Η Ρωσία τρολάρει τον πλανήτη…

Εδώ και ένα χρόνο περίπου, ρωσικά βομβαρδιστικά, πολεμικά πλοία, και υποβρύχια, παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια με το ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο κρατών μελών του.

Πρόσφατα, η Μόσχα κάηκε τελικά, όταν η τουρκική αεροπορία κατέρριψε ένα Su-24 που είχε παραβιάσει τον εναέριο χώρο της χώρας.

Το περιστατικό, που οδήγησε σε μια σκληρή ένταση μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας, δεν ήταν κάτι το αναπόφευκτο, αλλά ήταν προβλέψιμο. Η Μόσχα τρολάρει τον κόσμο σε τόσα πολλά μέτωπα πού αργά ή γρήγορα η σπίθα θα άναβε κάπου στον πλανήτη...

Όπως σημειώνει ο κρεμλινολόγος Andrew Kornbluth στο Atlantic Council, η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι πια ένα παραβατικό κράτος (rogue state) αλλά ένα κράτος τρολ! Με μοναδικό του σκοπό να προωθεί τα ρωσικά συμφέροντα, αλλά και αυτά της κυβερνώσας ελίτ του.

Το τρολάρισμα της Ρωσίας, που ανέβασε ρυθμούς μέσα στο 2015, παίρνει πολλές μορφές. Εκτός από τις εναέριες παραβιάσεις, υπήρξε και μια σειρά από κυβερνοεπιθέσεις με πληθώρα στόχων, όπως ένα γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο, ένα γερμανικό χαλυβουργείο, το χρηματιστήριο της Βαρσοβίας, ο Λευκός Οίκος, η αμερικανική Γερουσία, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, και η εφημερίδα New York Times.

Πέραν των παραπάνω, οι Ρώσοι απήγαγαν από τις πατρίδες τους τρεις ξένους, έναν Εσθονό αστυνομικό, μια Ουκρανή πιλότο, και έναν Ουκρανό σκηνοθέτη, τους οποίους δίκασαν στη Ρωσία με γελοίες κατηγορίες. Ο μόνος που αφέθηκε ελεύθερος είναι ο πρώτος.

Παράλληλα, η Ρωσία άσκησε δίωξη εναντίον πολιτών της Λιθουανίας που ήταν φυγόστρατοι επί ΕΣΣΔ, ενώ ζήτησε από τις αρχές του Βίλνιους να βοηθήσουν στον εντοπισμό και την έκδοσή τους στη Ρωσία. Το αίτημα αυτό βεβαίως απορρίφθηκε.

Όσον αφορά στην Ευρώπη, το Κρεμλίνο φλερτάρει με κάθε είδους εξτρεμιστή και ταραξία, όπως π.χ. με διάφορους αποσχιστές, νεοναζί, αλλά και κομμουνιστές. Ο συγγραφέας του The Ukraine Crisis: What It Means For The West, Andrew Wilson, έγραψε πρόσφατα ότι το Κρεμλίνο δεν βλέπει καμιά αντίφαση στο να επιδιώκει να επηρεάσει τόσο την δεξιά όσο και την αριστερά, τόσο τους εθνικιστές όσο και τους αυτονομιστές, τους παραδοσιακούς αλλά και τους μοντερνιστές, αρκεί όλοι αυτοί να μπορούν να προκαλούν προβλήματα στην Ευρώπη.

Όπως γράφει, «παρά το ότι παρουσιάζεται ως συντηρητική δύναμη, το Κρεμλίνο δεν έχει κάποια ιδεολογία να προβάλλει. Μάλιστα δεν έχει καμιά ιδεολογία. Παίζει με όλες τις πλευρές».

Και σαν πραγματικό τρολ που είναι, η Μόσχα συνεχώς κρύβεται στο σκοτάδι, παριστάνοντας κάτι που δεν είναι.

Στις αρχές του έτους παρουσιάζονταν ως μεσολαβήτρια στον πόλεμο της Ουκρανίας, ενώ στην πραγματικότητα ήταν η επιτιθέμενη πλευρά. Στα τέλη της χρονιάς επενέβη σε μια ακόμη σύγκρουση, αυτή της Συρίας, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, ενώ ο πραγματικός της σκοπός είναι η στήριξη του Άσαντ και η πρόκληση εμποδίων στις προσπάθειες της Δύσης να τερματίσει τον εμφύλιο πόλεμο και να πολεμήσεις τους ακραίους Ισλαμιστές.

«Το να θεωρούμε την Ρωσία ως μια χώρα τρολ δεν σημαίνει ότι δεν έχει απτούς στόχους, ή ότι αυτοί αποφασίζονται στην τύχη. Μας βοηθάει όμως στο να εξηγήσουμε το στυλ διακυβέρνησης της που αλλιώς θα μας φαίνονταν παράλογο και απρόβλεπτο», σημειώνει ο Kornbluth.

Πράγματι, το τρολάρισμα από πλευράς Ρωσίας αποτελεί μέρος μιας διαρκούς προσπάθειας να φθαρεί λίγο λίγο η αποφασιστικότητα της Δύσης, η ευρωπαϊκή αλλά και η υπερατλαντική ενότητα, και να διαρραγεί η μεταψυχροπολεμική διεθνής τάξη. Παράλληλα, το απρόβλεπτο ρωσικό τρολάρισμα συντελεί στην αποσταθεροποίηση των πάντων.

«Όλοι αναρωτιόμαστε: Τι πίνουν; Χάσανε την μπάλα; Θα κάνουν κάτι πραγματικά ηλίθιο; Και αυτό μας ρουφάει όλους μέσα στην δραματουργία τους. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όντως κάτι πίνουν…», λέει ο Peter Pomerantsev, συγγραφέας του βιβλίου Nothing Is True And Everything Is Possible: Inside The Surreal Heart Of The New Russia.

Το τρολάρισμα όμως, όπως και η τρομοκρατία, είναι όπλο για αδύναμους. Ταλαιπωρώντας τους άλλους, τα τρολ δημιουργούν της ψευδαίσθηση της δράσης, και καταπραΰνουν  το δικό τους αίσθημα αδυναμίας, σύμφωνα με τον Kornbluth.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, στη διάρκεια των ειρηνευτικών συναντήσεων στο Μίνσκ, ένα ανοιχτό μικρόφωνο έπιασε μια ιδιωτική συζήτηση μεταξύ του Ουκρανού προέδρου Petro Poroshenko, και του Λευκορώσου Alyaksandr Lukashenka, με θέμα τον Πούτιν. «Παίζει ένα ανέντιμο και βρώμικο παιχνίδι» είπε ο πρώτος, με τον  Lukashenka να απαντά: «Το ξέρω, το ξέρω, όλοι το έχουν καταλάβει…».

Πράγματι, όλοι το έχουν καταλάβει… και το παιχνίδι αυτό συνεχίστηκε ολόκληρο τον χρόνο.

Radio Free Europe

Απόδοση: S.A.