Την τελευταία δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ για το Σκάι
θα την είδατε. Εκείνο που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση δεν είναι ότι παραμένει
η τεράστια ψαλίδα υπέρ της ΝΔ (14 μονάδες η διαφορά στην πρόθεση ψήφου, παρότι
τα ποσοστά της ΝΔ σημειώνουν πτώση 2%, ενώ του ΣΥΡΙΖΑ αύξηση 0,5%) ούτε ότι
είναι συντριπτικά τα ευρήματα για το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα στα ποιοτικά
στοιχεία αλλά η πάνδημη απαισιοδοξία για το 2017.
Ειδικότερα το 72% θεωρεί ότι το νέο έτος
προδιαγράφεται χειρότερο (έναντι 64,5% το Νοέμβριο), το 16,5% καλύτερο (έναντι
23,5%), το 9% ίδιο (έναντι 6%) και το 2,5% δηλώνει ΔΞ/ΔΑ (6%). Όσον αφορά το αν
θα βελτιωθεί ή θα χειροτερεύσει η οικονομική κατάσταση του νοικοκυριού τους
στους επόμενους δώδεκα μήνες, το 63% δηλώνει ότι σίγουρα/μάλλον θα χειροτερέψει...
Ουδόλως με εκπλήσσουν τα στοιχεία, καθώς, όπου
και να κοιτάξω γύρω μου, βλέπω ανθρώπους σε απόγνωση και απελπισία. Ανθρώπους
που έχουν ξεχάσει να γελάνε, να ελπίζουν, να περιμένουν ένα καλό νέο.
Οι μόνοι που δείχνουν να χαίρονται από τη
δημοσκόπηση είναι η Φώφη Γεννηματά και οι συνεργάτες της, που βλέπουν να
πιστώνεται η ίδια και η Δημοκρατική Συμπαράταξη το αίσιο τέλος της προσπάθειας
να ενταχθεί στο σχήμα το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου.
Είναι προφανές ότι το momentum ευνοεί τους σχεδιασμούς για την ανοικοδόμηση της κεντροαριστεράς τής… μετά ΠΑΣΟΚ εποχής. Τίποτα όμως δεν είναι δεδομένο, καθώς υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις που πρέπει να εκπληρωθούν:
Είναι προφανές ότι το momentum ευνοεί τους σχεδιασμούς για την ανοικοδόμηση της κεντροαριστεράς τής… μετά ΠΑΣΟΚ εποχής. Τίποτα όμως δεν είναι δεδομένο, καθώς υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις που πρέπει να εκπληρωθούν:
Πρώτη, η ενιαία γλώσσα των επιμέρους κομματιών
της Συμπαράταξης. Κι όταν λέω ενιαία γλώσσα, αναφέρομαι και στο «διά ταύτα».
Στο τι έχει στο μυαλό της η κάθε συνιστώσα.
Δεύτερη, η επεξεργασμένη πρόταση για τη χώρα. Το πλέγμα δηλαδή των προτάσεων που θα οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση και στην προώθηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, ώστε να γίνουμε κανονική χώρα.
Δεύτερη, η επεξεργασμένη πρόταση για τη χώρα. Το πλέγμα δηλαδή των προτάσεων που θα οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση και στην προώθηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, ώστε να γίνουμε κανονική χώρα.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, προσπαθώντας να
κρατήσει αποστάσεις τόσο από τον Τσίπρα όσο και από τον Μητσοτάκη, καταφεύγει
συχνά στη χρήση ιδιαίτερα σκληρής γλώσσας όχι μόνο προς την κυβέρνηση αλλά και
προς τη ΝΔ. Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να δώσει τη θέση του σε έναν νηφάλιο και
καθαρό πολιτικό λόγο, χωρίς λαϊκισμούς και ακρότητες. Δεν γίνεται να βγαίνεις
με σημαία την «εθνική συνεννόηση» και να γκρεμίζεις κάθε γέφυρα επικοινωνίας με
οποιονδήποτε, φοβούμενος μην κατηγορηθείς ως ουρά του…
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου