Διαβάζουμε, όχι χωρίς ένα πικρό χαμόγελο και
παρά την αρχική θυμηδία, την μακροσκελή στον συγκαλυμμένο πανικό της απολογία
της τελευταίας Μετανοημένης Μαγδαληνής (ΜΜ) η οποία μάλιστα υποβάλλεται
στην χειμαζόμενη κοινωνία και υπό μορφήν βιβλίου. Όπου η αρσενική ΜΜ επειδή πλέον
φαίνεται πως έχει αρχίζει να γυρίζει αμετάκλητα ο τροχός, προσπαθεί μέσω της
μεθόδου του κατόπιν εορτής μεθύστερου εξορκισμού να αποποιηθεί των ευθυνών της
για το λιθαράκι ή ογκόλιθο πάρτε το όπως θέλετε, το οποίο έβαλε και αυτή στην
καταστροφή της χώρας, υποστηρίζοντας την ΠΦΠΞα (Πρώτη Φορά και Ποτέ Ξανα
«αριστερά»).
Ξέρετε, είναι απορίας άξιο το πως τόσο ακέραιοι
άνθρωποι, που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους απέναντι στην αδικία, τη διαφθορά και
τα κακώς κείμενα, δεν είδαν και δεν κατάλαβαν αυτό πουν εμείς οι πληβείοι
είχαμε καταλάβει από την πρώτη στιγμή όταν σπαράζαμε από το 2013 φωνάζοντας»
Για όνομα του Θεού, ΟΧΙ ΑΥΤΟΥΣ…
Βέβαια, οι περισσότερες ΜΜ δεν μετάνοιωσαν. Απλά
τους τρόμαξε η καθεστωτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και είδαν ότι -κατά πάγια τακτική
του χαμογελαστού τσουτσεκίου με τα κοφτερά δοντάκια- είτε έμειναν εκτός αργυρού
νυμφώνος καθόσον προηγούντο άλλοι, είτε τα όνειρα για μια αριστερή Βαλχάλα,
Ελλάδα ουζερί Δημοσίων Υπαλλήλων όπως την φανταζόντουσαν δεν πρόκειται να
λάβουν χώρα, γιατί απλά ο πολιτικός απατεώνας που εμπιστεύτηκαν προς το παρόν
αγαπάει περισσότερο την καρέκλα (και την σωματική του ακεραιότητα) από τη ρήξη
και την απόλυτη βίαιη φτωχοποίηση.
Αλλά εντάξει, να δεχτώ ότι η συγκεκριμένη ΜΜ
είχε καλό σκοπό. Ωραία… ΜΑΤΙΑ δεν είχε; Το 1% της κατόπιν εορτής
οξυδέρκειας να είχε πριν, θα είχε καταλάβει από τότε ότι για να δραπετεύσει
έντρομος ο Κωστάκης και για να «αλλάξουν ρότα» όχι μόνο ο αφελής ΓΑΠ αλλά και ο
Σαμαράς ο οποίος αντί για τα μνημόνια που ήθελε να σκίσει και αυτός,
έσκισε τελικά τα Ζάππεια, μάλλον κάποια «βρώμα» υπήρχε στη μέση.
Τι διάολο, δεν θα ήθελαν ο Σαμαράς και ο
Βενιζέλος να αυξήσουν μισθούς και συντάξεις και να έχουν μαντρωμένα τα κορόιδα
στο δικό τους μαντρί; Βλάκες ήτανε να αυτοκτονήσουν πολιτικά στρεφόμενοι
εναντίον της πελατείας τους ενώ η μυρωδιά της αστακομακαρονάδας ήταν ακόμα
νωπή, και να κάνουν την ιεροσυλία για τα μέχρι τότε Ελληνικά μέτρα και σταθμά
και να μειώσουν -Ουαί! Βαβαί! Ιαταταί! τις συντάξεις και τους μισθούς των
Δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε να έρθει μετά ο χαμογελαστός γιδοβοσκός να τους
πάρει τα γίδια μέσα από το μαντρί μέρα μεσημέρι; Δεν τα ήξερε όλα αυτά ένας
άνθρωπος ο οποίος διατείνεται ότι είχε σπουδάσει και οικονομικά;
Ξέρεις, φίλε ΜΜ, η Ιστορία ΔΕΝ θα σε
συγχωρέσει -για όσο χρόνο της αναλογεί το να ασχοληθεί μαζί σου- όχι τόσο για
το ότι άργησες να φύγεις και έφυγες -όταν έφυγες- από την τσιρκοειδή συμμορία
των δύσμορφων μεταλλαγμένων με την οποία έμπλεξες, αλλά για το ότι μπήκες εξ
αρχής και έμπλεξες σε αυτό, το αλισβερίσι.
Διότι
υπάρχουν άνθρωποι όπως εμείς όπως και πολλοί άλλοι που μας διαβάζουν που χωρίς
να είμαστε τόσο περισπούδαστοι ή αναγνωρίσιμοι όπως εσύ, που από την πρώτη στιγμή κατάλαβαν ποιος
ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και που θα εξωθούσε τα πράγματα. Εσύ με την τόση
παιδεία, τα τόσα διαβασμένα βιβλία, τα απείρως πιο ευαίσθητα αισθητήρια ζωής
που σου αναπτύσσει η ανάγνωση και συγγραφή βιβλίων, η συσχέτιση εννοιών και
παραστάσεων, η πραγματική ζωή τέλος πάντων, δεν κατάλαβες τίποτα, ντιπ, απλά
είδες μια πόρτα και μπήκες;
Μα αν είστε όλες οι ΜΜ τόσο καλοί, καγαθοί και
εύπιστοι άνθρωποι, και σας παρεξηγούν και σας ξεγελάνε, τότε είναι θύμα πως
ζείτε στο κάτω κάτω και δεν έχετε πεθάνει από απροσεξία, δε σας έχει πατήσει
κανένα αυτοκίνητο, δε σας έχουν πάρει οι επιτήδειοι το σπίτι, δεν έχετε πάθει
κανένα ατύχημα… είναι τόσο κακός αυτός ο κόσμος «εκεί έξω… οπότε, για να
σοβαρευτούμε, μάλλον δε χρειαζόταν να γράψεις και βιβλίο για δήλωση μετάνοιας.
Και ναι,
δεκτή η μετάνοια αλλά συγχώρεση δεν πρόκειται να υπάρξει. Για λόγους Κύριος
οίδε τίνος προσωπικού συμφέροντος, ανοίξατε την κερκόπορτα της παράνοιας και
μας φέρατε ότι χειρότερο υπήρχε
για τη δεδομένη στιγμή, (και μην ακούσω τίποτα για τους «προηγούμενους») και
τώρα λουζόμαστε όλοι τις συνέπειες ΚΑΙ από τις δικές σας σκοπιμότητες.
Δε σας
συγχωρούμε και δε θα σας ξεχάσουμε.
ΚΚ2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου