Τσακαλώτος: Αποστολή εξετελέσθη. Τώρα θα εκτελεστεί ο ίδιος.

Θέλει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα; Από πουθενά δεν προκύπτει ότι έχει τα προσόντα να ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ, ή να κερδίσει, ως επικεφαλής κόμματος, εκλογές. Από πολλά προκύπτει όμως ότι έχει ψυχολογία δελφίνου του Αλέξη.

Είναι ο δεύτερος μετά τη Ρένα Δούρου -μόνο που η κυρία  δεν το λέει, απλώς το περιμένει. Ο υπουργός Οικονομικών όμως οργανώνεται. Η εσωκομματική -και ενδοκυβερνητική- φράξια των 53 είναι ο προσωπικός μηχανισμός του μετά την αποχώρηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη…

Για να έχει ομάδα έχει και φιλοδοξίες. Και για να έχει φιλοδοξίες έχει και αντίστοιχη εικόνα για τον εαυτό του. Μόνο που αυτό σκοντάφτει στην πρακτική Τσίπρα.

Λέγεται ότι ο Πρωθυπουργός  έχει εργοδοτική αντίληψη για την πολιτική. Προσλαμβάνει και απολύει πρόσωπα, ιδέες, πολιτικές. Γι’ αυτό όταν αλλάζει πολιτική αλλάζει και όσους είχαν προσληφθεί για να την κουβαλήσουν.

Το παράδειγμα του Βαρουφάκη είναι ακόμη ζωντανό. Το παράδειγμα του Τσακαλώτου μπορεί να αποδειχθεί ζωντανότερο. Του ανέθεσε μια αποστολή και την εκτέλεσε. Τώρα θα εκτελεστεί ο ίδιος.

Αν ο «Γιάνης» είχε επιφορτισθεί με την ευθύνη της σύγκρουσης με την Ευρώπη, μέχρι να τον καταπιεί η στιγμή της προσχώρησης στην Ευρώπη, ο Ευκλείδης  φορτώθηκε με την υποχρέωση να παρατείνει την δεύτερη αξιολόγηση.  Τώρα που η παράταση λήγει πριν φτάσει στο κόκκινο η χρησιμότητά του είναι περιορισμένη. Άρα, ο πρώτος που θα χάσει το κεφάλι του στον επόμενη ανασχηματισμό θα είναι ο υπουργός Οικονομικών.

Μερικοί το θέτουν διαφορετικά: ο επόμενος ανασχηματισμός θα γίνει για να χάσει το κεφάλι του ο υπουργός Οικονομικών. Ο Τσακαλώτος δείχνει να το ψυχανεμίζεται καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις της ψυχρότητας με τον Αλέξη Τσίπρα και ας προσπάθησε να το διασκεδάσει.

Η νευρικότητα των 53 το αντίθετο δείχνει- ειδικά τη στιγμή που άρχισαν να συνεργάζονται με τον Νίκο Φίλη, σπεσιαλίστα σε θέματα  δυσφορίας για τον Πρωθυπουργό.

Ίσως και να ήξερε από την αρχή  ως που πάει το καντήλι του. Όταν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, χρειάζεται ένας άλλος χειριστής που θα βάλει μπροστά μια άλλη πολιτική: τη συνάντηση με τον ιδιωτικό τομέα.

Ο Τσακαλώτος σε αυτό το θέμα δεν απέτυχε απλώς- δεν δοκίμασε καν. Στηρίχθηκε στη θεωρία του αντιπροέδρου Δραγασάκη -που έχει πολλές ιδέες για τη διανομή του εθνικού εισοδήματος αλλά καμία για την παραγωγή του. Φυσικό επακόλουθο από την περίοδο που ετοιμάζονταν να γίνει  γενικός γραμματέας του ΚΚΕ , μέχρι να του κλείσει τη θέση η Αλέκα Παπαρήγα που νίκησε τον λογογράφο του Χαρίλαου Φλωράκη για τέσσερις ψήφους.

Αλλά και να μην υπήρχε ο Δραγασάκης, ο Τσακαλώτος είχε την πανεπιστημιακή κληρονομιά του που τον προσανατόλιζε στη διαχείριση της κρατική οικονομίας -αυτά δίδασκε- χωρίς να υπολογίζει καν την ιδιωτική. Έτσι από τον καιρό που έβγαινε στις τηλεοράσεις, αγορεύοντας με τα ιδιότυπα ελληνικά του για την οικονομία, μέχρι σήμερα που τη διαχειρίζεται δεν έχει υπάρξει από την πλευρά του καμία πρωτοβουλία για την ενίσχυση της παραγωγής τις επενδύσεις, την αύξηση του εθνικού πλούτου .

Ακόμη και η έτοιμη επένδυση του Ελληνικού τον αφήνει αδιάφορο. Εστίασε στις συζητήσεις με την τρόικα. Δεν πήγε άσχημα, αλλά δεν έκανε και τίποτε που δεν θα μπορούσε να κάνει κάποιος άλλος. Τώρα που αυτός ο κύκλος τελειώνει γίνεται φανερό ότι τελειώνει και ο ίδιος.

Ο Τσίπρας κινήθηκε αποφασιστικά στο πολιτικό πεδίο. Επέβαλε τη πολιτική ατζέντα του- που ισούται με σχεδιασμό για εκλογές στα τέλη του 2018 αφού κλείσει «επιτυχώς» το Μνημόνιο. Άρα χρειάζεται καλά οικονομικά αποτελέσματα για το 2017. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη στροφή στον ιδιωτικό τομέα.

Ο  Τσακαλώτος έδειξε αλλεργικός σ’ αυτές τις πολιτικές. Άρα στη νέα πολιτική Τσίπρα περισσεύει. Αν θα τον παρκάρει σε άλλο υπουργείο, όπως έκανε με τον Παπά όταν τον απογοήτευσε με τα τηλεοπτικά, ή αν θα τον αφήσει στον πάγκο δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που θα μετρήσει είναι, πρώτον, πώς θα το πάρει ο Ευκλείδης και δεύτερον, αν έχει δυνάμεις για να βγει στην κόντρα όχι ως απογοητευμένος αλλά ως διεκδικητής πρωταγωνιστικού ρόλου στη μετά Τσίπρα εποχή.

Οι προβλέψεις δεν είναι με το μέρος του καθώς δεν έχει πολιτικά προσόντα αντι-Τσίπρα και οι 53 είναι απλώς μια συσπείρωση χωρίς  δυναμική. Μόνο για φασαρία κάνουν.  Άλλωστε ο Ευκλείδης, ως γόνος καλής οικογένειας, δεν έχει τα φόντα να πάει την πολιτική «από κάτω».  Αν χάσει το ρόλο θα χάσει και το λόγο. Ήδη ανάμεσα στη φράξια αυξάνουν οι γκρίνιες γιατί εμφανίζεται ως «επικεφαλής».

Ο στρατηγός Θρασύβουλος  Τσακαλώτος βέβαια δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ένας φυσικός  απόγονος του -ο εγγονός του ξαδέλφου του- θα είχε νταλαβέρια με τους πολιτικούς απογόνους του Μάρκου Βαφειάδη τον οποίο κατατρόπωσε το 1949.

Ο σημερινός υπουργός  γεννήθηκε πολύ αργότερα -το 1960- στην Ολλανδία και πέντε χρόνια αργότερα η οικογένεια του μετακόμισε στην Αγγλία. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσει εκεί που συνηθίζουν οι γόνοι  μεγάλων και ευγενών οικογενειών: Ήττον, Σάσεξ, Οξφόρδη.  Εκεί άλλωστε γνώρισε και τον Στουρνάρα που δήλωνε αριστερός, αλλά χάθηκαν όταν μετακόμισε στο Κεντ για να διδάξει.

Ήταν στην ηλικία του Χριστού όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα με τις δυσκολίες που είχε γι’ αυτόν η  γλώσσα -που δεν μιλούσε- και η βρετανική προφορά του. Όσοι τον θυμούνται μετά το 1993 ως καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών έχουν να λένε. Πάντως ο ίδιος, η Σκωτσέζα σύζυγός του και τα τρία παιδιά τους εγκλιματίσθηκαν και παρέμειναν.

Κι ύστερα ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του 2004, ως υποψήφιος βουλευτής στον νομό Πρεβέζης, έδειξε ότι ρίζωνε, αφού άλλωστε και η σύζυγος του ξεχώριζε με την επιστημονική της κατάρτιση στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Η υπουργική καθέκλα υπό τον Βαρουφάκη δεν ήταν και η καλύτερη περίοδος της σταδιοδρομίας του, αφού κατ’ ουσίαν δεν είχε ρόλο ανάμεσα στον τότε υπουργό και τον σημερινό αναπληρωτή του Γ. Χουλιαράκη που έχει την εμπιστοσύνη της τρόικας και μιλούσε τη γλώσσα τους. Ο Τσακαλώτος προσπαθούσε ή ήταν υποχρεωμένος να …βαρουφακίζει.

Τελικά η μπίλια κάθισε στο όνομά του και κοντεύει να κλείσει δυο χρόνια στο τιμόνι της ελληνικής οικονομίας -το οποίο όμως ελάχιστα έπιασε στα χέρια του κάνοντας τη διαδρομή Αθήνα -Βρυξέλλες με το κόκκινο σακίδιο. Ως διαπραγματευτής  -που πρόβαλε τη μαρξιστική του κατάρτιση σαν .. απειλή για τους συνομιλητές του- μια χαρά όσμωση είχε μαζί τους.

Καθώς όλα δείχνουν ότι η περίοδος Τσακαλώτου κλείνει για τον Αλέξη Τσίπρα. Αν ο ρόλος του απλού βουλευτή Β’ Αθηνών δείχνει μικρός για ένα καλοαναθρεμμένο αστό που βρέθηκε στον πυρήνα της «πρώτη φορά Αριστεράς» θα υπάρξουν σκηνές απείρου κάλλους…

Γ. Λακόπουλος

Ανοιχτό Παράθυρο