«Το μοναδικό πράγμα το οποίο θα ήμασταν διατεθειμένοι να συζητήσουμε θα ήταν
ένας μηχανισμός –όπως σας έλεγα προηγουμένως- δημοσιονομικής διόρθωσης, ο
οποίος δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί, διότι δεν θα χρειαστεί να εφαρμοστεί,
καθώς τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας δεν τον επιβάλλουν. Με αυτή την
έννοια, όταν συμφωνηθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και το
δημοσιονομικό μονοπάτι, θα έχουμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε και τις
λεπτομέρειες για τον μηχανισμό αυξημένων εγγυήσεων, έτσι ώστε να υπερβούμε και
την τελευταία δυσκολία που υπάρχει για το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος είναι
κατηγορηματικός: θα δώσουμε την επέκταση του «κόφτη» και μετά το 2018, δεχόμαστε
να περιγραφούν και οι τομείς από τους οποίους θα αντληθούν πρόσθετα έσοδα και
θα περικοπούν πρόσθετες δαπάνες, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Η
οικονομία θα πάει τόσο καλά που δε θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα. Το κάνουμε
μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι «κολλημένοι» τεχνοκράτες του ΔΝΤ…
Θα αρκούσε να θυμίσουμε στον Τζανακόπουλο πως
για το 2018, που είναι έτος ενταγμένο στο τρίτο Μνημόνιο, υπάρχει ήδη
εκκρεμότητα μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (για 600 εκατομμύρια γίνεται
λόγος) για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό που προβλέπει η τρόικα. Η κυβέρνηση
πρέπει να ψηφίσει μέτρα ύψους 600 εκατ. ευρώ, προκειμένου να υπάρξει το
περιβόητο staff level agreement, δηλαδή η συμφωνία με την τρόικα. Αυτά δεν
είναι δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο ίδιος ο Μοσκοβισί το είπε κατάμουτρα στον
Τσακαλώτο, όταν έκαναν κοινές δηλώσεις μετά από την πρόσφατη συνάντησή τους
στις Βρυξέλλες.
Οταν ζητούνται (και είναι σίγουρο ότι θα παρθούν) πρόσθετα μέτρα για το 2018, που υποτίθεται ότι είχε καλυφθεί από τα ήδη ψηφισμένα μέτρα, ποιος μπορεί να δώσει βάση στις διαβεβαιώσεις του Τζανακόπουλου, ότι το 2019, το 2020, το 2021 θα δουλέψουν όλα ρολόι και επομένως δε θα χρειαστεί να ενεργοποιηθεί ο «κόφτης»;
Ομως, ακόμα κι αν πάρουμε τοις μετρητοίς τις βλακώδεις διαβεβαιώσεις του Τζανακόπουλου (βλακώδεις γιατί κανένας τους δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει ακριβή πρόβλεψη σε τέτοιο βάθος χρόνου), τι θα έχει μείνει; Θα έχει μείνει η δημοσιονομική και κοινωνική πολιτική όπως έχει διαμορφωθεί με τα μέχρι στιγμής μέτρα των τριών Μνημονίων και όπως θα συμπληρωθεί με τα ύψους 600 εκατ. ευρώ πρόσθετα μέτρα για το 2018.
Ακόμα κι αν δεν παρθεί κανένα πρόσθετο μέτρο, θα έχουμε παράταση του καθεστώτος των Μνημονίων για ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον τρία χρόνια) μετά τη λήξη του τρίτου Μνημόνιου το 2018! Το πώς θα βαφτίσουν αυτή την παράταση (που ξεπερνά το ακρότατο όριο της θητείας της σημερινής κυβέρνησης και δημιουργεί ένα ωραιότατο άλλοθι και για την επόμενη - «το κράτος έχει συνέχεια», ως γνωστόν) δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει το γεγονός.
Για μια φορά ακόμα αποδεικνύεται ότι, παρά τις υπαρκτές αντιθέσεις ανάμεσα στις εγχώριες κυβερνήσεις (που κινούνται από το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης) και τους ιμπεριαλιστές δανειστές (που ενδιαφέρονται μόνο για τον αποικισμό και την επιτροπεία), και οι δύο πλευρές είναι ενωμένες στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Γι' αυτό και στο τέλος, εύκολα ή δύσκολα, πάντοτε καταλήγουν σε συμφωνία.
Οταν ζητούνται (και είναι σίγουρο ότι θα παρθούν) πρόσθετα μέτρα για το 2018, που υποτίθεται ότι είχε καλυφθεί από τα ήδη ψηφισμένα μέτρα, ποιος μπορεί να δώσει βάση στις διαβεβαιώσεις του Τζανακόπουλου, ότι το 2019, το 2020, το 2021 θα δουλέψουν όλα ρολόι και επομένως δε θα χρειαστεί να ενεργοποιηθεί ο «κόφτης»;
Ομως, ακόμα κι αν πάρουμε τοις μετρητοίς τις βλακώδεις διαβεβαιώσεις του Τζανακόπουλου (βλακώδεις γιατί κανένας τους δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει ακριβή πρόβλεψη σε τέτοιο βάθος χρόνου), τι θα έχει μείνει; Θα έχει μείνει η δημοσιονομική και κοινωνική πολιτική όπως έχει διαμορφωθεί με τα μέχρι στιγμής μέτρα των τριών Μνημονίων και όπως θα συμπληρωθεί με τα ύψους 600 εκατ. ευρώ πρόσθετα μέτρα για το 2018.
Ακόμα κι αν δεν παρθεί κανένα πρόσθετο μέτρο, θα έχουμε παράταση του καθεστώτος των Μνημονίων για ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον τρία χρόνια) μετά τη λήξη του τρίτου Μνημόνιου το 2018! Το πώς θα βαφτίσουν αυτή την παράταση (που ξεπερνά το ακρότατο όριο της θητείας της σημερινής κυβέρνησης και δημιουργεί ένα ωραιότατο άλλοθι και για την επόμενη - «το κράτος έχει συνέχεια», ως γνωστόν) δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει το γεγονός.
Για μια φορά ακόμα αποδεικνύεται ότι, παρά τις υπαρκτές αντιθέσεις ανάμεσα στις εγχώριες κυβερνήσεις (που κινούνται από το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης) και τους ιμπεριαλιστές δανειστές (που ενδιαφέρονται μόνο για τον αποικισμό και την επιτροπεία), και οι δύο πλευρές είναι ενωμένες στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Γι' αυτό και στο τέλος, εύκολα ή δύσκολα, πάντοτε καταλήγουν σε συμφωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου