Κάθε που θέλουν να
πείσουν ότι
δεν είναι επαγγελματίες απατεώνες, αλλά περιστασιακοί, μας υπενθυμίζουν
τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. – «Μπορεί να μην ίσχυε τίποτε
απ’ όσα είπαμε τον Ιανουάριο του 2015, όμως, την πολιτική που ασκούμε
τώρα, την θέσαμε για έγκριση στον λαό στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015»,
μας πετάνε κατάμουτρα.
Κι εμείς, μένουμε αποσβολωμένοι και παγώνουμε,
αφού δεν μπορούμε να φανταστούμε το απόλυτο θράσος. Το ότι δηλαδή πάνε να μας
πείσουν ότι τέλειωσαν οι απάτες της πρώτης περιόδου, με την επίκληση μιας ακόμη
μεγαλύτερης απάτης, που ορίζει την δεύτερη περίοδο!
Διότι, στις εκλογές
του Σεπτεμβρίου του 2015, δεν έθεσαν στην κρίση της κοινωνίας αυτό που ακολούθησε
και ζούμε σήμερα. Αντίθετα, υποσχέθηκαν την υλοποίηση του «προγράμματος της
Θεσσαλονίκης». Δηλαδή, υποσχέθηκαν παροχές 12 δις. Κρύβοντας όμως δόλια μία
«λεπτομέρεια». Ότι τα 12 δις όχι μόνον
δεν υπήρχαν, αλλά ούτε και ήταν δυνατόν να υπάρξουν. Με άλλα λόγια, αφού
μας διαβεβαίωσαν ότι «πετάει ο γάιδαρος», υποσχέθηκαν ότι όχι μόνον έχουν τον
τρόπο να τον κάνουν να πετάξει όποτε θέλουν, αλλά τον εμφάνισαν στον διάδρομο
απογείωσης, υποσχόμενοι να φέρουν λεφτά από τους εταίρους, χωρίς μέτρα! Και η
κοινωνία, αφού πείστηκε ξανά ότι ο γάιδαρος πετάει, το επικύρωσε και με την
ψήφο της.
Αλλά ο γάιδαρος δεν
πέταξε!
Ούτε προβλέπεται να πετάξει προσεχώς. Και το χειρότερο γι’ αυτούς; Άρχισαν
κάποιοι δικοί τους «ψιθυριστές» να λένε, πως οι γάιδαροι δεν πετάνε!… Και
κάποιοι άλλοι, ακόμη πιο ευφάνταστοι, διαδίδουν στην αγορά πως δεν υπάρχουν καν
φτερωτοί γάιδαροι! Γι’ αυτό και η κυβερνητική ταραχή και αμηχανία. Γι’ αυτό και
η επείγουσα επινόηση ενός νέου «ζωτικού εχθρού», της ίδιας της δημοκρατίας αυτή
τη φορά, στο πρόσωπο της δικαιοσύνης. Για να την δαιμονοποιήσουν ότι, με την
εμμονή της στην εφαρμογή των νόμων, στη «νομοκρατία» με άλλα λόγια – αυτό κάτι
μας θυμίζει… – τρέπεται σε «θεσμικό εμπόδιο», που δεν αφήνει τον γάιδαρο να
πετάξει. Να μοιραστούν δηλαδή τα 12 δις, που δεν υπάρχουν!
Και βεβαίως, ο
τυχοδιωκτισμός
και η απάτη είναι άτρωτα, αφού διαθέτουν την «θεϊκή» παντοδυναμία της
παράνοιας. Πρώτος απ’ όλους μας το επισήμανε ο Ησίοδος, όταν μας εξήγησε
πως μία από τις ιδιότητες της θεϊκής ανωτερότητας, ήταν η ικανότητα του θεού να
λέει τέτοια ψέματα, που μοιάζουν με αλήθειες. – «Ξέρουμε ψέματα να λέμε που
μοιάζουν με αλήθειες…», αποδίδει ο Ησίοδος στις Μούσες, θεϊκές θυγατέρες
του Δία. (Μαρία Σακαλάκη, «Η απάτη στην Αρχαϊκή εποχή», εκδόσεις «21ου»).
