Ερασιψεύτες…

Ας μου επιτραπούν η αυθαιρεσία και ο νεολογισμός «ερασιψεύτες», αλλά δεν βρίσκω άλλη λέξη που να συνδυάζει τα δύο κύρια χαρακτηριστικά του κυβερνητικού συνασπισμού – είναι ερασιτέχνες και ψεύτες ταυτόχρονα. Για την ακρίβεια, είναι παθολογικοί ψεύτες, εραστές του ψεύδους και το έχουν αναγάγει σε τέχνη.

Ο ερασιτεχνισμός τους φάνηκε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, με την αφελέστατη προσδοκία ότι ο –κατά τα λεγόμενά του– βασιλιάς της θεωρίας των παιγνίων Βαρουφάκης θακούφαινε τους πιστωτές με την ίδια άνεση, με την οποία είχε θαμπώσει τον ανίδεο περί τα οικονομικά Τσίπρα…

Η αλήθεια είναι ότι, ενώ ο φακίρης Γιάνης έχει αποχωρήσει από την κυβέρνηση, η βαρουφάκειος «λογική» ζει και βασιλεύει. Μπορεί να μην περπάτησε η πρότασή του για αέναα ομόλογα (perpetual bonds) ώστε η Ελλάδα να συνεχίσει αμέριμνα να ξοδεύει δανεικό χρήμα, αλλά μια χαρά συνεχίζονται οι αέναες διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές.

Ο επαρχιώτικος ερασιτεχνισμός τους αποδεικνύεται καθημερινά σε πάμπολλες περιπτώσεις ων ουκ έστιν αριθμός, αλλά τα πιο τρανταχτά παραδείγματα έχουν να κάνουν με την παντελή έλλειψη κατανόησης του πώς λειτουργούν οι διεθνείς οργανισμοί – είτε πρόκειται για την ΕΕ και την Ευρωζώνη, είτε για τον ΟΟΣΑ, είτε για το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Εξού και οι δοξασίες τους, μέχρι και σήμερα, ότι θα καταφέρουν να πείσουν τους δανειστές για το επαναστατικό τους δίκιο και θα αλλάξουν όλη την υφήλιο.

Είναι σαν να παίζεις ποδόσφαιρο με τα χέρια και να απαιτείς από τους αντιπάλους και τους διαιτητές να δεχθούν τους κανόνες σου, γιατί εσύ έχεις μια άλλη αντίληψη για την μπάλα. Απορρίπτεις τους άδικους νεοφιλελεύθερους κανονισμούς και επιμένεις να επιβάλεις τους δικούς σου, μια και βασίζονται στο «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» και, άρα, είναι εξ ορισμού δίκαιοι. Τι δεν καταλαβαίνεις, να’ ούμ’;

Που κι αυτό σηκώνει κουβέντα, γιατί τον ΣΥΡΙΖΑ τον κρατούν στην εξουσία οι ΑΝΕΛ – ένα κόμμα, τρόπος του λέγειν, που ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι είναι αριστερό. Κάθε άλλο! Ασε που ακούσαμε ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να οδύρεται επειδή στις πρόσφατες ολλανδικές εκλογές δεν κέρδισε η Άκρα Δεξιά! Οπότε το υποτιθέμενο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έχει πάει περίπατο καιρό τώρα και η επίκληση της όποιας αριστεροσύνης μόνο για τα μάτια του κόσμου γίνεται.

Επειδή, όμως, τρώνε συνεχώς κάρτες και αποβολές κατά την εθνικά υπερήφανη διαπραγμάτευση, κάπου-κάπου ψελλίζουν ότι ενδεχομένως είχαν ορισμένες «αυταπάτες» κι ότι αυτή τη στιγμή ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων μπορεί να μην είναι και τόσο ευνοϊκός για την επανάστασή τους. Στην ανάγκη, βάζουν κάποια στελέχη τους να ομολογήσουν ότι ναι μεν «ηττηθήκαμε», αλλά οι χαμένες μάχες δεν καθορίζουν την τελική έκβαση του πολέμου, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι την παντοτινή νήκη. Hasta la victoria siempre δεν είπε με υψωμένη γροθιά ο Τσίπρας στην Αβάνα, στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε για τον κομαντάντε Φιντέλ;

Πάντως, ενώ είναι τελείως ανυποψίαστοι για το τί συμβαίνει έξω από την χώρα και μαθητευόμενοι μάγοι κατά την άσκηση των κυβερνητικών τους καθηκόντων, είναι πολύ αποτελεσματικοί στο να πουλάνε ψέματα εντός της Ελλάδας. Ψέματα αριστοτεχνικά, εδώ που τα λέμε, τα οποία τα σκαρφίζονται με αχαλίνωτη φαντασία και ασύλληπτη ξετσιπωσιά.

Είναι πράγματι εντυπωσιακή η ικανότητα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και να την παρουσιάζουν εξωραϊσμένη, κατά τα καλύτερα πρότυπα της πάλαι ποτέ σοβιετικής σχολής προπαγάνδας. Διότι δύο χρόνια τώρα κυβερνούν με διαρροές στα ΜΜΕ για ανύπαρκτες επιτυχίες ή διαβεβαιώσεις ότι «θα τρίβουμε τα μάτια μας» με την ανάπτυξη που έρχεται.

Για όσους δε έχουν αμφιβολίες, η συμφωνία με τους δανειστές «καθαρογράφεται» ή «στόχος της κυβέρνησης» είναι η αξιολόγηση να κλείσει στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup. Μόνο που περνάνε οι συνεδριάσεις η μία μετά την άλλη και, εντωμεταξύ, η χώρα βυθίζεται στην οικονομική ασφυξία, την απελπισία και την απόλυτη διεθνή ανυποληψία.

Κι αν κάποιος δεν χάφτει τα χονδροειδέστατα ψέματά τους, επιστρατεύεται το βαρύ πυροβολικό του καφενειακού τσαμπουκά, με τις απειλές ότι θα χώσουν τους διαφωνούντες «τρία μέτρα κάτω από τη γη». Αλλά η χυδαιότητα αυτή τους βγαίνει αβίαστα, διότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έριχναν μούντζες προς τη Βουλή και κράδαιναν κρεμάλες στο Σύνταγμα το 2011 – απλά τώρα είναι μέσα στην Βουλή και στο Μέγαρο Μαξίμου.

Όλα, όμως, κάποτε τελειώνουν. Όπως τελείωσε και η Σοβιετική Ενωση κάποτε – παρά τις μεγαλειώδεις παρελάσεις και παρά τις απανωτές νίκες επί του επάρατου καπιταλισμού. Και παρά τα υπέρλαμπρα εκείνα επιτεύγματα, μοναδικοί κληρονόμοι των οποίων έχουν μείνει σήμερα οι σύντροφοι Τσίπρας-Καμμένος της Ελλάδας, Μαδούρο της Βενεζουέλας και Kim Jong-un της Βόρειας Κορέας.

Πλάμεν Τόντσεφ

Athens Voice

Υ. Γ. Και για να ελαφρύνουμε λίγο την ατμόσφαιρα σ’ αυτό το δύσθυμο σημείωμα: σε ένα παλιό σοβιετικό ανέκδοτο, τρέχουν στα 100 μέτρα ένας Αμερικανός κι ένας Ρώσος. Ο Αμερικανός κερδίζει την κούρσα με μεγάλη άνεση, αλλά την επομένη ο σοβιετικός Τύπος βγαίνει με πηχυαίους τίτλους: «Ο αθλητής της ΕΣΣΔ κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο, ενώ ο φουκαράς από τις ΗΠΑ τερμάτισε προτελευταίος». Κάπως έτσι είναι η εικονική πραγματικότητα που μας πουλάνε οι ερασιψεύτες της τελευταίας κομμουνιστικής κυβέρνησης στην Ευρώπη.