Πρώτη παγκοσμίως σε εγκληματικότητα η σοσιαλιστική Βενεζουέλα!

Εδώ και λίγο καιρό, το Καράκας  έχει ανέβει στην κορυφή της λίστας των πιο βίαιων πόλεων του πλανήτη. Βέβαια, αυτό δεν συνιστά μεγάλη «πρόοδο», αφού ούτως ή άλλως βρίσκονταν στην εν λόγω λίστα (τοπ 10) από το 2008. Μάλιστα το 2012 ήταν στο νούμερο 3, ενώ το 2013 και το 2014 ανέβηκε επαξίως στην 2^η θέση. Το 2015 όμως, άγγιξε την κορυφή, με 119.87 δολοφονίες ανά 100.000 κατοίκους!

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τις πταίει; Από τη δεκαετία του 1990 και εντεύθεν, η εγκληματικότητα ανθεί στη Βενεζουέλα, και αυτό οφείλεται σε αρκετούς παράγοντες. Σύμφωνα με τον ειδικό Alejandro Velasco, του New York University, ένα μεγάλο αίτιο είναι η πλήρης δυσλειτουργία του δικαστικού συστήματος, εξαιτίας της ατιμωρησίας κάποιων υψηλού προφίλ παραβατών, που οδηγεί στην πλήρη αδιαφορία για τον νόμο και την τάξη από τους πολίτες. Η κυβέρνηση του μακαρίτη Μαρξιστή Ούγκο Τσάβεζ, λέει, αντιμετώπιζε την εγκληματικότητα ως αποτέλεσμα πολιτικών παραγόντων, και δεν έκανε τα απαραίτητα για να την αντιμετωπίσει, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η γενική ανομία…

Ένας άλλος παράγοντας είναι οι εμφύλιες συρράξεις σε συνδυασμό με το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών στη γειτονική Κολομβία, που έχουν βοηθήσει στην αύξηση τους εγκλήματος και της ανασφάλειας στη Βενεζουέλα. Υπάρχει μεγάλη διαφθορά στην αστυνομία και στον στρατό, ενώ η πρόσβαση στα όπλα είναι εύκολη υπόθεση. Ο πρόεδρος Μαδούρο χρησιμοποιεί την Κολομβία ως φόβητρο, επιμένοντας ότι τα σύνορά με αυτή τη χώρα αποτελούν πηγή οικονομικής αστάθειας και βίας, εξαιτίας του λαθρεμπορίου και της παρουσίας εγκληματικών ομάδων που δρουν εκεί. Πέρσι μάλιστα ο Μαδούρο σφράγισε τα σύνορα με την Κολομβία, έστειλε στρατεύματα στη περιοχή, και απέλασε χιλιάδες Κολομβιανούς που ζούσαν εκεί.

Αν και το επίσημο κράτος δεν δίνει επίσημα στοιχεία για την εγκληματικότητα στη χώρα, υπάρχουν αυτά της οργάνωσης Venezuelan Violence Observatory (OVV), που παρέχουν κάποια σχετική ακρίβεια. Πάντως, αν και τα ακριβή νούμερα δεν είναι γνωστά, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι η τερατώδης αύξηση της εγκληματικότητας τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το 2015 σημειώθηκαν 3.946 δολοφονίες στο Καράκας, σε έναν πληθυσμό 3.291.831 κατοίκων.

Σύμφωνα με τον Velasco, τα περισσότερα θύματα της εγκληματικής βίας είναι τα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού, που κατοικούν στα λεγόμενα barrios. Η νεολαία επίσης πλήττεται χειρότερα, με μια έκθεση της Unicef να καταλήγει στο ότι η κυριότερη αιτία θανάτου των νέων της Βενεζουέλας είναι η δολοφονία. Μάλιστα για τους εφήβους (10-19 ετών) ο δείκτης δολοφονιών είναι 39/100.000. Πολλές φορές οι φόνοι είναι άνευ προμελέτης, και σημειώνονται στη διάρκεια διαρρήξεων, που είναι πολύ συχνές. Οι κάτοικοι του Καράκας, ή αλλιώς Caraqueños, έχουν επίσης να αντιμετωπίσουν την βία από πλευράς συμμοριών που ελέγχουν τις πιο φτωχές γειτονιές, και έχουν στο τσεπάκι τους τους διεφθαρμένους αστυνομικούς, και δικαστές.

Όλος ο κόσμος γνωρίζει πλέον την οικονομική δυσπραγία της Βενεζουέλας, αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν την τρομακτική εγκληματικότητα που συνοδεύει την οικονομική εξαθλίωση της πετρελαιοπαραγωγού αυτής χώρας. Ο πληθωρισμός και οι ελλείψεις τροφίμων οδηγούν τους Caraqueños στη συνεχή αναζήτηση βασικών ειδών, με αποτέλεσμα να βρίσκονται στους δρόμους και στις άπειρες ουρές για πολλές ώρες, κάτι που τους καθιστά εύκολους στόχους, αφού οι κακοποιοί γνωρίζουν ότι έχουν επάνω τους μετρητά. Μάλιστα, οι ουρές είναι τόσο συνηθισμένες, που υπάρχει πλέον μια νέα μορφή απασχόλησης, αυτού που σου κρατάει τη θέση στην ουρά έναντι αμοιβής. Όπως λέει ο 23χρονος Luis, «είναι βαρετή δουλειά, αλλά βγάζω το ψωμί μου».

Όσον αφορά σε κάποιους ακόμη πλούσιους Caraqueños, και η δική τους ζωή έχει αλλάξει δραστικά. Δεν βγαίνουν έξω για διασκέδαση όσο παλαιότερα, και όταν το κάνουν προσλαμβάνουν  ένοπλους σωματοφύλακες για να τους συνοδεύουν. Αυτή η γενικευμένη ανασφάλεια έχει προκαλέσει άνθηση στις εταιρίες σεκιούριτι, που από το 2013 και μετά έχουν σημειώσει μεγάλη κερδοφορία. Τα πολυτελή εστιατόρια με τους διάσημους σεφ κλείνουν πιο νωρίς το βράδυ, και στη συνέχεια διοργανώνονται ιδιωτικές συναθροίσεις σε σπίτια, όπου οι σεφ μαγειρεύουν για τους καλεσμένους. «Δεν είναι μια μορφή  κέτερινγκ, αλλά είναι σαν να είσαι στο εστιατόριο χωρίς να είσαι», λέει ο Velasco. Οι εστιάτορες διαμαρτύρονται ότι με τις ελλείψεις στα είδη τροφίμων, είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσουν ένα σταθερό μενού, ενώ η κυβέρνηση τους έχει επιβάλλει πλαφόν στις τιμές που χρεώνουν, παρά τον τριψήφιο πληθωρισμό.

Εν τω μεταξύ, ανάμεσα σε όλα τα άλλα δεινά, έχει αυξηθεί κατακόρυφα και η μετανάστευση, ειδικά ατόμων στην πιο παραγωγική τους ηλικία. Η κατάσταση στην αγορά εργασίας είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αφού για παράδειγμα στη σχολή χημείας του πανεπιστημίου του Καράκας το 63% των οι καθηγητών βγάζει λιγότερα από τον ελάχιστο βασικό μισθό. Οι δε φοιτητές, όπως π.χ. αυτοί της οδοντιατρικής, πρέπει να βρίσκουν δουλειά μόνο και μόνο για να μπορούν να προμηθευτούν κάποια απαραίτητα είδη, όπως είναι τα χειρουργικά γάντια.

Ένα ακόμη παράδοξο είναι το γεγονός ότι μεταναστεύει ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων στους τομείς της ενέργειας, παρά το ότι η Βενεζουέλα οφείλει το 95% των εσόδων της στις εξαγωγές πετρελαίου!

The Journal

Απόδοση: S.A.