Τον Μάιο του 2005, όταν η Ελενα Παπαρίζου πήρε
το πρώτο βραβείο στη Γιουροβίζιον, ο Δημήτρης Δανίκας, καλεσμένος ως σχολιαστής
σε δελτίο ειδήσεων, είχε πει την περίφημη ατάκα: «Μέχρι τώρα η μεγαλύτερη
επιτυχία της κυβέρνησης Καραμανλή είναι το βρακί της Παπαρίζου».
Σήμερα, ένδεκα χρόνια και τρία Μνημόνια μετά, η
μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ύστερα από δεκατέσσερις μήνες
στην εξουσία, είναι η αλογοουρά της Αντζελίνα Τζολί ανάμεσα στους πρόσφυγες
στον Πειραιά και στον Ελαιώνα. Και βέβαια, η επίσκεψή της στου Μαξίμου...
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η επίσκεψη της
χολιγουντιανής σταρ, υπο την ιδιότητα της πρέσβειρας της Ύπατης Αρμοστείας του
ΟΗΕ για τους Προσφυγες, δίνει ακόμη περισσότερη δημοσιότητα στο Προσφυγικό έτσι
όπως έχει τραγικά εκβάλει στην Ελλάδα. Και στην εποχή μας η δημοσιότητα, όταν
δεν είναι μέρος του προβλήματος, μπορεί να μην είναι ούτε της λύσης αλλά,
τουλάχιστον, της δίνει περισσότερες ευκαιρίες. Μέχρι εδώ όλα καλά λοιπόν.
Το θλιβερό αρχίζει όταν συνειδητοποιείς ότι ο
πρωθυπουργός αυτής της υπό εκκρεμότητα χώρας, ο οποίος από διηγήσεις γνωρίζει
τη λασπουριά της Ειδομένης – όπου το επίσημο κράτος εκπροσωπείται μόνο από την
Αστυνομία και το ΚΕΕΛΠΝΟ – συνεχίζει ακάθεκτος να κάνει πολιτική μέσα από
φωτογραφικά ενσταντανέ. Και ούτε καν τα σωστά. Τα κάκιστα αγγλικά τα οποία
επιμένει να μιλά με τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου, η αμηχανία του, το outfit
«παλικάρι στη δουλειά, στο σπίτι παλικάρι» και σε δεύτερο πλάνο Γεροβασίλη,
Παππάς και Κουίκ σαν παρανυφάκια που περιμένουν να πάρουν αυτόγραφο,
αποτυπώνουν κυρίως τον βαθύ πρωθυπουργικό επαρχιωτισμό. Σαν να ήταν η Τζολί η
οικοδέσποινα και εκείνοι οι καλεσμένοι που σημαιοστολίστηκαν αλλά πήγαν λάθος
μέρα.
Αυτά τα πλάνα πριν από κάμποσους μήνες θα
μπορούσαν να έχουν έστω μια επικοινωνιακή δύναμη. Τώρα αμφιβάλλω. Ωστόσο
εξακολουθούν να αποτελούν τεράααααστια επιτυχία της κυβέρνησης. Για σκεφτείτε.
Οταν δεν βλέπουμε τον Τσίπρα να ποζάρει με τον Καμμένο, τον βλέπουμε να μασάει
το στόμα του στα συμβούλια της Ευρώπης, να μοιράζει λουλούδια σε γυναίκες
δημοσιογράφους σε μία χώρα όπου η δημοσιογραφία είναι υπό διωγμό, να ποζάρει
σαν ποδοσφαιριστής που περιμένει το χτύπημα του φάουλ δίπλα σε ξένους ηγέτες,
άντε και με τον Λαζόπουλο.
Οπότε μια Τζολί τού έκατσε κουτί! Ποιοι του
έχουν απομείνει εξάλλου από καλλιτέχνες; Η παραδοσιακή σχέση της Αριστεράς με
την τέχνη και τη διανόηση εξανεμίστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Ποιος Θεοδωράκης, ποιος
Κατράκης, ποιος Ρίτσος; Η Αντζι Σαμίου, η Ραλία Χρηστίδου και οι Ζουγανέληδες,
πατήρ και κόρη, ανεμίζουν τώρα τις παντιέρες μιας Αριστεράς που παρελαύνει με
τα μποτάκια της Μενεγάκη (ούτε καν με την ίδια). Ε, η Τζολί είναι
καλύτερη φωτογραφία.
Likeίστρια
ΥΓ. Ελπίζω να τον ενημέρωσε επαρκώς γιατί μάλλον
η Αντζελίνα γνωρίζει περισσότερα για το Προσφυγικό από τον Πρωθυπουργό μας. Και
λυπάμαι που δεν ανήκει πια στον ΣΥΡΙΖΑ η Ραχήλ για να κάνει κι αυτή σέλφι μαζί
της. Αλλά δεν πειράζει. Εχει με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου που νομίζω ότι
χρησιμοποιούν την ίδια βαφή μαλλιών με την Τζολί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου