Ιδεοληψία και Ιδεολογία: Ποια η διαφορά;

Η εποχή των ιδεολογιών, τουλάχιστον για μερικούς ακόμη, δεν έχει παρέλθει. Τα κόμματα διαφοροποιούνται μεταξύ των με βάση τις ιδεολογικές τους γραμμές. Είναι φανερό πως η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να βρει τα ιδεολογικά της πατήματα, να ανακτήσει την φυσιογνωμία της, να καθορίσει ξανά το στίγμα της ηχηρώ τω τρόπω, μετά την βίαιη ανάγκη προσαρμογής στη ratio των μνημονιακών υποχρεώσεων.

Αυτό δεν πρέπει να γίνει με μία επιστροφή στις ρίζες του αορίστου ''καραμανλισμού'', του ριζοσπαστικού αυτού φιλελευθερισμού, που ουσιαστικά αποτελεί την ήπια έκφανση του κλασικού φιλελευθερισμού, δηλαδή κοινωνικός (προνοιακός).

Η τοποθέτηση πρέπει να γίνει με όρους συγχρόνους και νέους, χωρίς ιδεοληψίες και ακρότητες…

Στην Ελλάδα του 2015, στην Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα κυριαρχούν οι ιδεοληψίες. Ιδεοληψίες στην δημόσια διοίκηση, στον διάλογο, στην απόρριψη της λογικής, στο ασφαλιστικό σύστημα, στις δήθεν διαπραγματεύσεις, στην παιδεία και την δημοσία τάξη. Ιδεοληψίες, που ουδεμία σχέση δεν έχουν με τις ιδεολογίες.

Η μόνη σταθερή βάση, που οφείλει να στηρίξει το στίγμα της η Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι ο Καθαρός Λόγος του Διαφωτισμού σε μία παράλογη εποχή. Άλλως τε σε μία περίοδο, κατά την οποία κυριαρχεί ο λαικισμός και η απαξίωση των θεσμών και των κανόνων η Λογική δύναται να αποτελέσει μία όαση σκέψεως για τους πολίτες μίας ταλανισμένης από χρόνια κρίση χώρας σαν την Ελλάδα. Τάσεις μπορούν να υπάρχουν.

Η Ιδεολογία, εν τούτοις οφείλει να είναι μία, αμετάκλητη και σταθερή για το προσεχές διάστημα, όπως διδάσκει και η διχαστική εσωκομματική εμπειρία του κυβερνώντος κόμματος, του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει αποκολληθεί, πλήρως, από τις δικές της ιδεολοψίες, τα δικά της πελατειακά ελαττώματα μα η κυβερνητική εμπειρία συνέδραμε στην βαθμιδόν απόταξή τους από το DNA της παρατάξεως.

Εδώ έρχεται η φανερή αντίστιξη με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι αποτυχημένες προσπάθειες στο μεταναστευτικό πρόβλημα, όπου λαθρομετανάστες λιάζονται, εξαφανίζονται και τελικά εισχωρούν στον κοινωνικό ιστό της Πατρίδας με αποτέλεσμα την πληθυσμιακή αλλοτρίωση.

Από την άλλη ο Αρ.Μπαλτάς του τεχνοφασισμού και της μάχης κατά του διαδικτύου, ως δήθεν όπλου ιμπεριαλιστικής πολιτικής των Η.Π.Α. καταργεί το ψηφιακό σχολείο και μεταθέτει κονδύλια εγκεκριμένα για σύγχρονο εξοπλισμό, για να προσλάβει μερικούς ακόμη αναπληρωτές πενιχρά πληρωμένους καθηγητές. Ήρθε η ώρα το κόμμα του Ευ.Μειμαράκη να αρθρώσει λόγο στα προνομιακά του πεδία.

Ελλάδα δεν είναι μόνο η διαπραγμάτευση, το Μνημόνιο και η οικονομική κρίση. Ελλάδα είναι η Παιδεία και η Δημόσια Τάξη. Ιδιωτικά Πανεπιστήμια με σαφείς κανόνες τώρα. Αυστηροί έλεγχοι στις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές με βάση το ευρωπαικό και διεθνές δίκαιο, επαναπροώθηση των λαθραίων μεταναστών και αποκατάσταση σε συνθήκες, που δεν απειλούν την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών, των πραγματικών προσφύγων.

Αυτό επιτάσσει η πολυπόθητη Λογική.

Αυτό δεν το επιτάσσουν ο αριστερός ή ο δεξιός άξονας αλλά η σκέψη, η πρακτική απάντηση στα προβλήματα.

Ας αρχίσουμε από τα φαινομενικά ''απλά'' και ίσως κάποτε μπορέσουμε να λύσουμε και τα οικονομικά προβλήματα με μία ανάπτυξη βασισμένη στην ανταγωνιστικότητα, την ελεύθερη αγορά και οικονομία, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα.

Ας δείξουμε, επί τέλους, την διαφορά ιδεολογίας και ιδεοληψίας.

Γιάννης Χουντής

O Klooun