Φιλίες που χάλασαν… για τον Τσίπρα!

Μου αρέσει που τέτοιο καιρό πέρυσι πανηγυρίζατε επειδή έπεσε η «χούντα» των Σαμαροβενιζέλων. Που σας είχε τράπεζες ανοιχτές, σύνορα ανοιχτά, κανάλια ανοιχτά και το μόνο που έκλεισε ήταν ένας ελεεινός κρατικός οργανισμός κηφήνων που τρέφονταν από την τσέπη σας. Την κωλοΕΡΤ.

Ναι. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Όταν είχα πει σε φίλη ότι με αυτούς εδώ δεν θα έχουμε ούτε burger να φάμε (τη στιγμή εκείνη τρώγαμε ένα ωραιότατο καπιταλιστικό ζουμερό burger), μου είπε «E και; Aς μην έχω burger».
Eκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ, σύνθετο και τρομακτικό…

Όταν ένας άνθρωπος δικός σου, της καρδιάς σου, με κοινά βιώματα, σπουδές στο καπιταλιστικό Λονδίνο, ευρωπαϊκό προσανατολισμό, δουλειά στον ιδιωτικό τομέα με ένα μισθό ικανοποιητικό για τα δεδομένα της εποχής, σου λέει «ας μην έχω να φάω» και «ας μας πάνε στη δραχμή», τότε καταλαβαίνεις ότι το παιχνίδι έχει χαθεί. Ότι είσαι όλο και πιο μόνος σε μια άβυσσο αμάθειας, παραπληροφόρησης, άγνοιας και προπαγάνδας.

Δεν θα συζητήσω το μέγεθος της απογοήτευσης, του θυμού και της απόγνωσης. Μου είναι δύσκολο να της μιλήσω από τότε. Μεσολάβησαν όλα αυτά που όλοι γνωρίζουμε.

Δεν έχω ιδέα για το τι πιστεύει τώρα, αν και είμαι σίγουρη ότι όπως όλοι όσοι διέπραξαν αυτό το έγκλημα, θα έχει αναπτύξει τους αμυντικούς της μηχανισμούς για να δικαιολογήσει την πορεία, την κοινή μας, φυσικά, στον όλεθρο.

Ναι, καλή μου! Σε λίγο καιρό ούτε burger θα έχεις να φας. Ούτε και ψωμί.

Θα έχεις όμως το δελτίο σου και τις ειδήσεις από τα 4 κανάλια να σου λένε πόσο υπέροχα είναι όλα στη Μόρντορ.
Πόσο λυπάμαι. Πόσο βαθιά λυπάμαι…

Kleo Chontzopoulou

Pesotithes