Ούτε ψύλλος στον κόρφο του...

Η ιστορία του νεαρού βοσκού που περιέπαιζε τους συγχωριανούς φωνάζοντας άσκοπα λύκος στα πρόβατα για να γελάσει μαζί τους, είναι γνωστή... Γνωστή είναι και η κατάληξη της ιστορίας όταν πράγματι προέκυψε λύκος στα πρόβατα και παρά τις φωνές κανένας δεν έτρεξε να βοηθήσει.

Η ιστορία του κ. Τσίπρα με τα δημοψηφίσματα μοιάζει με την ιστορία του βοσκού. Όταν ο λαός τον πίστεψε, κινητοποιήθηκε και τον στήριξε με 62%, ο τελευταίος τον εξαπάτησε και έπραξε τα αντίθετα απ΄ όσα είχε υποσχεθεί.

Ενάμισι χρόνο αργότερα έρμαιο του αδιεξόδου  των αριστερίστικων αντιφάσεων και εμμονών ο πρωθυπουργός σκέφτεται να ξεφύγει πάλι από τη δύσκολη κατάσταση της απόρριψης της κοινής γνώμης μέσω της αναθέρμανσης ευρύτερων αντιθέσεων κάποιου δημοψηφισματικού διλήμματος…

Αν το επιχειρήσει, το πιθανότερο είναι να πετύχει τα αντίθετα από αυτά που επιδιώκει. Να μην πάει κανένας στην κάλπη του δημοψηφίσματος με συνέπεια στην κάλπη των βουλευτικών που θα ακολουθήσουν, το αποτέλεσμα να είναι ακόμη χειρότερο, απ’ ό,τι θα ήταν στην περίπτωση μιας έντιμης απόδρασης μέσω πρόωρων εκλογών...

Η εβδομάδα που ξεκινά σήμερα είναι κρίσιμη και λόγω του βραδινού Eurogroup.

Όπως λέγαμε και την περασμένη Δευτέρα, οι βασικές επιλογές της κυβέρνησης είναι τρεις:

α) Υπογραφή: Να τα υπογράψει όλα και να πάρει μια παράταση μερικών μηνών στην εξουσία για να υποστεί επιτάχυνση της φθοράς. Η ζημιά που έχει γίνει στην οικονομία με την καθυστέρηση είναι ήδη μη αναστρέψιμη και αποτελεί ερωτηματικό, αν θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να μακροημερεύσει μέχρι τις αρχές του 2018, όπου μετά τις εκλογές σε Γαλλία, Γερμανία θα υπάρξουν οριστικές αποφάσεις, για τη διευθέτηση της ελληνικής εκκρεμότητας.

β) Ρήξη: Να μην υπογράψει και να θέσει τη συμφωνία στην κρίση του λαού είτε με απευθείας πρόωρες εκλογές θολώνοντας τα νερά με κάποιο δημοψήφισμα προκειμένου να κρύψει την αποτυχία του.

Στην Ευρώπη εν τω μεταξύ έχει αυξηθεί κατά πολύ ο κύκλος αυτών που επιθυμούν και επιδιώκουν το Grexit.  Βέβαια, μια άλλη κυβέρνηση με ένα δικό της ταχείας επέμβασης μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα θα μπορούσε να αλλάξει σιγά-σιγά το κλίμα... Αυτή είναι μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα και μιας του κ. Μητσοτάκη.

γ) Καθυστέρηση: Το τρίτο σενάριο είναι η καθυστέρηση του κλεισίματος της συμφωνίας με στόχο να εκβιάσουν τους Ευρωπαίους με το ελληνικό θέμα ανοιχτό τη στενή προεκλογική περίοδο σε Γαλλία και Γερμανία.

Πενία (πνευματική εν προκειμένω) τέχνας κατεργάζεται. Τα συμπτώματα διάλυσης της οικονομίας είναι ήδη αισθητά στις τραπεζικές καταθέσεις, τα "κόκκινα" δάνεια και την οικονομική δραστηριότητα συνολικότερα.

Ακόμη και αν πετύχει ο εκβιασμός η εμπιστοσύνη της οικονομίας είναι δύσκολο να ανακτηθεί. Επιπλέον οι εκτιμήσεις λένε πως οι τράπεζες αν συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση σε ένα δυο μήνες θα χρειαστούν πάλι ανακεφαλαιοποίηση.

Επί της ουσίας η διαφορά μεταξύ των τριών επιλογών έγκειται στο αν οι ελληνικές πρόωρες εκλογές θα γίνουν πριν τις γερμανικές ή μετά. Στην περίπτωση του πρώτου σεναρίου ο χρόνος μετατίθεται για μετά, αν το επιτρέψουν οι εξελίξεις στην ελληνική οικονομία όπου η κατάσταση είναι τραγική.

Στις περιπτώσεις των άλλων δύο σεναρίων ο πιθανότερος χρόνος είναι πριν τις γερμανικές εκλογές ή ακόμη και τις γαλλικές εκλογές.

Βασιζόμενος  κάποιος στη συμπλεγματική ιδιοσυγκρασία της ελληνικής αριστεράς το πιθανότερο σενάριο είναι αυτό που θα είναι καταστροφικότερο για τη χώρα. Δηλαδή, το τρίτο που θέλει τη διαπραγμάτευση να σέρνεται όσο μακρύτερα γίνεται.

Τελειωμένη υπόθεση

Η κυβέρνηση είτε με δημοψήφισμα είτε χωρίς, τις επόμενες εκλογές θα τις χάσει. Αυτό εκτός των δημοσκοπήσεων που είναι σαρωτικές σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και του προσώπου του πρωθυπουργού (ποτέ εν ενεργεία πρωθυπουργός δεν ερχόταν 3ος ή 4ος σε δημοφιλία) αρκεί κάποιος να κυκλοφορήσει και να ακούσει τα σχόλια για το πρόσωπό του στις λαϊκές, τα καφενεία, τα θέατρα και τις συναυλίες. Θυμίζουν τον ορυμαγδό των ανεκδότων για τον Παττακό αμέσως μετά τη μεταπολίτευση.

Το πολιτικό άστρο του κ. Τσίπρα έσβησε το καλοκαίρι του 2015. Τις εκλογές του Σεπτεμβρίου τις κέρδισε από κεκτημένη ταχύτητα. Από τη μια πλευρά  δεν είχαμε αρχίσει ακόμη να πληρώνουμε τους φόρους και τον ΕΝΦΙΑ και από την άλλη όσοι τον είχαν ψηφίσει δεν μπορούσαν να "καταπιούν" πως μπορεί κάποιος να τους εξαπάτησε τόσο χοντρά.

Από τις αρχές του 2016 που οι τσέπες άρχισαν να αδειάζουν οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν με ακρίβεια την κατάρρευση.

Πολλοί είχαν πιστέψει πως είχε βρεθεί ο επόμενος Ανδρέας Παπανδρέου. Ήτοι, η πολιτική προσωπικότητα που θα δεσπόσει στην ελληνική πολιτική σκηνή τα επόμενα 15-20 χρόνια.

Η στήλη από νωρίς είχε επισημάνει πως οι συνθήκες δεν ευνοούν μια επανάληψη του φαινομένου Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου ανήλθε στην εξουσία σε μια περίοδο που το χρέος της χώρας ήταν στο 25% του ΑΕΠ και που ξεκίνησε μια μακρά περίοδος ευημερίας με δανεικά και επιδοτήσεις.

Μπορεί να διέλυσε την οικονομία και να καταχρέωσε τη χώρα και τις επόμενες γενιές αλλά ο κόσμος ένιωθε βελτίωση στην τσέπη του. Κάθε επόμενη χρονιά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. 

Ο κ. Τσίπρας μιμήθηκε το λαϊκίστικο ρεσάλτο του Ανδρέα Παπανδρέου  στην εξουσία σε μια περίοδο που η χώρα είχε χρεοκοπήσει και πρέπει να προσαρμοστεί σε χαμηλότερα επίπεδα και να παράγει αντί να καταναλώνει πλούτο.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου με όπλο το λαϊκισμό έκανε ρεσάλτο σε καράβι γεμάτο χρυσό και παρθένες ενώ ο Αλέξης Τσίπρας σε μια μαούνα στης οποίας τα αμπάρια οι αναθυμιάσεις αναδύονται δίπλα σε εστίες φωτιάς...

Ούτε ψύλλος στον κόρφο του...

Κώστας Στούπας

Capital.gr