Και καλά! Τα νησιά, για τα οποία δεν ανησυχεί ο
υφυπουργός της κυβέρνησης, θεωρητικώς κινδυνεύουν διότι υφίσταται πραγματικός
μηχανισμός κατάληψής των. Υπάρχουν αποβατικά σκάφη, τανκς, αεροπλάνα, στρατιώτες
κ.λπ. Επομένως, μπορεί κάποιος να πιθανολογήσει επί του πραγματικού: αν δεν
είχαμε την ασπίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τις διπλωματικές σχέσεις με μεγάλες
δυνάμεις, αξιόμαχο στρατό κ.λπ. θα μπορούσε κάποιος να επιχειρήσει και τελικώς
να καταφέρει πάρει τα νησιά μας.
Τη γλώσσα, όμως, πώς ακριβώς μπορεί «κάποιοι να μας την πάρουν»; Θα κάνουν απόβαση στα λεξικά; Θα σηκώσουν τη λέξη «μπαχτσίσι» και θα μας στείλουν τη λέξη «δωροδοκία» με κούριερ; Θα μας επιβάλουν να λέμε «τρακτέρ» αντί «γεωργικό ελκυστήρα»;
Η κοτζάμ υφυπουργός των γραμμάτων ανησυχεί ότι
στο μέλλον τα παιδιά δεν θα κατανοούν τη βαθιά σοφία που κρύβεται σε τίτλους
βιβλίων σαν το «Χέσαιτο ει μαχέσαιτο»; Τι έχουν σκεφτεί πάλι οι Κίσιγκερ αυτού
του κόσμου για να πλήξουν βαθιά τις ρίζες του ελληνισμού; Και το βασικότερο:
εμείς πώς να αμυνθούμε; Τι οχυρωματικά πρέπει να κάνουμε; Τι άρματα μάχης (και
ουχί τανκς) να παρατάξουμε ώστε να αποτρέψουμε το κακό;
Εξοργίστηκαν πολλοί από το εθνικό χουβαρνταλίκι του κυβερνητικού στελέχους ο οποίος δήλωσε: «Νομίζετε ίσως ότι δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα, μόνο κάποια νησιά μάς ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν». Ενοχλήθηκαν όμως για λάθος λόγους. Δεν ήταν ελαφρά μειοδοσία όσα είπε ο συμπολιτευτής των ΑΝΕΛ και συγκυβερνήτης του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν βαριά ανοησία. Από εκείνες που η Πρώτη Φορά Αριστερά πλημμύρισε τον δημόσιο διάλογο και, δυστυχώς, δεν κάνουν πλέον ουδεμία εντύπωση.
Παλιά –όταν οι πολιτικοί ήξεραν γράμματα, ή έστω γνώριζαν από το Δημοτικό τη διαφορά Λέσβου-Μυτιλήνης– ακόμη και το ελάχιστο λεκτικό παραστράτημα γινόταν σκετς επιθεώρησης. Τώρα, παρά το γεγονός ότι υπάρχει πληθώρα σατιρικών εκπομπών, οι κωμωδοί δεν τους προλαβαίνουν. Τι να πρωτοσχολιάσει και τι να πρωτοσατιρίσει κάποιος; Η Πρώτη Φορά Αριστερά παράγει περισσότερη κωμωδία απ’ όση μπορεί να καταναλώσει ο ελληνικός λαός. Κάποιες φορές τα κωμικά σκετς εκφέρονται λογίως. «Εμείς διδάξαμε στην οικουμένη, εμείς διδάξαμε πάντοτε, εσαεί και αείποτε και ξανά και ξανά ότι σ’ αυτόν εδώ τον χρονικώς υπεράχρονον τόπον, σ’ αυτόν τον τόπον, στην κορυφήν του Ομήρου και στο ακροθίνιον του Ολύμπου, εμείς οι Ολύμπιοι διδάξαμε εδώ ότι η έρις γίνεται έρως... θα ξαναδώσουμε σ’ αυτόν τον πλανήτη των πεπλανημένων πλανητών και των πλανήτων, την καθ’ ημάς καθεστηκυίαν πολιτείαν», έλεγε παλιότερα (Βουλή 10.2.2015) ο εθνικός χουβαρντάς (με τα νησιά των άλλων) υφυπουργός. Και δεν γέλασε κανείς. «Χειροκροτήματα», γράφουν τα πρακτικά της Βουλής. Προφανώς οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καμάρωναν με ανοιχτό το στόμα για τον πάγκο που είχε η ομάδα της Πρώτης Φοράς...
Δεν φταίει, βέβαια, αυτός. Η βαθιά αγραμματοσύνη που δέρνει πλέον την Αριστερά είναι ο ένοχος. Και, δυστυχώς, δεν είναι για γέλια. Είναι τραγωδία, διότι αυτό που πρωτίστως κινδυνεύουμε να χάσουμε είναι το μυαλό μας...
Εξοργίστηκαν πολλοί από το εθνικό χουβαρνταλίκι του κυβερνητικού στελέχους ο οποίος δήλωσε: «Νομίζετε ίσως ότι δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα, μόνο κάποια νησιά μάς ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν». Ενοχλήθηκαν όμως για λάθος λόγους. Δεν ήταν ελαφρά μειοδοσία όσα είπε ο συμπολιτευτής των ΑΝΕΛ και συγκυβερνήτης του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν βαριά ανοησία. Από εκείνες που η Πρώτη Φορά Αριστερά πλημμύρισε τον δημόσιο διάλογο και, δυστυχώς, δεν κάνουν πλέον ουδεμία εντύπωση.
Παλιά –όταν οι πολιτικοί ήξεραν γράμματα, ή έστω γνώριζαν από το Δημοτικό τη διαφορά Λέσβου-Μυτιλήνης– ακόμη και το ελάχιστο λεκτικό παραστράτημα γινόταν σκετς επιθεώρησης. Τώρα, παρά το γεγονός ότι υπάρχει πληθώρα σατιρικών εκπομπών, οι κωμωδοί δεν τους προλαβαίνουν. Τι να πρωτοσχολιάσει και τι να πρωτοσατιρίσει κάποιος; Η Πρώτη Φορά Αριστερά παράγει περισσότερη κωμωδία απ’ όση μπορεί να καταναλώσει ο ελληνικός λαός. Κάποιες φορές τα κωμικά σκετς εκφέρονται λογίως. «Εμείς διδάξαμε στην οικουμένη, εμείς διδάξαμε πάντοτε, εσαεί και αείποτε και ξανά και ξανά ότι σ’ αυτόν εδώ τον χρονικώς υπεράχρονον τόπον, σ’ αυτόν τον τόπον, στην κορυφήν του Ομήρου και στο ακροθίνιον του Ολύμπου, εμείς οι Ολύμπιοι διδάξαμε εδώ ότι η έρις γίνεται έρως... θα ξαναδώσουμε σ’ αυτόν τον πλανήτη των πεπλανημένων πλανητών και των πλανήτων, την καθ’ ημάς καθεστηκυίαν πολιτείαν», έλεγε παλιότερα (Βουλή 10.2.2015) ο εθνικός χουβαρντάς (με τα νησιά των άλλων) υφυπουργός. Και δεν γέλασε κανείς. «Χειροκροτήματα», γράφουν τα πρακτικά της Βουλής. Προφανώς οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καμάρωναν με ανοιχτό το στόμα για τον πάγκο που είχε η ομάδα της Πρώτης Φοράς...
Δεν φταίει, βέβαια, αυτός. Η βαθιά αγραμματοσύνη που δέρνει πλέον την Αριστερά είναι ο ένοχος. Και, δυστυχώς, δεν είναι για γέλια. Είναι τραγωδία, διότι αυτό που πρωτίστως κινδυνεύουμε να χάσουμε είναι το μυαλό μας...
Πάσχος Μανδραβέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου