Τα χάχανα της Ιστορίας…

Το ΝΑΤΟ σταδιοδρόμησε παρ’ ημίν ως Δαίμων. Ηταν το αρκουδάκι που κάρφωνε βελάκια ο αείμνηστος Ανδρέας, για δε την αριστερά ήταν το αγαπημένο παιχνίδι κοινωνικών συναναστροφών. Το είχε αναγορεύσει σε επίτιμο πρόεδρο και γενικό διευθυντή όλων των δεινών του κόσμου τούτου. Το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, του σεξισμού, του ρατσισμού, του εβραιομασονισμού, ένας αιμοβόρος Αρης με πυρηνικές κεφαλές.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στην κομμουνιστική ορθοδοξία, η οποία πρακτόρευε παρ’ ημίν τα συμφέροντα του φιλειρηνικού αλήστου μνήμης Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αναφέρομαι και στη δήθεν ανανεωτική αριστερά, η οποία ύστερα από πολύχρονη κύηση απέβαλε τον ΣΥΡΙΖΑ…

Το ΝΑΤΟ σταδιοδρόμησε ως κομβικό σημείο του συλλογικού μας ασυνείδητου, σύνδρομο το οποίο, άμα τη εμφανίσει, ήγειρε το εθνικώς υπερήφανον «Οχι» της ψυχής μας.

Εν αρχή ην το «Οχι» λοιπόν. Οχι στον έλεγχο των μεταναστευτικών κυμάτων, όχι στη δημιουργία στρατοπέδων φιλοξενίας, όχι στον Φρόντεξ, όχι στις κοινές περιπολίες Ελλάδας-Τουρκίας. Το μόνο «Ναι» που είχε πει η κυρία Χριστοδουλοπούλου απευθυνόταν στους διακινητές, των οποίων το θεάρεστο έργο διευκόλυνε. Και βέβαια, «Οχι» στο ΝΑΤΟ. Θα ήταν ασυνεπής η κυβέρνηση των Συριζανέλ αν, ανάμεσα στα τόσα «Οχι», ξεχνούσε και τον Δαίμονα. Ούτως ή άλλως, οι υπουργοί της δεν έχαναν την ευκαιρία να απειλήσουν με αποχώρηση από τη συμμαχία. Και δεν θα σταματήσουν να απειλούν. Τζάμπα είναι.

Διεστραμμένη Δέσποινα η Ιστορία. Σε κοιτάζει αφ’ υψηλού, σου χαμογελάει με συγκατάβαση όταν επιχειρήσεις να τη φλερτάρεις, κι αν διαπιστώσει ότι το παρακάνεις, σου βγάζει και τη γλώσσα.

Μην πάει ο νους σας στο κακό. Της Ιστορίας της αρέσει να αστειεύεται, δεν της έχουν μείνει και πολλά για να περνάει η ώρα της στη βαρετή αιωνιότητα. Ευτυχώς υπάρχει η Ελλάς και η αριστερά της. Διότι, μη μου πείτε ότι δεν είναι για γέλια το γεγονός ότι η κυβέρνηση των Συριζανέλ, αυτών των λεόντων της εθνικής ανεξαρτησίας, αφού ευχαριστήθηκε τα «Οχι» της, κατέληξε σε ένα ακόμη «Ναι»: «Ναι» σε περιπολίες του ΝΑΤΟ όχι μόνον στα τουρκικά χωρικά ύδατα, αλλά και στο Αιγαίο. Θεοί της Ελλάδος, τι θα γινόταν αν μας κυβερνούσαν οι σαμαροβενιζέλοι; Δεν θα μας έφταναν τα τρακτέρ όλων των Βαλκανίων για να χωρέσουμε την αγανάκτησή μας.

Οταν η Ιστορία αστειεύεται, το γλεντάει πραγματικά. Διότι οι διεθνείς επιτυχίες των Συριζανέλ δεν περιορίζονται στο Αιγαίο. Κατάφεραν να πείσουν τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να βοηθήσουν μια μη ευρωπαϊκή χώρα να κλείσει τα σύνορά της σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Και μάλιστα τον έτερον δαίμονα του συλλογικού μας ασυνείδητου, την Πουγουδουμού. Αυτοί έτσι όπως πάνε θα λύσουν και το Κυπριακό σε λίγο.

Και για να σοβαρευτούμε. Είναι, αν μη τι άλλο, αισιόδοξο το γεγονός ότι τον έλεγχο των μεταναστευτικών κυμάτων τον ανέλαβε ένας σοβαρός οργανισμός του οποίου οι κινήσεις δεν εξαρτώνται από την απραξία και την ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Τα τρία πλοία μοιάζουν λίγα, αλλά δεν είμαι ειδικός.

Αισιοδοξία η οποία ενισχύεται από το γεγονός ότι, αν μας κλείσουν τα βόρεια σύνορα οι Σκοπιανοί, όπως μας προειδοποίησε σε άψογα Χατζηαβατικά ο κ. Δραγασάκης, τουλάχιστον το ΝΑΤΟ θα κρατάει το Αιγαίο ανοιχτό.
Και χάχανα η Ιστορία…

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή