Η Ελλάδα είναι η πιο απαισιόδοξη χώρα στην
Ευρώπη. Είναι απαισιόδοξη για τον εαυτό της. Είναι απαισιόδοξη για την Ευρώπη.
Ή μάλλον, για την ακρίβεια, είναι απαισιόδοξη για τον εαυτό της επειδή είναι
απαισιόδοξη για την Ευρώπη. Και το αντίστροφο.
Σ’ αυτό το ανοιχτό ρέμα της απαισιοδοξίας, που
μεταφέρει όλα τα λύματα της ευρωπαϊκής μας ένταξης, επιπλέει ο ευρωπαϊκός
μηδενισμός της σημερινής κυβέρνησης. Μηδενισμός ή κυνισμός. Η διαρκής
διαπραγμάτευση χορηγείται στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ως μεθαδόνη της διαρκούς
επανάστασης…
Μια επανάσταση που θα ανέτρεπε τις ευρωπαϊκές
ισορροπίες τις οποίες ευαγγελίσθηκε ο κ. Τσίπρας, μια επανάσταση η οποία
κατέληξε δύο χρόνια μετά σε διαπραγμάτευση για το ύψος των συντάξεων, το
αφορολόγητο και τις συλλογικές συμβάσεις. Και τώρα ο επαναστάτης απειλεί την
υπόλοιπη Ευρώπη ότι αν στο κοινό ανακοινωθέν της Ρώμης δεν αναφερθούν οι
συλλογικές συμβάσεις, αυτός δεν θα το υπογράψει. Κοινώς, θα κάνει μούτρα. Σαν
κακιασμένο παιδί δεν θα τους μιλάει στο τραπέζι την ώρα του δείπνου. Και θα πει
στο κοινό του πως έχει δίκιο να απαισιοδοξεί για την Ευρώπη.
Το πράγμα δεν πάει άλλο. Δεν τους καταλαβαίνουμε
και δεν μας καταλαβαίνουν.
Υπήρξαν Ελληνες ηγέτες που καταλάβαιναν την
Ευρώπη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης.
Ηξεραν να οργανώνουν συμμαχίες και να διαπραγματεύονται την ευρωπαϊκή
αξιολόγηση της χώρας. Η διαπραγμάτευση και η αξιολόγηση δεν είναι προνόμια της
πτώχευσης και της κρίσης. Αποτελούν δομικά υλικά της ευρωπαϊκής συγκρότησης. Η
Ελλάδα, όπως και οι υπόλοιπες χώρες αξιολογήθηκαν για να μπουν στην Ευρώπη. Και
έγιναν μέλη της Ενωσης έπειτα από διαπραγματεύσεις. Οι διαπραγματεύσεις και οι
αξιολογήσεις σήμερα κινδυνεύουν να μας οδηγήσουν στην έξοδο.
Παραμένει ερώτημα αν κάποιοι, όπως ο κ. Σόιμπλε,
το επιθυμούν. Ο ίδιος, που παραμένει ο δημοφιλέστερος πολιτικός στη χώρα του,
διατείνεται πως το καλοκαίρι του 2015 το είχε προτείνει ως διαπραγματευτικό
όπλο. Και πέτυχε τον στόχο του. Ο κ. Τσίπρας υποχώρησε σε όλα έπειτα από ένα
δημοψήφισμα που ο ίδιος προκάλεσε προκειμένου να παραμείνει ανυποχώρητος. Αν
κάποιοι επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδας θέλουν να φτάσουν ώς το σημείο που η
ίδια θα το ζητήσει.
Ο κ.
Τσίπρας και η νομενκλατούρα του δεν καταλαβαίνουν την Ευρώπη. Θα μου πείτε, οι
ευρωβουλευτές μας, ανεξαρτήτως πολιτικής θέσης, δεν κατάλαβαν προ ετών γιατί το
κοινοβούλιο ήθελε να καταδικάσει τον κομμουνισμό. Τι να περιμένεις από τα
νεοσταλινικά απολιθώματα που θέλουν να παίξουν στην Ευρώπη. Στο χθεσινό μου
σημείωμα προσπάθησα να καταγράψω την ευρωπαϊκή αμηχανία. Πώς εξήντα χρόνια μετά
τη συγκρότηση του πρώτου πυρήνα, η Ενωση έχει λαχανιάσει. Τι έχει να προτείνει
η Ελλάδα; Μα τη διαπραγμάτευση για τα εργασιακά. Θα είμαστε τυχεροί αν στην
Ευρώπη των δύο ταχυτήτων μας δώσουν εισιτήριο τρίτης θέσης για μια φτηνή
κρουαζιέρα στη Μεσόγειο.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου