Τσίπρας και Βαρουφάκης μάς χάσανε 40 δις…

- Το 2013 αγοράσαμε τις τράπεζες για 45 δις. Η περιουσία τους ηταν 380 δις, αλλά δεν ειχαν ρευστό. Το βάλαμε όλοι μας λοιπόν, από το απολύτως υστέρημα μας.

- Το 2014 η τοτε κυβέρνηση προσπάθησε να πουλήσει μετοχές της Eurobank για φρέσκο χρήμα σε ιδιώτες για 31 λεπτά τη μετοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ φώναζε έγκλημα, ξεπούλημα, σκάνδαλο.

- Το 2015 ο Τσίπρας κι ο Βαρουφακης κάνοντας μια διαπραγμάτευση παρωδία που κατέληξε σε χειρότερη συμφωνία μνημονιο από αυτή που αρχικά είχε απορρίψει, φαλίρισε κι έκλεισε τις τραπεζες.

- Τον Νοέμβριο του 2015 πουλάει την Eurobank για 1 λεπτό τη μετοχή και πανηγυρίζει.

- Πήραμε τραπεζες για 45 δις και τις πουλάει η κυβέρνηση σε ξένους επενδυτές για 5 δις.

- Τώρα απλά θα πληρώσουμε με αξιοπρέπεια κι υπερηφάνεια τα 40 δις που έχασε ο Βαρουφάκης κι ο Τσίπρας.

Τι σημαίνει 1 λεπτό, μπιρ παρά κυριολεκτικά, η μετοχή της Eurobank και 2 λεπτά της Εθνικής και τι μας νοιάζει; Δικές μας είναι; Με απλά λόγια για να καταλαβαίνουν όλοι:

Με λεφτά δικά μας είχαμε ας πούμε αγοράσει την Eurobank - και τις άλλες τράπεζες, Εθνική, Άλφα, Πειραιώς - που είχαν καταρρεύσει λόγω του κουρέματος των ελληνικών ομολόγων και της ελληνικής κρίσης το 2012-13. Άρα ναι, οι τράπεζες ήταν δικές μας. Οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες δεν είχαν να καλύψουν τις ζημιές, δεν τις αναλάμβαναν. Είναι ένα θέμα οι ευθύνες τους, αλλά ουσιαστικά για να συνεννοηθούμε, τις τράπεζες τις έχασαν.

Είπαν τις κλείνουμε γιατί δεν έχουμε να δώσουμε κι ότι χάσαμε, χάσαμε ή πάρτε τις και κάντε ότι θέλετε. Η εναλλακτική ήταν μια χώρα χωρίς καταθέσεις και χωρίς τράπεζες. Καλό σενάριο για επιστημονική φαντασία αλλά δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Κι η Μπουρκίνα Φάσο έχει τράπεζες. Κι έτσι τις πήρε ένα ειδικό ταμείο του δημοσίου και έβαλε λεφτά για να μπορούν να μείνουν ανοιχτές. Λεφτά όχι για να αγοράσει, αλλά για να έχει κεφάλαια η φαλιρισμένη τράπεζα. Πόσα; Συνολικά 45 δις. Για την Eurobank πχ αυτό αντιστοιχούσε σε 1,54 ευρώ για κάθε μετοχή.

Όταν το 2014 χρειάστηκαν κι άλλα λεφτά για να μην καταρρεύσει η δημόσια πια Eurobank (κι άλλες τράπεζες) ζητήθηκε η συνδρομή επενδυτών και τελικά δόθηκε ένα μεγάλο ποσοστό της τράπεζας για 30 λεπτά τη μετοχή. Τόσα έδιναν οι επενδυτές, τόσο την κοστολογούσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Σταθάκης κλπ, ούρλιαζε για σκάνδαλο. Χαρακτηριστικά αποσπάσματα: "Πρόκειται ουσιαστικά για έγκλημα σε τιμή ευκαιρίας, αφού οι ιδιώτες θα αποκτήσουν τη μετοχή καταβάλλοντας 0,30 €". Δεν θα συζητήσουμε αν ήταν σκάνδαλο. Για να το συζητήσουμε θα πρέπει να απαντήσουμε αν υπήρχαν από αλλού λεφτά. Αν έπρεπε να ξαναδανειστεί η χώρα για να ξαναβάλει λεφτά στην eurobank, αν έπρεπε δηλαδή να δίνουμε συνέχεια ή να παίρνουμε τα λίγα ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Αλλά ας δεχτούμε για τη σημερινή συζήτηση ότι ήταν σκάνδαλο.

