Από τη μία, μπορεί να ροκανίζει το χρόνο
περιμένοντας τις εξελίξεις, μήπως,
κόντρα σε κάθε πρότερη εμπειρία, αντί για το λογαριασμό της καθυστέρησης,
εισπράξει κάποιου είδους «πολιτική απόφαση». Ποτέ δεν ξέρεις, ίσως να
σκέπτεται, ποια διεθνής συναστρία ενδεχομένως προκύψει – η παγκόσμια ρευστότητα
είναι πρωτοφανής. Ίσως ελπίζει, πως μπορεί να καταφέρει να πάρει κάτι, που θα
του επιτρέψει να υποδυθεί τον νικητή.
Από την άλλη, ίσως να υπολογίζει τη διαδρομή της
πολιτικής του σωτηρίας μέσα από εσωτερικά γεγονότα, που θα οδηγούσαν ενώπιον
αδιεξόδου στην εκ των πραγμάτων ανάγκη συγκρότησης κάποιου τύπου κυβέρνησης
ευρύτερου φάσματος και εθνικής ανάγκης, ή συνεννόησης. Η καραμανλική πλευρά,
την οποία τέτοια σενάρια αφορούν, διαχωρίζει τη θέση της αποστρεφόμενη τη
φημολογία. Κανείς δεν ξέρει, όμως, τί φέρνει το μέλλον...
Σύμφωνα με μια τρίτη εκδοχή, όλη αυτή η
παλινωδία της διαπραγμάτευσης, ο
διασυρμός ανά τα διεθνή όργανα, η πρωτοφανής υιοθέτηση newspeak, έχουν ως στόχο
την κοινοβουλευτική ομάδα και τα κομματικά στελέχη. Η χρονοτριβή επιτείνει την
αίσθηση της αναγκαιότητας και κλιμακώνει την ένταση μέχρι την ώρα, που θα
πρέπει να περάσουν όλα με το μαχαίρι στο λαιμό και με ρητορική περί εκβιασμού
και επιβίωσης της αριστερής κυβέρνησης.
Μπορεί και να μην ισχύει τίποτα από τα παραπάνω. Να είναι απλά κομμουνιστής - με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Να ελίσσεται περιμένοντας την ώρα, που θα κάνει κατάληψη στην εξουσία. Ενδεχομένως νιώθει, πως είναι ένας μικρός Λένιν. Ποιος ξέρει, τί διανοείται ένας άνθρωπος, που ονόμασε τον γιο του Ερνέστο και ύστερα υπέγραψε μνημόνιο. Μόνο από συναισθηματισμό, είναι που κάνει πλάτες στην «ακτιβιστική» άκρα αριστερά;
Εν τω μεταξύ, η αγορά εξοργίζεται και το τελευταίο λίπος των νοικοκυριών καίγεται ανεπιστρεπτί. Οι τράπεζες περιέρχονται σε κατάσταση νευρικής κρίσης αυξανόμενης έντασης – capital controls μέχρι και στα 100 ευρώ, αλλά και ενδεχόμενο επακόλουθο κούρεμα καταθέσεων τρομάζουν. Όπως επίσης το γεγονός, ότι μπροστά στο φάσμα μιας εθνικής κατάρρευσης, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ διαβουλεύεται για το σπάσιμο, τη μπούκα, το ξύλο και το πλιάτσικο.
Μπορεί και να μην ισχύει τίποτα από τα παραπάνω. Να είναι απλά κομμουνιστής - με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Να ελίσσεται περιμένοντας την ώρα, που θα κάνει κατάληψη στην εξουσία. Ενδεχομένως νιώθει, πως είναι ένας μικρός Λένιν. Ποιος ξέρει, τί διανοείται ένας άνθρωπος, που ονόμασε τον γιο του Ερνέστο και ύστερα υπέγραψε μνημόνιο. Μόνο από συναισθηματισμό, είναι που κάνει πλάτες στην «ακτιβιστική» άκρα αριστερά;
Εν τω μεταξύ, η αγορά εξοργίζεται και το τελευταίο λίπος των νοικοκυριών καίγεται ανεπιστρεπτί. Οι τράπεζες περιέρχονται σε κατάσταση νευρικής κρίσης αυξανόμενης έντασης – capital controls μέχρι και στα 100 ευρώ, αλλά και ενδεχόμενο επακόλουθο κούρεμα καταθέσεων τρομάζουν. Όπως επίσης το γεγονός, ότι μπροστά στο φάσμα μιας εθνικής κατάρρευσης, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ διαβουλεύεται για το σπάσιμο, τη μπούκα, το ξύλο και το πλιάτσικο.
Κωνσταντίνος Μπογδάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου