Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τον απόλυτο
εξευτελισμό του Τσίπρα -του Τσίπρα προσωπικά, όχι κάποιου υπουργού- από τους
ιμπεριαλιστές δανειστές δεν τον περιμέναμε, μετά την πλήρη υποταγή του στις
απαιτήσεις τους και τα σαφή δείγματα αυτής της υποταγής που έχει δώσει.
Οταν βγαίνει και ανακοινώνει ο ίδιος στη Βουλή
ότι δε θα ζητήσει να επιστρέφουν οι αποκλειόμενοι από το ΕΚΑΣ
χαμηλοσυνταξιούχοι τα ποσά που εισέπραξαν το πρώτο εξάμηνο του 2016 και πως η
κυβέρνηση έχει βρει την πηγή κάλυψης αυτού του κονδυλίου (το οποίο δεν είναι δα
και τρομερό, το πολύ 80-85 εκατ. ευρώ), θα περίμενε κανείς να περιοριστούν σε
παρασκηνιακές νουθεσίες και προειδοποιήσεις...
Αυτοί, όμως, κυριολεκτικά του έκοψαν τον κώλο,
τον εξευτέλισαν. Δεν αναγνωρίζουν τη δέσμευση που ανέλαβε ενώπιον της Βουλής
και σέρνουν το οικονομικό επιτελείο σε μια νέα διαπραγμάτευση, όπως
αναγκάστηκαν να παραδεχτούν την Τετάρτη ο υπουργός Σταθάκης και η παρλαπίπα του
Μαξίμου, Γεροβασίλη.
Δεν έχει καμιά σημασία αν στο τέλος θα βρουν έναν τρόπο για να μην πάρουν πίσω αυτό που εξήγγειλε ο Τσίπρας. Σημασία έχει να φανεί ποιος παίρνει τις αποφάσεις. Τις αποφάσεις τις παίρνει το κουαρτέτο/τρόικα, έχοντας τη σχετική εξουσιοδότηση από τους δανειστές. Αυτό επαναλαμβάνει με κατηγορηματικό τρόπο το Eurogroup στην απόφασή του της 24ης του Μάη.
Ναι, αλλά το Eurogroup είναι ένα όργανο επιπέδου υπουργών Οικονομικών, ενώ ο Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης χώρας. Αλίμονο αν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις (και μάλιστα σε ήσσονος οικονομικής σημασίας θέματα)! Καλόοοοο. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
Δεν ξέρουμε αν ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος αναρωτήθηκε το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;», λίγο καιρό πριν πάρει -με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης- το αεροπλάνο για το Παρίσι. Εκείνο που ξέρουμε σίγουρα είναι πως ο Τσίπρας έθεσε κάποια στιγμή, ρητορικά, το ερώτημα και έκτοτε επαναλαμβάνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα την απάντηση: τον τόπο κυβερνούν οι ιμπεριαλιστές δανειστές, μέσω των «θεσμών».
Και η κυβέρνηση με τον «ντούρο» πρωθυπουργό και τον «πολλά βαρύ» υπουργό Αμυνας; Σκυλάκια του καναπέ. Κανίς με πουλοβεράκια για να μην κρυώνουν. Τρώνε τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη, όταν πάνε να κάνουν καμιά ζαβολιά (του τύπου «εφαρμόζουμε παράλληλο πρόγραμμα» ή «φτιάχνουμε ταμείο κοινωνικής αλληλεγγύης και απ' αυτό θα πάρουμε τα αναδρομικά του ΕΚΑΣ, για να μην τα πάρουμε από τους συνταξιούχους»), η σφαλιάρα πέφτει πιο δυνατή. Και τα σκυλάκια… σούζα!
Αυτοί που στέκονται σαν σκυλάκια του καναπέ μπροστά στους ιμπεριαλιστές δανειστές, όμως, συμπεριφέρονται σαν άγρια μαντρόσκυλα στον ελληνικό λαό. Ψηφίζουν με παροιμιώδη απάθεια και κοινωνική αναλγησία τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, επειδή αυτό απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό εισπράττουν τα συγχαρητήρια του ΣΕΒ (και καμαρώνουν). Γι' αυτό -μετά τις σφαλιάρες- εισπράττουν τα εύσημα του Ντεϊσελμπλούμ και του Σόιμπλε για τις προσπάθειες που κάνουν προκειμένου ν' αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των δανειστών προς αυτούς.
Ο κύκλος είναι φαύλος και το βλέπουμε όλοι. Για να βγούμε απ' αυτόν πρέπει να γκρεμίσουμε μάντρες και μαντρόσκυλα. Διά της ταξικής πάλης…
Δεν έχει καμιά σημασία αν στο τέλος θα βρουν έναν τρόπο για να μην πάρουν πίσω αυτό που εξήγγειλε ο Τσίπρας. Σημασία έχει να φανεί ποιος παίρνει τις αποφάσεις. Τις αποφάσεις τις παίρνει το κουαρτέτο/τρόικα, έχοντας τη σχετική εξουσιοδότηση από τους δανειστές. Αυτό επαναλαμβάνει με κατηγορηματικό τρόπο το Eurogroup στην απόφασή του της 24ης του Μάη.
Ναι, αλλά το Eurogroup είναι ένα όργανο επιπέδου υπουργών Οικονομικών, ενώ ο Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης χώρας. Αλίμονο αν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις (και μάλιστα σε ήσσονος οικονομικής σημασίας θέματα)! Καλόοοοο. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
Δεν ξέρουμε αν ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος αναρωτήθηκε το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;», λίγο καιρό πριν πάρει -με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης- το αεροπλάνο για το Παρίσι. Εκείνο που ξέρουμε σίγουρα είναι πως ο Τσίπρας έθεσε κάποια στιγμή, ρητορικά, το ερώτημα και έκτοτε επαναλαμβάνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα την απάντηση: τον τόπο κυβερνούν οι ιμπεριαλιστές δανειστές, μέσω των «θεσμών».
Και η κυβέρνηση με τον «ντούρο» πρωθυπουργό και τον «πολλά βαρύ» υπουργό Αμυνας; Σκυλάκια του καναπέ. Κανίς με πουλοβεράκια για να μην κρυώνουν. Τρώνε τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη, όταν πάνε να κάνουν καμιά ζαβολιά (του τύπου «εφαρμόζουμε παράλληλο πρόγραμμα» ή «φτιάχνουμε ταμείο κοινωνικής αλληλεγγύης και απ' αυτό θα πάρουμε τα αναδρομικά του ΕΚΑΣ, για να μην τα πάρουμε από τους συνταξιούχους»), η σφαλιάρα πέφτει πιο δυνατή. Και τα σκυλάκια… σούζα!
Αυτοί που στέκονται σαν σκυλάκια του καναπέ μπροστά στους ιμπεριαλιστές δανειστές, όμως, συμπεριφέρονται σαν άγρια μαντρόσκυλα στον ελληνικό λαό. Ψηφίζουν με παροιμιώδη απάθεια και κοινωνική αναλγησία τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, επειδή αυτό απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό εισπράττουν τα συγχαρητήρια του ΣΕΒ (και καμαρώνουν). Γι' αυτό -μετά τις σφαλιάρες- εισπράττουν τα εύσημα του Ντεϊσελμπλούμ και του Σόιμπλε για τις προσπάθειες που κάνουν προκειμένου ν' αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των δανειστών προς αυτούς.
Ο κύκλος είναι φαύλος και το βλέπουμε όλοι. Για να βγούμε απ' αυτόν πρέπει να γκρεμίσουμε μάντρες και μαντρόσκυλα. Διά της ταξικής πάλης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου