Των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν…

Ωραίες οι φιέστες στη Ρηγίλλης. Τονώθηκε το ηθικό των Νεοδημοκρατών. Ωραίες και οι περιοδείες του Τσίπρα εκεί που «σαρώνει» ο Λαφαζάνης και η Ζωή. Μια χαρά και τα συνθήματα για τους «αυτοφωράκηδες» και τα λοιπά κοσμητικά επίθετα.

Μια χαρά και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, με το ύφος το μάγκικο, το λαϊκό που προσελκύει τους απλούς πολίτες. Τέλεια και τα συνεχή δημοσιεύματα για το πώς κινείται η Ζωή, τι λέει ο Βαρουφάκης, πώς ο Λεβέντης είναι... λεβεντόπαιδο ή πώς ο Σταύρος είναι ηλιοκαμμένος και η Φώφη κάνει συμμαχίες με όλους για να διασώσει το ΠΑΣΟΚ…

Ωραία όλα αυτά σε μια προεκλογική εκστρατεία στην οποία δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά. Οι πολιτικοί φωνάζουν συνεχώς και οι πολίτες παραμένουν βουβοί, οργισμένοι, απογοητευμένοι.

Όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες πολιτικοί πάσχουν από έναν απίστευτο... ιδρυματισμό. Δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Άλλοι κλεισμένοι στο Μαξίμου, άλλοι στην Κουμουνδούρου κι άλλοι στη Συγγρού (και τώρα στο... ιστορικό κτίριο με τα φαντάσματα του παρελθόντος), αγνοούν παντελώς τον τρόπο που σκέφτεται ο μέσος Έλληνας.

Παράλληλα, με πληρωμένες μετρήσεις των απαξιωμένων γκαλοπατζήδων της διαπλοκής, τα κόμματα πιστεύουν ότι γνωρίζουν τι θέλει ο κόσμος.

Κι όταν ο ελληνικός λαός πάει και ψηφίζει Χρυσή Αυγή, Λεβέντη ή Λαφαζάνη ξαφνικά όλα τα κόμματα εξουσίας κάνουν μια δήθεν αυτοκριτική.

Θα το δείτε και την ημέρα των εκλογών. Το βράδυ που θα περιφέρονται από παράθυρο σε παράθυρο θα δείτε τι έχουν να λένε. Ότι αγνόησαν τους πολίτες, δεν άκουσαν τις απαιτήσεις τους, άφησαν ελεύθερους τους ακροδεξιούς και ακροαριστερούς, ότι δεν θα ξανακάνουν το ίδιο λάθος και μια από τα ίδια.

Μα γιατί δεν τα λένε όλα αυτά τώρα που είναι νωρίς;

Γιατί περιμένουν πότε θα καταστραφεί η χώρα για να αποφασίσουν να κοιταχτούν όλοι τους στον καθρέφτη; Τι είναι αυτό που τους εμποδίζει να μιλήσουν, να σκεφτούν και να δράσουν λίγο εθνικά, λίγο πατριωτικά κι όχι αυστηρά κομματικά;

Τι μας νοιάζει αν αναστηλώθηκε το μαυσωλείο της ΝΔ στη Ρηγίλλης;

Γιατί δηλαδή πέρα από έναν πρόσκαιρο εντυπωσιασμό και πέντε λεπτά στα δελτία των 8 πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με το που έχει γραφεία ο Μεϊμαράκης και ο Τσίπρας;

Γιατί πρέπει να ασχοληθούμε με ένα μάτσο ανοησίες που ακούμε καθημερινά αντί για λύσεις στα πραγματικά προβλήματα;

Οι συνταξιούχοι ήδη είδαν ψαλιδισμένες συντάξεις. Θα μιλήσει κανείς γι' αυτούς;

Ο ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση αντί για τα... βόδια ψηφίστηκε και από τα δύο κόμματα και τώρα παίζουν ένα ανόητο blame game αντί να σκεφτούν τι θα κάνουν δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά, όχι πλούσιοι των 5-10 σχολείων, αλλά μεροκαματιάρηδες που στέλνουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια, νηπιαγωγεία, σχολές χορού και ωδεία.

Χάνονται κοινοτικά κονδύλια 5 δισ. εξαιτίας της πολιτικής αστάθειας και της αδυναμίας λήψης αποφάσεων κι αυτοί παίζουν το παιχνίδι του ποιος θα πει την καλύτερη ατάκα.

Η εκταμίευση των δόσεων πάει για Νοέμβριο και ο διάλογος για το χρέος αργότερα και ο Αλέξης με τον Βαγγέλη κάνουν διαγωνισμό... πρωτοτυπίας.

Τα νησιά στενάζουν από τους πρόσφυγες, η πλατεία Βικτωρίας γέμισε με σκηνές και άφησαν την κακόμοιρη την πρωθυπουργό Θάνου να κάνει συσκέψεις. Χάνεται η χώρα και εμείς ασχολούμαστε με το ποιος πολιτικός είναι ο πιο μάγκας.

Θα πληρώσουν στις κάλπες γι' αυτή τους την ανευθυνότητα τα κόμματα. Άλλωστε, γι' αυτό κανένα δεν πιάνει 30% και το πολιτικό σύστημα είναι κατακερματισμένο.

Αλλά όταν θα έρθει η ώρα της πληρωμής θα είναι αργά. Και θα είναι αργά και τα κροκοδείλια δάκρυα για την χώρα, για τη Βουλή στην οποία μπαίνουν «παρτάλια» ή για την άνοδο της Χρυσής Αυγής και των δραχμοφονιάδων.

Μια αραβική παροιμία λέει: «Το μόνο κόλπο που ξέρει ο αδύναμος είναι τα δάκρυα».

Δεν θα φταίμε εμείς για την αδυναμία τους. Τους προειδοποιήσαμε…

Antinews