Με το κλείσιμο των τραπεζών τον περασμένο Ιούνιο και την καταστροφική διαπραγμάτευση Βαρουφάκη-Τσίπρα από Ιανουάριο έως Ιούλιο, οι τελευταίοι φαλίρισαν πάλι, για τα καλά όμως, και την Eurobank και όλες τις άλλες δημόσιες πια τράπεζες. Για να υπογράψουν στο τέλος τη μοναδική σύμβαση δανεισμού που ήταν διαθέσιμη παγκοσμίως, να ξαναγυρίσουν στη συμφωνία που δεν ήθελαν τον Ιανουάριο αλλά για περισσότερα λεφτά, μεγαλύτερο χρόνο, σκληρότερα μέτρα και με τις τράπεζες χρεωκοπημένες. Η εναλλακτική ήταν κατά τα λόγια του Τσίπρα "να ανατιναχτεί η χώρα". Μάλιστα.

Τώρα έπρεπε λοιπον να βρεθούν λεφτά για να μπουν στις τραπεζες που φαλίρισαν. Κι έτσι σήμερα, οι ίδιοι που μίλαγαν για έγκλημα στα 30 λεπτά πριν ένα χρόνο, Τσίπρας, Σταθάκης, ΣΥΡΙΖΑ, κλπ, πούλησαν την Eurobank για 1 λεπτό την μετοχή σε αυτούς που έβαλαν το χρήμα που χρειάζεται. Και την έδωσαν σε ξένα χέρια, για να ξέρουμε και τι λέμε.

30 λεπτά το 2014 ήταν έγκλημα λοιπόν με τα λεγόμενα τους, άρα 1 λεπτό το 2015, είναι πόσο έγκλημα; Τριάντα φορές έγκλημα αναλογικά; Ξεπούλημα όταν πουλάς στα 30 λεπτά, τριάντα φορές πιο ξεπούλημα όταν την πουλάς όλη στο 1 λεπτό;

Τα λεφτά μας που χάθηκαν στις τράπεζες με την διαπραγμάτευση Τσίπρα Βαρουφάκη ηταν συνολικά 40 δις. Τωρα πια μπορούν να υπολογιστούν με ακρίβεια και πέραν πάσης αμφιβολίας. Πόσα βάλαμε, πόσα πήραμε. Βάλαμε 45 δις το 2013, πήραμε 5 το 2015. Σαράντα δις έγιναν φτερά από την "διαπραγμάτευση".

Και αυτά τα 40 δις δε θα τα πληρώσει ο φωτογενής αστέρας της Αίγινας, ούτε ο πρωθυπουργός και το κόμμα του. Εμείς θα τα πληρώσουμε, όλοι. Αλλά κυριως αυτοί που δεν μπορούν να βγάλουν τα λεφτά τους, τις δουλειές τους, τις ζωές τους και τις επιχειρήσεις τους έξω. Αυτοί που δεν έχουμε διέξοδο. Που παγιδευτήκαμε εδώ. Κι ο λογαριασμός μας έρχεται ήδη.

Γρηγόρης Καραγρηγορίου

Μη Μαδάς τη Μαργαρίτα

ΥΓ: Συνήθως δεν είμαι τρομερά καχύποπτος και μπροστά στο τεράστιο σκάνδαλο των 45 δις τα άλλα πρέπει να φαίνονται μηδαμινά. Αλλά να το πω κι αυτό, χωρίς, σημειώνω, να το συσχετίζω με τα προηγούμενα. Έτσι γιατί μου κόλλησε στο μυαλό. To short selling (σορτάρισμα στη χρηματιστηριακή αργκό) είναι ο δανεισμός μετοχών, η άμεση πώληση και η αγορά των τίτλων σε επόμενη χρονική φάση, όταν θα έχει μειωθεί η τιμή, προκειμένου να διασφαλιστούν τα κέρδη.

Οι short-sellers (σορτάκηδες) δανείζονται μετοχές και τις πωλούν για να βγάλουν κέρδος από την πτώση της τιμής του τίτλου. Κερδίζουν δηλαδή αν πέσει η τιμή μιας μετοχής, κι όσο πέφτει τόσο πιο πολύ κερδίζουν. Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε ποιοι είχαν πουλήσει προκαταβολικά στα 30 λεπτά για να αγοράσουν στο 1, ποιοι δηλαδή κι αν έχουν σορτάρει στην Eurobank και τις άλλες τράπεζες.