Ναι, αλλά κι ο Σαμαράς…

Ανέκαθεν ήμουν υπέρμαχος του scripta manent. Διότι ότι και να λέει ο καθένας, αν δεν καταγραφεί δεν υπάρχει. Σκόνη στον  άνεμο… λόγια του αέρα. Ανεμοσκορπίσματα, ανεμομαζώματα. Η χαρά του κωλοτούμπα. Την μια μέρα λέω αυτό και την άλλη εκείνο. Υπάρχουν άλλωστε αποδείξεις;

 

Ναι, αλλά κι ο Σαμαράς...

Ακόμη και στην αρχαιότητα είμαι σίγουρος πως θα υπήρχαν χιλιάδες μάγκες, μαέστροι της αερολογίας, που τα έλεγαν ωραία, αλλά δεν τους ξέρει κανείς. Θυμόμαστε ελάχιστους, όπως τον Πλάτωνα, τον Θουκιδίδη, κ.ά. Διότι αυτοί έγραψαν. Και αν σήμερα ξέρουμε τον Σωκράτη τον πολύστροφο ή τον κομψευόμενο Κίμωνα, ή τον Μιλτιάδη τον τροπαιοφόρο, είναι διότι κάποιοι έγραψαν γι αυτούς, και τα γραπτά μένουν. Όλοι οι υπόλοιποι γίνανε αστερόσκονη…

Και τα θυμήθηκα αυτά σήμερα, με αφορμή μια σύναξη μελανιασμένων (ως επί το πλείστον) ψηφοφόρων του σύριζα, στη διάρκεια της οποίας διαπίστωσα ότι το τέρας συνεχίζει να αρέσει, κι ότι ο σύριζας έχει ακόμη γερή μαγιά.

Κάποιοι, ουκ ολίγοι, δεν έχουν βάλει ακόμη μυαλό. Και δεν αναφέρομαι στους συνήθεις ύποπτους πρώην πασόκους που τώρα βρήκαν άλλη κουτάλα για να τρώνε, αλλά σε κάποιους ελαφρύδες, αθώους κατά τα άλλα, που ψήφισαν τον γελαστό και άφθαρτο Αλέξη, με το πλούσιο αγωνιστικό του παλμαρέ, για να σώσει την χώρα! Για να απαλλαγούμε από μνημόνια και λοιπές αλυσίδες. Και οι οποίοι σήμερα κλαίνε μεν, είναι αμετανόητοι δε,

Με αποκορύφωμα κάποιον γνωστό μου σαχλαμάρα, που τα χρόνια της ευμάρειας ήταν όλο μπουζούκια, ταξίδια και ΜΠΑΟΚ, χωρίς να ξέρει καν ποιος ήταν υπουργός Οικονομικών φερ ειπείν, και σήμερα που κοντεύει να χάσει τη γη κάτω απ τα πόδια του, αντί να σκύψει στα τέσσερα και να ζητήσει συγνώμη, μπας και πάμε παρακάτω, τι λέει; Ναι, αλλά κι ο Σαμαράς αυτό, κι ο Σαμαράς εκείνο… μπλα μπλα και πάει λέγοντας. Θα έλεγε και για τον Παπασταύρου αλλά αυτόν δεν τον έχει καν ακουστά διότι, είπαμε, ανάθεμά με αν άνοιξε ποτέ εφημερίδα ή διάβασε ποτέ καμιά σελίδα χωρίς εικόνες Άσχετα αν και αυτός ψηφίζει. Αυτή είναι η δημοκρατία μας. Η ψήφος του Νανόπουλου ίσα και όμοια με αυτήν του Μάκη του Λαβίδα… αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Και άντε καλά… ο Σαμαράς ήταν φασίστας και κρυφοχρυσαυγίτης, και είχε και κέρατα (και βούλες στο δέρμα)… να το δεχτώ. Αλλά όλα κι όλα. Ποιο ήταν το κύριο επιχείρημα του εν λόγω σερσέμη για να με ταπώσει που επιμένω ότι «Σαμαράς θα λέμε και θα κλαίμε»; Ότι ο κακούργος αυτός είχε διώξει τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, και μετά τις κορόιδευε από πάνω, λέγοντας τες να πάτε να ανοίξετε εταιρία-συνεργείο καθαρισμού. Αυτό ακριβώς ήταν το επιχείρημά του τα οποίο βροντοφώναζε αναψοκοκκινισμένος, έτοιμος να πάθε έμφραγμα από το δίκιο που τον έπνιγε.

