Η Βενεζουέλα βρίσκεται στον 19ο αιώνα από πλευράς δημόσιας υγείας!

«Κάθε μέρα πεθαίνουν μωρά», μας λέει ο Dr. Osleidy Camejo, χειρούργος στο Καράκας, μιλώντας για τα νοσοκομεία της χώρας του που έχουν καταρρεύσει.

Η οικονομική κρίση που βιώνει η Βενεζουέλα έχει εξελιχτεί σε κρίση της δημόσιας υγείας, με τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, που ανάγκασε τον πρόεδρο Μαδούρο να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ υπάρχουν φόβοι για κυβερνητική κατάρρευση.

Οι νοσοκομειακοί θάλαμοι έχουν καταντήσει νεκρικοί, όπου οι δυνάμεις που αποσυνθέτουν την Βενεζουέλα συγκλίνουν. Ακόμη και τα χειρουργικά γάντια, ακόμη και το σαπούνι, δεν υπάρχουν πια. Όσον αφορά στα φάρμακα για τον καρκίνο, τα βρίσκει κανείς μόνο στη μαύρη αγορά. Παράλληλα, υπάρχει τόση έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος, που οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν μόνο δυο μέρες την εβδομάδα…

Στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Andes, στην ορεινή πόλη Mérida, δεν υπάρχει αρκετό νερό για να ξεπλυθούν τα αίματα μέσα στα χειρουργεία. Οι γιατροί πλένονται με μπουκάλια με μεταλλικό νερό, πριν από κάθε εγχείρηση. «Είναι σαν να βρισκόμαστε στον 19^ο αιώνα», μας λέει ο χειρούργος Dr. Christian Pino.

Τα νούμερα είναι καταθλιπτικά. Οι θάνατοι μωρών ηλικίας κάτω του ενός μηνός έχουν αυξηθεί πάνω από εκατό φορές στα δημόσια νοσοκομεία, όταν ήταν 2% το 2015, και μόλις 0.002% το 2012, σύμφωνα με κυβερνητικά επίσημα στοιχεία. Το ίδιο περίπου (κατά πέντε φορές) αυξήθηκαν και οι θάνατοι νέων μητέρων στα νοσοκομεία, στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Εδώ στην παραθαλάσσια πόλη Barcelona, δυο πρόωρα μωρά πέθαναν αυτές τις μέρες καθ όδόν προς το νοσοκομείο, επειδή το ασθενοφόρο δεν διέθετε οξυγόνο. Το νοσοκομείο της πόλης δεν έχει ακτινογραφικά μηχανήματα, ούτε τις απαραίτητες συσκευές για τους νεφροπαθείς, αφού όλα αυτά χάλασαν πριν από μήνες και δεν μπορούν να επισκευαστούν ελλείψει χρημάτων. Και επειδή δεν υπάρχουν επαρκή κρεβάτια, πολλοί ασθενείς  ξαπλώνουν στο πάτωμα, μέσα σε λίμνες από αίμα. Σαν να πρόκειται για στρατιωτικό χειρουργείο στο μέτωπο, χωρίς όμως να γίνεται πόλεμος! «Κάποιοι έρχονται εδώ υγιείς και φεύγουν νεκροί», λέει ο Dr. Leandro Pérez, στα επείγοντα του νοσοκομείου Luis Razetti.

Η Βενεζουέλα έχει τα περισσότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον πλανήτη, όμως η κυβέρνηση δεν φρόντισε να εξοικονομήσει χρήματα όταν η τιμή του μαύρου χρυσού ήταν στα ύψη. Τώρα που οι τιμές έπεσαν, οι συνέπειες είναι φοβερές, με μια μαύρη σκιά να καλύπτει την χώρα απ άκρη σε άκρη. Οι ουρές για αναζήτηση τροφής , μια καθημερινή εικόνα, έχουν πλέον εξελιχτεί σε πεδία μάχης μεταξύ πλιατσικολόγων. Το εθνικό νόμισμα, το μπολιβάρ, δεν αξίζει τίποτα.

Η πολιτική κρίση εξελίχτηκε και αυτή σε έναν πόλεμο μεταξύ των αριστεριστών, που ελέγχουν την προεδρία, και των αντιπάλων τους στο κογκρέσο. Οι αντίπαλοι του Μαδούρο κήρυξαν κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης τον περασμένο Ιανουάριο, και πρόσφατα ψήφισαν νόμο που θα επιτρέπει στη χώρα να δεχτεί ξένη βοήθεια για να στηριχτεί κάπως η δημόσια υγεία. Ο πρόεδρος Μαδούρο όμως, βγήκε στην τηλεόραση και απέρριψε τον νόμο, περιγράφοντάς τον ως μια ακόμη προσπάθεια υπονόμευσής του, με σκοπό την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων! «Αμφιβάλλω» είπε, «αν υπάρχει πουθενά στον κόσμο καλύτερο δημόσιο σύστημα υγείας από το δικό μας… με εξαίρεση ίσως αυτό της Κούβας»!

Η βουλευτής Oneida Guaipe, πρώην συνδικαλίστρια νοσηλεύτρια, θεωρεί απαράδεκτο και εγκληματικό  το γεγονός ότι σε μια χώρα με τόσο πετρέλαιο, οι άνθρωποι πεθαίνουν επειδή δεν υπάρχουν αντιβιοτικά.

Στα περισσότερα νοσοκομεία δεν υπάρχει νερό, σαπούνι, αντιβιοτικά, κλπ. Ακόμη και στην πρωτεύουσα, μόλις δυο από τα εννιά χειρουργεία του νοσοκομείου παίδων J.M. de los Ríos λειτουργούν. Όπως μας περιγράφει η παιδοχειρούργος Dr. Yamila Battaglini, «άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από έλλειψη φαρμάκων, και παιδάκια παθαίνουν από ασιτία… πολλοί πεθαίνουν επειδή δεν υπάρχει νοσηλευτικό προσωπικό».

Και όμως, σε σχέση με τα διαλυμένα νοσοκομεία της Χώρας, το Luis Razetti είναι το χειρότερο.  Τον περασμένο Απρίλιο, ο διοικητής του, Aquiles Martínez, συνελήφθη επειδή έκλεβε ιατρικά μηχανήματα και φάρμακα. Στο νοσοκομείο αυτό οι ασθενείς κοιμούνται στα πατώματα των διαδρόμων, ανάμεσα στα αίματα και στις κατσαρίδες. Τα ιατρικά στοιχεία τους γράφονται στο πίσω μέρος τραπεζικών λογαριασμών, αφού δεν υπάρχει χαρτί.

Στον τέταρτο όροφο, η 68χρονη ασθενής κα Parucho, είναι τυχερή που βρήκε κρεβάτι, αν και το διαλυμένο στρώμα την έχει γεμίσει με πληγές. Αυτό όμως δεν την πειράζει όσο το γεγονός ότι ως διαβητική δεν μπορεί να κάνει αιμοκάθαρση, αφού όλα τα μηχανήματα είναι χαλασμένα. Τώρα η μόλυνση εξαπλώθηκε στα πόδια της, που είναι ολόμαυρα. Χρειάζεται οξυγόνο, που όμως δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχουν τα απαραίτητα αντιβιοτικά. Τώρα, οι γιατροί σκέφτονται να την ακρωτηριάσουν.

Η εξεύρεση φαρμάκων είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για τους συγγενείς των ασθενών. Τα φαρμακεία είναι άδεια εδώ και καιρό, αφού δεν γίνονται εισαγωγές λόγω έλλειψης χρημάτων. Η μόνη διέξοδος είναι η μαύρη αγορά. Το ίδιο βέβαια ισχύει για όλα τα νοσοκομειακά είδη, ακόμη και τις πάνες για τα μωρά, τα σεντόνια, τις κουβέρτες, κλπ. Μάλιστα στα νοσοκομεία υπάρχουν και πινακίδες που αναρτούν οι μαυραγορίτες, που γράφουν «Πουλάμε αντιβιοτικά-Τιμές συζητήσιμες»!

Στον ένατο όροφο του νοσοκομείου, εκεί που βρίσκονται τα νεογνά, επτά μωρά πέθαναν την προηγούμενη μέρα. Σε μια γωνία του θαλάμου βρίσκονταν πεταμένες διάφορες χαλασμένες θερμοκοιτίδες. Κοντά τους και μια πινακίδα από τον περασμένο Νοέμβριο, που γράφει  «Εκτός Λειτουργίας». Η Dr. Amalia Rodríguez περιγράφει πως δεν λειτουργούν ούτε οι γεννήτριες του νοσοκομείου. Οι γιατροί, λέει, έκαναν ότι μπορούσαν για να σώσουν τα μωράκια, βοηθώντας τα να αναπνεύσουν με τα ίδια τους τα χέρια, αλλά δεν άντεξαν λόγω κούρασης. «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα» καταλήγει… «κάθε μέρα χαλάει και μια ακόμη θερμοκοιτίδα».

 New York Times

Απόδοση: S.A.