11.2.16

Βότκα, ρούμι και τεκίλα…



Όσοι έχουν μάτια βλέπουν. Η Ελλάδα εμφανώς φθίνει. Οι ευρωπαίοι σύμμαχοι σπεύδουν να σφραγίσουν τα βόρεια σύνορά μας και να θέσουν την πατρίδα μας σε καθεστώς ιδιότυπης καραντίνας. Αστυνομικές δυνάμεις και από την Αυστρία εγκαθίστανται στην Γευγελή προκειμένου να συμμετάσχουν στη φύλαξη των νέων ευρωπαϊκών συνόρων από τους επελαύνοντες πρόσφυγες.
 
 
Αυτός καλύτερος πρωθυπουργός θα ήταν απ τον Αλέξη!

Τα Σκόπια του Νικόλα Γκρούεφσκι αναδεικνύονται σημαντικότερα από την Ελλαδα για τους ευρωπαίους εταίρους καθώς η χώρα μας μοιάζει με «μαύρη τρύπα» για τις κυβερνήσεις της κεντρικής Ευρώπης. Ταυτόχρονα κάτι αντίστοιχο επιχειρείται να διαμορφωθεί στο ανατολικό Αιγαίο…



Η προτεινόμενη εμπλοκή του ΝΑΤΟ και η απευθείας διαπραγμάτευση της Γερμανίας με την Τουρκία θέτουν την Ελλαδα στο περιθώριο και διαμορφώνουν συνθήκες ευρύτερης απομόνωσης, με οτι αυτό συνεπάγεται για τα ελληνικά συμφέροντα στο  αρχιπέλαγος του Αιγαίου.
Ταυτόχρονα και συνδυαστικά με την ατελή διαχείριση της οικονομικής κρίσης τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας φθίνουν , οι μετοχικές αξίες βυθίζονται σε κατάσταση απαξίας και οι προσδοκίες υποχωρούν στο ναδίρ.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση αντί να ενισχύει το εσωτερικό μέτωπο διχάζει το λαό  με τις επιλογές της και ιδιαιτέρως με τους ανόητους και εμμονικούς αντιπερισπασμούς της για τον έλεγχο της ενημέρωσης, με εργαλείο τη Δικαιοσύνη.
Χωρίς αμφιβολία η κυβέρνηση υποχωρώντας καταχράται των δυνατοτήτων της και οδηγείται σε κατ´ επίφαση Δημοκρατία, καθοδηγούμενη από ενα ιδιότυπο Τσαβισμό, που δεν ταιριάζει σε χώρα της Ευρώπης.
Αυτή την ώρα το σχήμα του κ.Τσίπρα δανείζεται στοιχεία από τον Πούτιν, τον συγχωρεμένο Τσάβες και την φθίνουσα κουβανέζικη επανάσταση. Ενα κοκτέιλ  «βότκας, ρούμι και τεκίλας» αναδύεται από τις πράξεις και τις επιλογές της διακυβέρνησης Τσίπρα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν οτι όσο θα πιέζεται εξωτερικά τόσο θα επιτίθεται στο εσωτερικό. Φθειρόμενη η κυβέρνηση δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει παρά μόνο ένταση. Θα επιδοθεί λοιπόν, προσεχώς, στην κατασκευή και ανάδειξη εσωτερικών εχθρών, αυταπατόμενη ότι έτσι θα συγκρατήσει τη μεγάλη φθορά.
Είναι η μοίρα των αποτυχημένων σχημάτων αυτή. Η αυτοκαταστροφή είναι το προνόμιό τους. Δυστυχώς για όλους μας...

Αντώνης Καρακούσης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου