Η εκδίκηση του ψηφοφόρου…

Στην Κίνα της δυναστείας των Τανγκ, ο δικαστής που επέβαλλε ποινή θανάτου είχε την υποχρέωση και να την εκτελεί, αναλαμβάνοντας το βάρος της απόφασής του.

Σε μια τέτοια λογική η ψήφος στον Αλέξη Τσίπρα ώστε να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε ήταν πράξη δικαίου…

Θα ήταν άτιμο μια συμφωνία «δέκα φορές καλύτερη από εκείνη που έφερνε η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ», όπως είπε σε προεκλογική συγκέντρωση ο Τσίπρας, να εφαρμοστεί από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ετσι θα πρέπει να πάρει ισοδύναμα μέτρα για να καλύψει το κενό του μισού δισ. από τη μείωση της κατανάλωσης τον Αύγουστο, του άλλου μισού δισ. από τις ρυθμίσεις που έπαψαν να τηρούνται και να σκεφτεί αν τα 18 δισ. ευρώ που προβλέπεται να εισπραχτούν υπάρχουν.

Το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η συσσώρευση χρεών των πολιτών. Η κυβέρνηση πηγαίνει στον νέο ΕΝΦΙΑ με οφειλές 917 εκατ. ευρώ από τον παλιό και υπάρχει ο κίνδυνος ο φορολογούμενος να σκεφτεί «αφού δεν πρόκειται να καθαρίσω, δεν πληρώνω τίποτα και ας πάνε να κουρευτούν».
Υπήρξε λοιπόν σοβαρότερος λόγος για να γίνουν εκλογές από το να μπει στη Βουλή ο Βασίλης Λεβέντης και να βγει η Αντιγόνη Λυμπεράκη; Υπήρξε, ήταν πολιτικός και οι εκλογές έδωσαν στα κόμματα την ευκαιρία να επαναπροσδιοριστούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον καθαρά ΠΑΣΟΚ του ’80, η ΛΑΕ μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το 4% που κάποτε ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι σαν τα παπούτσια-πλατφόρμες που ξαναήρθαν στη μόδα, το ΚΚΕ πήρε το 5,5% που το καθησυχάζει ότι δεν κατέβηκε ή, ακόμα χειρότερα, δεν ανέβηκε να μπει σε τρεχάματα και το Ποτάμι πλήρωσε την αίσθηση ότι είναι μια όμορφη παρέα που επιτρέπει στον ψηφοφόρο να την ψηφίζει.

Οι ΑΝ.ΕΛ. δύο υπουργεία να έχουνε και δεν ενοχλούν κανέναν και ο Βασίλης Λεβέντης και η Ενωση Κεντρώων ήδη θα ασχολούνται με φλέγοντα θέματα, όπως αν διαλέγεις αυτοκίνητο ή ό,τι σου τύχει.

Αφήνοντας για το τέλος την αποτίμηση των εκλογών για τη Ν.Δ., που δεν είναι καθόλου εύκολη.
Εδώ και 34 χρόνια η Ν.Δ. βολευόταν σε έναν ρόλο μπλε ΠΑΣΟΚ. Το μόνο που άλλαζε τις φορές που ήρθε στην εξουσία ήταν να μοιράζει λεφτά στα ίδια άτομα, στους ίδιους χώρους.
Η κρίση υποχρεώνει τη Ν.Δ. να επαναπροσδιοριστεί στον ιδιωτικό τομέα, με τη δυσκολία ότι εκεί δεν έχει εκπροσώπους. Αντίθετα με τον δημόσιο, όπου αν υπάρχουν σχολικοί τροχονόμοι θα υπάρχει Σύλλογος Σχολικών Τροχονόμων Ανατολικής Αττικής και Δυτικής Αττικής και Βόρειας και Νότιας, στον ιδιωτικό τομέα δεν κάνουν συλλόγους και δεν έχουν εργατοπατέρες.
Το κράτος πρέπει να ξέρει τα προβλήματά τους - και όσο λιγότερο κράτος τόσο καλύτερα.

Εάν η Ν.Δ. προσαρμοστεί θα έχει λόγο ύπαρξης, διαφορετικά θα ψάχνει να βρει τα αίτια της ήττας της στο μουστάκι του Μεϊμαράκη.

Αντώνης Πανούτσος

Πρώτο Θέμα