Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ …

Μία εβδομάδα μετά τις εκλογές είναι υπέρ αρκετή για να διαπιστώσουμε το περιβόητο «καινούριο» και το «νέο» στην πολιτική ζωή που με τόση θέρμη ευαγγελίζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την προεκλογική περίοδο.

Θεωρούσαν στην Κουμουνδούρου ότι επειδή αυτοπροσδιορίζονται νέοι θα έχουν και το συγχωροχάρτι για την καταστροφή και τον διχασμό που έφεραν στην χώρα κατά την επτάμηνη περίοδο της «πρώτης φόρας αριστεράς».

Κατάφεραν βέβαια να πάρουν την εξουσία εκμεταλλευόμενοι όμως την μεγάλη και πρωτοφανή απόχη και όχι τα νιάτα τους....

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα, ιδεολογικά και πρακτικά, νέο ;

Έγραφε πάνω σε αυτό το θέμα ο Γ. Καραμπελιάς τον Ιούνιο του 2012: «Ιδεολογικά, οι περισσότερες συνιστώσες του, εκτός από ελάχιστες πασοκογενείς –ΔΗΚΚΙ, Νέοι Σοσιαλιστές, κ.λπ. που δεν παίζουν κανένα ρόλο στην ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση του σχήματος– παραμένουν αγκιστρωμένες στα τριτοδιεθνιστικά σχήματα της μονοδιάστατης προσκόλλησης στην πάλη των τάξεων, υποτιμώντας δραματικά τόσο την εθνική διάσταση των αντιθέσεων, όσο και την οικολογική ή την ανθρωπολογική» .

Από την άλλη πλευρά τα περισσότερα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του είναι άτομα που μας έρχονται μέσα από τις σάρκες του παλιού πολιτικού και κρατικιστικού συστήματος.

Χρόνια συνδικαλιστές, όλοι παιδιά του κομματικού σωλήνα, μερικοί έγιναν και υπουργοί (βλ. Δραγασάκης στην κυβέρνηση Ζολώτα).

Που είναι το νέο;... Εδώ βλέπουμε ότι έχουμε να κάνουμε με την χειρότερη ποιότητα του παλιού που μας εμφανίζεται τόσο θρασύτατα ως νέο , ωραίο και αλάθητο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα κόμμα δεν κρίνεται μόνον από τα στελέχη του αλλά και από τους ψηφοφόρους του. Οι εκλογές μας έδειξαν ότι οι ψηφοφόροι που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον έκαναν μεγάλο κόμμα στις εκλογές του '12 και του Ιανουαρίου του '15 εξακολούθησαν να τον στηρίζουν και στις τελευταίες, χωρίς να παρασυρθούν από τους δραχμολάγνους ΛΑΕ. Είναι αυτοί οι ψηφοφόροι φορείς ανανέωσης; Όχι, διότι αν ήταν θα είχαν καταλάβει την οπισθοδρόμηση που ήρθε στην χώρα μας αυτούς τους επτά μήνες αλλά ακόμα και αν δεν το καταλάβαιναν αυτό σίγουρα δεν θα μπορούσαν να είχαν μείνει ακλόνητοι από την συνεργασία του «νέου» με ένα ακροδεξιό κόμμα όπως οι ΑΝΕΛΛ.

Οι ΑΝΕΛΛ από την άλλη είναι οι ντίλερ του εθνόλαϊκισμού και της δεισιδαιμονίας.

Είναι ένας μεσαιωνικός παρά νέος συνεργάτης που όμως κάνει άριστα την δουλειά του διότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο αριστερός οι ΑΝΕΛΛ είναι ο δεξιός συντηρητής της διαφθοράς.

Βέβαια οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τα περισσότερα στελέχη των ΑΝΕΛΛ χρησιμοποιούν νέα μέσα όπως το Twitter και το Facebook για να μας δείξουν την γέρικη και μεσαιωνική τους φύση!

Στις εκλογές που μας πέρασαν κέρδισε για ακόμα μία φορά το παλιό, ο κρατισμός και η διαφθορά. Κέρδισε ο Αυριανισμός , κέρδισαν οι εθνολαϊκιστές και τέλος θριάμβευσαν οι συστημικότεροι των συστημικών σε συσκευασία αντισυστημικών. Για ακόμα λίγο καιρό θα πρέπει να υποστούμε στις πλάτες μας τα τυραννικά φαντάσματα της Ελλάδας.

Για ακόμα λίγο καιρό θα είμαστε χώρα «σανοφάγων».

Για ακόμα λίγο καιρό οι γέροι θα μεταμφιέζονται σε θρασύδειλους νέους .

Έως ότου ο οδοστρωτήρας των μνημονίων μας φανερώσει την πραγματική εικόνα τους: Την σαπισμένη, διεφθαρμένη και χωρίς συνείδηση γέρικη ψυχή των «νέων» και των «αντισυστημικών».

 Ίσως μόνο όταν καταρρεύσουν οι μύθοι που έχουν πλάσει αυτοί για τους εαυτούς τους θα έρθει πραγματικά το νέο.

Παύλος Αλεξιάδης

Ο Κλόουν