Comandante Τσίπρας…

Γι' αυτό, ρε, ξανανοίξαμε την ΕΡΤ; Γι' αυτό πάλευε η Ζωή με τη Ραχήλ στα κάγκελα της Αγίας Παρασκευής; Για να έρθει αυτός ο "ακατονόμαστος" δημοσιογράφος να χαρακτηρίσει τον Φιντέλ, το ίνδαλμα της απανταχού αριστεράς του 20ού αιώνα, που μετατράπηκε από θρύλος της επανάστασης σε έναν ακόμη σοβιετικού τύπου αυταρχικό ηγέτη, "αμφιλεγόμενη προσωπικότητα"; Τον Φιντέλ;

Όλα αυτά πάντως τα μικρά απασχολούσαν εμάς εδώ στην Αθήνα και όχι τον Αλέξη Τσίπρα στην Αβάνα, όπου υπερήφανος, αυτός μόνος από τους Ευρωπαίους ηγέτες, απέτισε φόρο τιμής στον Κουβανό ηγέτη.  Η σιωπή του κ. Τσίπρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα προβλημάτισε πολύ όλους εμάς που υποθέταμε ότι η εξουσία θα συντελούσε στην ενηλικίωση του Πρωθυπουργού.

Ενώ και μόνο "η παρέα της Αβάνας"  θα έπρεπε να προβληματίσει σοβαρά τον Έλληνα πρωθυπουργό. Μαδούρο (Βενεζουέλα), Ορτέγκα (Νικαράγουα), Κορέα (Ισημερινός) και (βεβαίως, βεβαίως) αντιπροσωπεία της Βόρειας Κορέας...

Αλλά προσοχή. Όπως έσπευσε να μας ενημερώσει η "Αυγή", ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα βρίσκεται στην Κούβα από Τρίτη "αλλά θα έχει επιστρέψει μέχρι το πρωί της Πέμπτης". (Μη μας πούνε και ότι πήγε διακοπές μια εβδομάδα στην Κούβα. Μετά βίας πενθήμερη είναι)...

Στις φωτογραφίες που δημοσιεύουν οι εφημερίδες, οι Κουβανοί κλαίνε για τον εκλιπόντα ηγέτη τους μπροστά απο το φέρετρο. Αλλά, όπως σπεύδει να διευκρινίσει η "Εφ.Συν.", "σε αντίθεση με αυτό που πολλοί περίμεναν, η τεφροδόχος με την στάχτη του πρώην Προέδρου δεν εκτίθεται για προσκύνημα". (Έτσι. Μη μας κατηγορήσουν και για προσωπολατρεία. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ούτε καν για προσκύνημα...)

Για τον Αλέξη Τσίπρα ο Φιντέλ υπήρξε ο "εγγυητής της αξιοπρέπειας του λαού του". Και όχι μόνο, προσθέτει στο περισπούδαστο άρθρο του στην "Αυγή" ο αρμόδιος για τις διεθνείς σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Τριγάζης. Όταν με την κρίση των πυραύλων το 1962 η ανθρωπότητα ήρθε μια ανάσα από την πυρηνική καταστροφή, ο Φιντέλ και η ΕΣΣΔ υποχώρησαν μεν κακήν κακώς από το τυχοδιωκτικό τους σχέδιο, αλλά... πάλι κερδισμένοι βγήκαν. Γιατί "οι μεγάλοι επαναστάτες της ιστορίας ξέρουν όχι μόνο ποτέ να επιτίθενται αλλά και ποτέ να υποχωρούν". (Στα καθ' ημάς, επιτίθενται προεκλογικά και υποχωρούν αφού κερδίσουν την εξουσία)

Και όχι μόνο αυτό. Σέβονται και τους θεσμούς. Γιατί μπορεί στην Κούβα να μην έχουν γίνει ποτέ ελεύθερες εκλογές, αλλά, όπως επισημαίνει ο πάντα οξυδερκής Πάνος Τριγάζης, ο Κάστρο όταν αρρώστησε "δρομολόγησε ο ίδιος την αντικατάστασή του με θεσμικό τρόπο". Δηλαδή πάσαρε την εξουσία στον αδελφό του... Κι αν, άπιστοι Θωμάδες, δεν σας φαίνεται πολύ θεσμική η εναλλαγή της εξουσίας, κάνετε λάθος. Γιατί "αν ήθελε θα μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά γι' ακόμα λίγα χρόνια" ( Π. Τριγάζης, "Αυγή"). Και χάρη σάς έκανε...

Γι' αυτό και ο σύντροφος Ραούλ απομάκρυνε όλη την παλιά φρουρά απο την ηγεσία, αφού όπως δήλωσε "είχαν φιλοδοξίες που τους οδήγησαν σε αναξιοπρεπή ρόλο" και έβαλε τους δικούς του στην κυβέρνηση. Όλα ωραία και θεσμικά καμωμένα. (Να κάνουν τον σταυρό τους που γλύτωσαν τις δίκες...) 

Τώρα είναι αλήθεια ότι με τους εκατοντάδες φυλακισμένους δημοσιογράφους, ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μπλόγκερ, γκέι και λοιπούς αντικαθεστωτικούς, το κόμμα έχει ένα προβληματάκι, αλλά η εξήγηση είναι τόσο απλή... 

Για το αυταρχικό καθεστώς της Κούβας φταίνε οι Αμερικανοί φυσικά... "Η προσπάθεια συντριβής της επανάστασης δεν επέτρεψε την ομαλή εξέλιξη της Κούβας στα ζητήματα της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων" ("Αυγή"). Έτσι λέμε τους πολιτικούς κρατούμενους τώρα. Μη ομαλή εξέλιξη...

Τώρα, γιατί το εμπάργκο των Αμερικανών και οι 637 απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Κάστρο (προσοχή, στην ακρίβεια 637, ούτε καν 638...) δεν επέτρεψαν την οικοδόμηση ενός ανοιχτού καθεστώτος που θα ένωνε τους Κουβανούς, είναι μια λεπτομέρεια που χάνεται κάτω από το βάρος της προσωπικότητας του Μεγάλου Ηγέτη. (Προφανώς γιατί όλοι οι διαφωνούντες είναι όργανα του ιμπεριαλισμού, πράκτορες, φασίστες, ακροδεξιοί, μαφιόζοι και "όργανα της διαπλοκής" - το τελευταίο είναι εμπνευσμένο από τα δικά μας...)

Αλλά έτσι κι αλλιώς όλα αυτά λίγη σημασία έχουν. Ένας μέσα στη φυλακή, ένας έξω... Σιγά.. Σημασία έχει ότι η γη θα γίνει κόκκινη. "Θα νικήσουμε", καταλήγει στο άρθρο του ο πρώην διευθυντής του "Ριζοσπάστη" και σήμερα αρθρογράφος της "Αυγής" Θανάσης Καρτερός. Γιατί, όπως και ο Κάστρο, έτσι και ο Θανάσης Καρτερός "συνομιλεί κρυφά με την ιστορία". Όποτε κάτι παραπάνω θα ξέρουν αυτοί.

Μανώλης Καψής

Capital.gr

Υ.Γ.: Εκτός απο τον ΣΥΡΙΖΑ πάντως υπάρχουν και οι veritable κομμουνιστές που δεν χρειάζεται να βρίσκουν άλλοθι για το αυταρχικό καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο. "Ο περιορισμός της ελευθερίας των λίγων εκμεταλλευτών", γράφει ο "Ριζοσπάστης" (Τετάρτη, 30 Νοεμβρίου), είναι προϋπόθεση για την πραγματική ελευθερία των πολλών εργαζομένων". Τέλεια και παύλα...