Γι’ αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, διεκδικώντας κάτι από τις Μούσες
του Ησιόδου, δε θεωρεί το ψέμα ως κάτι μεμπτό, αφού το ψέμα «..είναι μέρος
της προσωπικής του α(λ)ήθειας», όπως εύστοχα έγραψε η Ειρήνη Αγαπηδάκη,
στην «Ελευθερία του Τύπου» της Κυριακής.
Παρά την θεϊκή παντοδυναμία της όμως,
κάθε απάτη κάνει τον κύκλο της. Όπως και η αρρώστια. Διότι η
πραγματικότητα βρίσκεται μακριά από τους μύθους, τα μάγια και τις μαγγανείες
που κατασκευάζει και εμπορεύεται ο κάθε τυχοδιώκτης. Οπότε έρχεται η στιγμή της
«αποκάλυψης», με όλες τις εκδοχές της. Σ’ αυτές περιλαμβάνεται και η «πληρωμή»
για την καταστροφή που φέρνει πάντα ο τυχοδιωκτισμός. Μόνο που εδώ η «πληρωμή»
προβλέπεται βαριά. Οπότε, το θέμα είναι μόνον ποιος «πληρώνει»!
Διότι ναι μεν υπάρχουν
εκείνοι –
κυρίως μέλη των συντεχνιών του δημοσίου – που έκλεισαν πονηρά το μάτι στην
αγυρτεία των απατεώνων. Αυτοί δηλαδή που χειροκροτούσαν το πέταγμα του φτερωτού
γαϊδάρου, γνωρίζοντας πως φτερωτοί γάιδαροι δεν υπάρχουν. Όσοι δηλαδή
ήξεραν πως δεν υπήρχαν τα λεφτά, αλλά, ως πονηροί και ιδιοτελείς, υποδύονταν
πως πιστεύουν στην ύπαρξή τους, ελπίζοντας να πληρώσουν οι άλλοι. Όλοι
αυτοί, για να μην διακινδυνεύσουν τα «κεκτημένα» τους, δεν έχουν πολλές
επιλογές σήμερα. Το πολύ να επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ, μέσω Μουζέλη. Άρα, ίδιο το
κακό.
Υπάρχουν όμως και
κάποιοι άλλοι,
οι οποίοι έχουν πειστεί πραγματικά πως ο τυχοδιωκτισμός, αυτό το μάγμα
ανορθολογισμού και αμοραλισμού – δηλαδή το ψέμα που είναι η «α(λ)ήθεια»
του πρωθυπουργού – είναι η μόνη «αλήθεια». Και είναι φυσικό να υπάρχουν και
τέτοιοι, διότι μία κοινωνία που υιοθέτησε ως δική της «αλήθεια», όλες τις «α(λ)ήθειες»
του τυχοδιωκτισμού, είναι ταυτισμένη μαζί του. Οπότε, αν δεν έρχεται η ευτυχία
που είπαμε, αν δηλαδή δεν πετάει ο γάιδαρος, γι’ αυτούς δεν φταίει ο
τυχοδιωκτισμός, αλλά οι τυχοδιώκτες που επέλεξε. Οι οποίοι, είτε πρόδωσαν τη
μεγάλη ιδέα για το πέταγμα του γαιδάρου, είτε ήταν ανίκανοι να τον κάνουν να
πετάξει. Και εδώ ελλοχεύει ένας νέος και μεγάλος κίνδυνος:
Να αναζητήσουν άλλους
τυχοδιώκτες
που υπόσχονται να μην «προδώσουν» την ιδέα του φτερωτού γαϊδάρου ή έστω
ικανότερους τυχοδιώκτες, που θα τον κάνουν να πετάξει. Και η αγορά προς το παρόν, έχει τρεις φρικαλέες προσφορές
τυχοδιωκτισμού: 1) Την παλαιοσταλινική βαρβαρότητα των ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΙΑ και ΛΑΕ 2)
Την θορυβώδη μουσολινική γελοιότητα της πρώην ΠτΒ και 3) Τη ναζιστική
θηριωδία των χρυσαυγιτών. Που πάει να πει πως, όποια και να είναι η
επιλογή, τη ζημιά και της νέας απάτης θα την πληρώσει πάλι η χώρα. Και ουδείς
μπορεί να προεικάσει, αν αυτή τη φορά ο λογαριασμός θα είναι και μοιραίος…
Κώστας Κούρκουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου