χώρα που οδηγείται στο άγνωστο…

Θοδωρής Καλούδης

Επτά Ημέρες