Πέρσι σαν σήμερα… (το όνειρο του Κούλη)…

Θυμόσαστε πέρσι τέτοιο καιρό, που  όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά; Που μας κυβερνούσε μια παρέα ξετσίπωτων δοσίλογων, συνεργατών της Μέρκελ και των Μασόνων, που κρυμμένοι μέσα στα υπόγεια λαγούμια του Μαξίμου,  με κρυφά τηλεφωνήματα και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, έσκαβαν τον λάκκο της πατρίδας; Ξεπουλώντας την στους δανειστές;

Αποκομμένοι από τον λαό που δήθεν εκπροσωπούσαν, ορκισμένοι εχθροί του. Αργυρώνητα τσιράκια της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας… που θέλανε να πουλήσουν τα λιμάνια, τις μαρίνες, και τα αεροδρόμια στα αφεντικά τους, και να κόψουν τις συντάξεις του λαουτζίκου; Που θέλανε να φορολογήσουν την αγροτιά μας; Τους ελεύθερους επαγγελματίες; Τους δικηγόρους μας;

Ναι… για τους ανάλγητους σαμαροβενιζέλους μιλάω, και τα παπαγαλάκια τους, που με πρόσχημα το απεχθές μνημόνιο, βρήκαν έδαφος και ασέλγησαν όσο μπορούσαν πάνω στο γυμνό κορμί του ταλαίπωρου Έλληνα… που ζαλισμένος από τα χαράτσια, τους φόρους, και τα αλλεπάλληλα χαστούκια, είχε χάσει τη γη κάτω απ τα πόδια του… ανήμπορος να αντιδράσει.

Τα θυμόσαστε όλα αυτά; Εγώ τα θυμάμαι κάθε μέρα, και φρίττω, διότι ακόμη βασανίζομαι στον ύπνο (και στον ξύπνιο) μου από την τερατώδη χούντα που μας κυβερνούσε…

Πως το είχαμε επιτρέψει; Πως ένας περήφανος λαός σαν τον δικό μας είχε καταντήσει κουρελιασμένη πάνινη κούκλα έρμαιο στις ανώμαλες ορέξεις και αρρωστημένο παιχνίδι στα χέρια ενός παράφρονος «παιδιού»; Πως αφήσαμε τον Σαμαρά και τον κάθε Σαμαρά να μας πατάει κάτω σαν μυρμήγκια;

Μέχρι που ο κοσμάκης ξύπνησε! Πέρσι τέτοιον καιρό. Και αποφάσισε να πάρει την τύχη του στα χέρια του… υπό την υψηλή προστασία και καθοδήγηση, όχι μόνο των πνευματικών ταγών του τόπου (Σαμίου, Κιμούλης, Λάκης, κλπ) αλλά και του νέου και άφθαρτου Αλέξη (ο Θεός να μας κόβει χρόνια και να του δίνει μέρες), που οι καλές μοίρες της Ελλάδας έστειλαν κοντά μας.

Ναι, πέρσι τέτοιο καιρό, ο λαός επέλεξε το γελαστό παιδί. Και δεν έπεσε έξω!

Ένας πολυπόθητος νυμφίος δηλαδή, που το σύμπαν συνωμότησε για να βρεθεί δίπλα μας στην πιο κατάλληλη συγκυρία. Να μας σηκώσει όρθιους την ώρα που ήμασταν γονατισμένοι. Για να μας περάσει απέναντι… από την λασπουριά στην αμμώδη ακτή… από το σκοτάδι στο φως! Για να μας θυμίσει ότι είμαστε Έλληνες ωρέ! Απόγονοι του Περικλή και του Μιλτιάδη, και όχι βελανιδοφάγοι αλκοολικοί ορνιθοβάτες…

Ένας σύγχρονος ήρωας, βγαλμένος σαν από παραμύθι, ένα πριγκιπόπουλο που συμπύκνωνε στο πρόσωπό του όλους εκείνους τους άδολους λαϊκούς ήρωες που θαυμάζαμε από μικρά παιδιά. Ένας Μπολιβάρ, ένας Ανδρούτσος, ένας Γκεβάρα, ένας Άρης, ένας Τσαουσέσκου, κι ένας Κουφοντίνας τέλος πάντων… όλοι αυτοί τυλιγμένοι σε έναν. Ένας Τζιμ Άνταμς για μας τους μεγαλύτερους….

Για τον Έλληνα Τσάβεζ μιλάω… τον Κάστρο των Βαλκανίων, τον σύγχρονο Μάρκο Μπότσαρη (στο πιο αριστερό), που παρέα με άλλα εξίσου λεβέντικα παλικάρια, όπως ο Σκουρλέτης, ο Λαφαζάνης, ο Λαπαβίτσας, ο Φωτόπουλος (ο Βαλέσα της Ελλάδας), ο Πάντζας, ο Κουράκης, και κυρίως ο Δρ Μπαρουφάκης, μαζί με την σύγχρονη Ρόζα Λούξεμπουργκ, την Ζωζώκα, αλλά και την Ελληνίδα Πασιονάρια Ραχήλ, έφεραν επιτέλους το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων.

Κέρδισαν τις εκλογές με δημοκρατικότατο τρόπο, όπως της πρέπει της Αριστεράς, και έβαλαν μπροστά τα οικονομικά κοστολογημένα, και πολιτικά μελετημένα, κοινωνικά δίκαια σχέδιά τους, για να απαλλαγούμε επιτέλους από τον βραχνά του χρέους, αλλά και από τους ντόπιους βαστάζους των ξένων τοκογλύφων… Με αποτέλεσμα να ζούμε σήμερα όπως μας πρέπει. Περήφανοι και αυτάρκεις. Χωρίς κηδεμονίες και εξαρτήσεις.  

Και βέβαια, όλοι αυτοί οι αριστεροί σωτήρες δεν ήταν μόνοι… είχαν και την βοήθεια του αδάμαστου πατριώτη κ. Καμένου, που αν και πρώην νεοδημοκράτης, είδε το φως έγκαιρα, προσχώρησε στο μέτωπο της Ελπίδας, και  έβαλε κι αυτός την πινελιά του, και μάλιστα στον πιο ευαίσθητο καμβά της πατρίδας, τις ένοπλες δυνάμεις… που μέσα σε ελάχιστο χρόνο τις ισχυροποίησε, και τις έκανε ξανά αξιόμαχες. 

Έτσι η χώρα οχυρώθηκε, τόσο οικονομικά με τον δόκτορα, όσο και αμυντικά με τον θρυλικό υπουργό της Ελπίδας. Για την κοινωνική της θωράκιση είχε ήδη φροντίσει ο Στρατούλης με τον Ρωμανιά, και για την πολιτιστική της η Κουντουρά με την αφανή ηρωίδα Άντζι Σαμίου.

Και τώρα ποιος την πιάνει; Γι αυτό αναδιπλώθηκαν τα μαύρα κοράκια των Βρυξελλών. Γι αυτό τα έκαναν επάνω τους οι Ντάισελμπλουμ, Σόιμπλε, και όλοι αυτοί οι απόγονοι του Μένγκελε, που δεν θα ησύχαζαν αν δεν μας έβλεπαν τρόφιμους και κρατούμενους σε ένα σύγχρονο κολαστήριο στρατόπεδο συγκέντρωσης… να πειραματίζονται πάνω στα ευάλωτα κορμιά μας… οι κομπλεξικοί μισάνθρωποι μισέλληνες… φωτιά να τους κάψει! Που ο Αλέξης το’ πε και το’ κανε… τους έβαλε να χορεύουν καρσιλαμάδες στους ρυθμούς του Τσακαλώτου… Σαν τις μπουτούδες στο Σύνταγμα, αλλά στο πιο ντυμένο.

Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα… έναν μόνο χρόνο μετά την έφοδο στον ουρανό.

Με την «Βαστίλη» των κουκουλοφόρων σαμαρικών να αποτελεί μακρινή ανάμνηση, και με την Ελπίδα να κυβερνά επιτέλους (χώρια ο ήλιος που ξανάρθε επιτέλους πάνω από την Ελλάδα). Μέχρι και η φύση συμπαρίσταται στην εθνοπρεπή μας κυβέρνηση, και η χώρα μας ζει μια μόνιμη άνοιξη… μια καλοκαιρία, μακριά από την μουντάδα και το ανυπόφορο ψύχος που συνόδευαν το καθεστώς Στουρνάρα (άλλος μισητός τραπεζίτης κι αυτός).

Ένας ολόκληρος χρόνος προκοπής και προόδου για τον τόπο.

Μια Ελλάδα που ξανάγινε ισότιμο μέλος της διεθνούς κοινότητας, και που την σέβονται οι φίλοι, ενώ την τρέμουν οι εχθροί.

Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Με μόνο όπλο του πολίτη την υπέρβαση… την ψήφο… την τόλμη να δοκιμάσει δηλαδή για πρώτη φορά Αριστερά (η προηγούμενη του Πασόκ αποδείχθηκε τζούφια), για να ζήσει το όνειρο… για να απολαύσει επιτέλους το δικαίωμα αλλά και το προνόμιο του να είναι κανείς Έλληνας (με κεφαλαίο το Α, που θα έλεγε και ο Νότης), και ανοιχτός στις καινοτομίες και τις ευαισθησίες του Κουβέλη (να μην ξεχνάμε τον κρίσιμο ρόλο του στην πολυπόθητη Αλλαγή) που ως γνήσιος Νέστωρ της πολιτικής επέλεξε να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας...

Για όλα αυτά, κρατάτε γερά συνέλληνες, μην μασάτε και μην παρασύρεστε από την κίβδηλη προπαγάνδα των ξενόδουλων υπηρετών του διεθνούς κεφαλαίου, που μέσα από τα πουλημένα κανάλια, ραδιοσταθμούς και σάιτς, θέλουν να μας πείσουν ότι τέρμα το φως, και όπου να’ναι ξανάρχεται ο ζόφος… όπως τον εκπροσωπεί επάξια ο γιος του αποστάτη, ο Βελζεβούλ με τα γουρλωμένα μάτια, που δήθεν σπούδασε στο Χάρβαρντ, και που δήθεν θέλει το καλό μας.

Τρίχες! Να μας τσακίσει θέλει (το λέει και ο Τράγκας), όπως θέλουν και όλοι εκείνοι οι αξιοθρήνητοι πράκτορες του χάους, που μας βλέπουν ως  αιώνιους σκλάβους των μνημονίων.

Αλλά δεν θα τον (τους) αφήσει ούτε ο λαός, ούτε ο Αλέξης (ζωή να’ χει ο λεβέντης μας)… ούτε καν ο θρυλικός Βασίλης Λεβέντης.

Φέρτε λοιπόν ξανά μανά εκλογές αν τολμάτε, να δείτε από πού και πως κ…ει το μπαρμπούνι. Ο Αλέξης τους έχει… το λέει και ο Φλαμπουράρης!

-Μπούλη…. ξύπνα… πήγε 12 το μεσημέρι, σου ετοίμασα το τσαγάκι σου… έχεις να πας στον ΟΑΕΔ σήμερα, και μετά να περάσεις κι από την γιαγιά σου να σου δώσει το εικοσάρικο για να βγάλεις τον μήνα… ξύπνα σου λέω….

-Αμάν ρε μάνα… τι τσαγάκι; Πόσες φορές σου είπα; Φραπέ θέλω με μπόλικο γάλα… 35 χρονώ άνδρας είμαι …. και κόψε πια αυτό το  Μπούλη… Κούλη με λένε….

Strange Attractor