Η επιστροφή του δικομματισμού;

Υπάρχουν αυτοί που υπερβάλουν σε επαίνους, για να πιάσουν στασίδι στο σύστημα Κυριάκου Μητσοτάκη προτού καν διαμορφωθεί. Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα. Υπάρχουν κι αυτοί που σπεύδουν να απαξιώσουν το νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ας έδειξε μόλις πριν από λίγα 24ωρα ότι δεν είναι ο τύπος που πρέπει να υποτιμάς. Ρωτήστε και τους καραμανλικούς της ΝΔ. 

Και στις δυο περιπτώσεις οι προσεγγίσεις είναι λανθασμένες. Ψυχραιμία παιδιά. Ο Κυριάκος δεν είναι ούτε καλός, ούτε κακός. Ούτε ικανός να ανεβάσει την ένταση της αντιπολίτευσης που ασκεί η ΝΔ, ούτε ακατάλληλος να αντιπολιτευθεί μια αριστερή κυβέρνηση. Ούτε μνημονιακός και νεοφιλελεύθερος, ούτε εκσυγχρονιστής και Eυρωπαίος.  Τι είναι και τι δεν είναι, θα προκύψει από τη σύγκρισή του με τους αντιπάλους του. Γιατί αυτή είναι η φύση της πολιτικής: ανταγωνιστική. 

Μέχρι τώρα είχαμε τη σύγκριση του Τσίπρα με τον Μεϊμαράκη. Νικητής ο Τσίπρας. Μετά είχαμε τη σύγκριση του Μητσοτάκη με τον Μεϊμαράκη. Νικητής ο Μητσοτάκης.  Από την περασμένη Κυριακή το ζευγάρι άλλαξε και το ματς είναι πλέον Τσίπρας – Μητσοτάκης. Προγνωστικά δεν υπάρχουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι κερκίδες θα είναι γεμάτες. Ακριβώς γιατί το παιχνίδι είναι αμφίρροπο, θα κόψει εισιτήρια. Αλλά πρόβλεψη για το τελικό σκορ δεν μπορεί να γίνει αυτή τη στιγμή.

Αυτό είναι καλό για τον Μητσοτάκη. Ότι δεν θεωρείται χαμένος από χέρι απέναντι σε έναν αντίπαλο ερπυστριοφόρο επικοινωνιακά, είναι καλή αφετηρία, αν σκεφθεί κανείς ποιους διαδέχεται: και ο Σαμαράς και ο Μεϊμαράκης ήταν βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα και για την πολιτική τους και για το ύφος της δημόσιας παρουσίας τους.  Άρα ο  Κυριάκος μπορεί στο πρώτο ημίχρονο να φέρει το παιχνίδι στα ίσια. Και στο δεύτερο να το χτυπήσει.

Προσοχή όμως. Αυτό είναι καλό και για τον Τσίπρα. Πρώτα γιατί κάθε κυβέρνηση μπορεί να ωφεληθεί αν έχει ικανή αντιπολίτευση.  Και δεύτερο γιατί η οριοθέτηση της συντηρητικής παράταξης, ως Κεντροδεξιά -και όχι ως Δεξιά των σπηλαίων που ήθελαν κάποιοι-  αυτομάτως συνιστά και οριοθέτηση της Κεντροαριστεράς. Αυτό με τη σειρά του διευκολύνει τη δεύτερη φάση από-συριζοποίησης του Τσίπρα και τη μετακίνησή του ώστε να καταπιεί τα κόμματα που καταλαμβάνουν σήμερα τον κεντροαριστερό χώρο.

Αν έτσι εξελιχτούν τα πράγματα το επόμενο διάστημα θα γίνουμε μάρτυρες της επανασύστασης του δικομματισμού με τα κλασσικά μεταπολιτευτικά χαρακτηριστικά του: δυο μεγάλα κόμματα που θα διεκδικούν την εξουσία στηριζόμενα στην ευρύτερη παραταξιακή συνείδηση των δυο μεγάλων ιδεολογικών και πολιτικών ρευμάτων της ελληνικής πολιτικής σκηνής,  εδώ και πολλές δεκαετίες. Για τα υπόλοιπα την απάντηση έχει δώσει ήδη ο Ντισραέλι: "Η πλειοψηφία είναι η καλύτερη απάντηση". 

Γιώργος Λακόπουλος 

Capital.gr