Και πολύ πιθανόν όντως να τον έπνιγε το δίκιο, και όντως να πίστευε ότι ο Σαμαράς δεν είχε άλλη δουλειά, αλλά κάθε μέρα που ξυπνούσε έστυβε το κεφάλι του να δει ποιους θα τσακίσει, κι όταν δεν του έρχονταν κάποια ιδέα, τότε  τηλεφωνούσε στον «σακάτη του Βερολίνου» για να του δώσει συμβουλές. Έτσι, ξύπνησε κάποιο πρωί και τα έβαλε με τις αθώες τις καθαρίστριες, αυτές που μόλις τις ξεζούμισαν η Χάρις Αλεξίου και η Ζωζώ, μόλις έπαψαν να τις είναι χρήσιμες, τις πούλησαν σε χρόνο ντε τε (άσχετα αν αργότερα ήρθε ο Αλέξης και τις έκανε, γραμματείς δικαστηρίων ή ακόμη και ειρηνοδίκες όπως λένε κάποιοι ποταποί).  

Μιλάμε για εκείνες τις καθαρίστριες που έπαιρναν μισθούς άνω των 2.000 ευρώ τον μήνα, την ώρα που η καθαριότητα του υπουργείου είχε ανατεθεί προ πολλού σε ιδιωτική εργολαβία καθαρισμού, και αυτές ήταν άνευ αντικειμένου. Και όταν τις προτάθηκε να πάνε να καθαρίζουν ΔΟΥ κλπ αυτές αρνήθηκαν. Και όλα αυτά (ακόμη και οι μισθοδοσίες τους) είχαν δημοσιευτεί εκείνο το διάστημα τόσο σε εφημερίδες όσο και σε σάιτς- μπλογκς. Αλλά που να διαβάσει είπαμε ο φίλος μας για να ξεστραβωθεί. Αυτός με το πολτώδες μυαλό του άκουσε ότι ο Σαμαράς απέλυσε τις αθώες καθαρίστριες και το αναμασάει ακόμη και σήμερα, ανερυθρίαστα, ακόμη δηλαδή και μετά την απόλυτη καταστροφή που επέφερε ο Αλέξης στην χώρα, και την οποία κάποιοι σαν κι αυτόν παρακάμπτουν τεχνηέντως με το γελοίο ερώτημα «Ναι, αλλά κι ο Σαμαράς»;

Γι αυτό επανέρχομαι στην εισαγωγή που έκανα, και επαναλαμβάνω ότι όλα έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα γραπτά μένουν. Είναι κάτι όπως εκείνο το διαχρονικό φιλοσοφικό ερώτημα: Αν πέσει κεραυνός μέσα στη ζούγκλα, και δεν τον δει ή ακούσει κανένας άνθρωπος… έπεσε όντως; Εδώ σας θέλω. Έτσι κι εγώ, όταν σε μερικά τέρμινα από σήμερα θα με ρωτάει ο γιος μου εγώ τι έκανα την εποχή της κρίσης; Τι έκανα για να γλιτώσει η Ελλάδα από τις ακρίδες του σύριζα που κατέστρεψαν την ζωή του, εγώ θα απαντάω με καθαρό το κούτελο ότι αυτό που μπορούσα το έκανα. Έγραφα για τον σύριζα πριν μας καταστρέψει, μπας και προλάβω κάτι, και έγραφα για τον σύριζα όταν μας κατέστρεφε, μπας και ξυπνήσει κανένας και απαλλαγούμε από το θηρίο… αυτό δηλαδή που μπορούσα αυτό έκανα.  

Διότι αν μη τι άλλο scripta manent… και αν δεν με πιστεύει ο γιος μου τότε, θα του πω να με γκουγκλάρει για να πειστεί… ο άλλος όμως ο βλάκας που λέγαμε… αυτός τι θα του λέει του δικού του γιου; Για τον κακό Σαμαρά και τις καλές καθαρίστριες; Ή για τον Χαρδούβελη;

Strange Attractor

ΥΓ- Βέβαια, για να μην υπερβάλλω, ο συγκεκριμένος χάχας δεν είναι εντελώς αδιάβαστος. Ίσα ίσα που ήταν απ τους πρώτους που είχαν σπεύσει πριν από τρία περίπου χρόνια να προμηθευτούν τα χειρόγραφα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, γραμμένα εις την γαλλικήν παρακαλώ, που πουλούσε ο «ιστορικός» Βελόπουλος από την εκπομπή του. Μιλάμε δηλαδή για διανοούμενο… όχι αστεία.

ΥΓ2- Θυμόσαστε το καλαμπούρι «στην Ελλάδα αν πετάξεις πέτρα ή αδέσποτο θα πετύχεις ή πρόεδρο»; Ε, λοιπόν, μετά τα δυο χρόνια σύριζα, αυτό θα αντικατασταθεί με το «στην Ελλάδα αν πετάξεις πέτρα ή πρόεδρο θα πετύχεις ή βλάκα…»! Όσο για τα αδέσποτα, αυτά τα καθάρισε η πολιτική της κυρά Τασίας και του Μουζάλα… όπως μου λέει φίλος στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, ούτε γάτα δεν κυκλοφορεί πια…