Αεροδρόμια: Πιο χάλια κι από πριν;

Εδώ και 7 μήνες 14 σημαντικά αεροδρόμια της χώρας, μεταξύ των οποίων αυτά της Θεσσαλονίκης, της Ρόδου, της Κέρκυρας, της Σαντορίνης, κ.ά. παραχωρήθηκαν προς εκμετάλλευση και επιχειρησιακή λειτουργία στην γερμανικών συμφερόντων εταιρία FRAPORT. Ήταν μία χρόνια εκκρεμότητα, καθώς στο σύνολο σχεδόν του πολιτισμένου κόσμου τα αεροδρόμια λειτουργούν και διευθύνονται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, και μόνο στη χώρα μας, καθώς και σε κάποιες άλλες τριτοκοσμικές, παρέμεναν δημόσια και δωρεάν με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Τα ελληνικά αεροδρόμια είχαν πραγματικά προβλήματα που στη βάση τους οφείλονταν σε δυο καίρια ζητήματα: Πρώτον στην δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που χαρακτηρίζουν γενικότερα το ελληνικό δημόσιο, και δεύτερον στο γεγονός ότι από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’80 δεν είχαν οικονομική αυτοτέλεια, αφού τα πραγματικά τεράστια έσοδά τους αποδίδονταν στον κρατικό κορβανά, ενώ σε αυτά επέστρεφαν ελάχιστα κονδύλια κι αυτά με το σταγονόμετρο. Το αποτέλεσμα ήταν πως η κατά βάση τουριστική χώρα μας, να υποδέχεται τα εκατομμύρια των τουριστών σε «αχούρια» και σε «παραπήγματα», κυρίως στα νησιά μας…

Παρόλη την διαχρονική οικονομική τους ασφυξία όμως τα ελληνικά αεροδρόμια παρέμεναν από τα πιο ασφαλή στον κόσμο χάρη στην υψηλή κατάρτιση, την εξειδικευμένη τεχνογνωσία, και κυρίως το φιλότιμο μεγάλου μέρους των υπαλλήλων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, μιας αμιγώς δημόσιας υπηρεσίας υπαγόμενης στο υπουργείο Μεταφορών, που αναλογικά διαθέτει τους περισσότερους πτυχιούχους από κάθε άλλη δημόσια υπηρεσία της χώρας.

Τα λειτουργικά προβλήματα όμως παρέμεναν, με κυριότερο εξ αυτών το γεγονός ότι το κράτος νομοθετούσε, διοικούσε, επόπτευε, λειτουργούσε, και συγχρόνως συντηρούσε τα 30 περίπου αεροδρόμια της χώρας. Ένα στρεβλό καθεστώς όπου η ΥΠΑ εκτός π.χ. από τον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας ή τον έλεγχο και την εφαρμογή της πολύπλοκης διεθνούς αεροπορικής νομοθεσίας, παράλληλα έβαφε, διόρθωνε, και συντηρούσε τα αεροδρόμια, τα ραδιοβοηθήματα, τα ραντάρ, κτλ, και όλα αυτά με χρήματα που της απέδιδε με το σταγονόμετρο το υπουργείο Οικονομικών.

Είχαμε δηλαδή το μοναδικό φαινόμενο ο εποπτεύων και ο εποπτευόμενος, ο ελέγχων και ο ελεγχόμενος, να είναι το ίδιο «πρόσωπο». Αυτό, και με τις επιταγές της Ε.Ε. έπρεπε κάποτε να τελειώσει. Γι' αυτό και επί μνημονίου, με το πιστόλι στον κρόταφο, αποφασίσθηκε τελικά η παραχώρηση της εκμετάλλευσης 14 αεροδρομίων να δοθεί σε ιδιώτες, με την προοπτική να ανακουφιστεί το δημόσιο από μεγάλα έξοδα, και να λειτουργήσουν καλύτερα τα αεροδρόμια σε επίπεδο υπηρεσιών, εγκαταστάσεων, και υποδομών. Κάτι που έγινε πριν από 3 χρόνια περίπου, με την τότε αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να είναι στα κάγκελα και να υπόσχεται πως θα την ανατρέψει μόλις γίνει κυβέρνηση.

Όπως όμως σε πολλά άλλα ζητήματα, έτσι και σε αυτό, η κυβέρνηση του Τσίπρα έκανε ολική κυβίστηση, διεξάγοντας έναν μάταιο πόλεμο οπισθοφυλακής, και καθυστερώντας τεχνηέντως την παράδοση των αεροδρομίων, για δικούς της «περίεργους» λόγους, που ήταν όμως ήδη απόφαση προειλημμένη και τα σκυλιά δεμένα. Τον περασμένο Απρίλιο, και υπό τον κίνδυνο να μείνει χωρίς ρευστό, η κυβέρνηση έδωσε το πράσινο φως και τα 14 αεροδρόμια παραχωρήθηκαν κυριολεκτικά εν μία νυκτί στην ΦΡΑΠΟΡΤ. Και εκεί είναι που άρχισαν τα άλλα προβλήματα, τόσο λειτουργικά, όσο και επιχειρησιακά, αλλά κυρίως οικονομικά. Με το υπουργείο Μεταφορών να είναι καθημερινά στα χαρακώματα εναντίον της γερμανικής εταιρίας.

Το γεγονός ότι τα πραγματικά αίτια της κόντρας, και δεν είναι λίγα, δεν βγαίνουν στα συμβατικά ΜΜΕ είναι μια ακόμη απόδειξη της παραδοσιακής διαπλοκής που χαρακτηρίζει την πολιτική μας, τους επιχειρηματίες μας, και τα ΜΜΕ μας. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα, τόσους μήνες μετά από την ιδιωτική λειτουργία των αεροδρομίων, πολλοί είναι εκείνοι που αγνοούν ότι αυτά δεν είναι πλέον δημόσια. Και αυτό είναι λογικό, μιας και παραμένουν ακόμη στο χάλι που ήταν, σε κάποιες περιπτώσεις σε πολύ χειρότερο, και το οποίο χάλι οφείλεται εν πολλοίς στο γεγονός ότι στα δυόμιση χρόνια που κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει δοθεί ούτε ένα ευρώ στα αεροδρόμια με το σκεπτικό ότι έτσι κι αλλιώς θα τα αναλάβουν οι Γερμανοί.

Για αυτό έρχεται σήμερα η ΦΡΑΠΟΡΤ και καλύπτει την ανεπάρκειά της πίσω από το επιχείρημα ότι παρέλαβε «αχούρια». Με βάση τις ρήτρες που υπάρχουν στην Σύμβαση που υπέγραψε με το ελληνικό δημόσιο και την οποία υποτίθεται πως διόρθωσε προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος η νυν κυβέρνηση, δικαιούται να ζητάει τον ουρανό με τα άστρα χρεώνοντας με δεκάδες εκατομμύρια για ανύπαρκτες αποκαταστάσεις και επιδιορθώσεις το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή τους φορολογούμενους, δηλαδή εμάς.

Είναι μια κλασική περίπτωση όπου και οι δυο «αντίπαλοι» έχουν δίκιο. Η μεν ΦΡΑΠΟΡΤ διότι άλλα αεροδρόμια επιθεώρησε και δέχτηκε να παραλάβει επί Σαμαρά, και άλλα παρέλαβε επί Τσίπρα, αφού στα δυόμιση χρόνια που μεσολάβησαν δεν έπεσε ούτε ένα ευρώ σε αυτά, με την κυβέρνηση να τα αφήνει να ρημάζουν.

 

Πίνακας ανακοινώσεων πτήσεων επί ΦΡΑΠΟΡΤ

Από την άλλη έχει δίκιο και το υπουργείο του Σπίρτζη, καθώς στους μήνες που μεσολάβησαν όχι μόνο δεν έκανε καμιά βελτίωση ή επένδυση η ΦΡΑΠΟΡΤ, αλλά αντιθέτως ζητάει (με τιμολόγια!) δεκάδες εκατομμύρια από το υπουργείο για δήθεν εργασίες που έχει κάνει σε αυτά. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ανάμεσα σε πολλά άλλα, οι Γερμανοί ζητάνε και 40 περίπου εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση για «επισκευές» των πυροσβεστικών οχημάτων στα 14 αεροδρόμια που παρέλαβαν από την ΥΠΑ. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα οχήματα αυτά είναι περίπου 50-60 στο σύνολό τους, εύκολα αναρωτιέται «μα πόσο στο καλό θα κόστιζε η αγορά καινούργιων», αν μόνο για επιδιορθώσεις μας βγαίνει περίπου 700.000 ευρώ το καθένα; Χώρια όλα τα άλλα που επικαλείται ότι έκανε η ΦΡΑΠΟΡΤ στα αεροδρόμια, χρεώνοντας στο δημόσιο μέχρι και το σαπούνι που έβαλε στις σαπουνοθήκες των WC, ανεβάζοντας τον λογαριασμό σε απίστευτα ύψη. Κλασική περίπτωση δηλαδή, όχι κρατικοδίαιτου επιχειρηματία, όπως εκείνοι στους οποίους έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, αλλά κρατικοδίαιτου «επενδυτή» που μοναδικό σκοπό έχει να ξεζουμίσει με απαιτήσεις το δημόσιο.

Δηλαδή, για να το κάνουμε σαφές, αντί το δημόσιο να λαμβάνει κάπου 25 εκατομμύρια το χρόνο από την παραχώρηση των αεροδρομίων, όπως προβλέπονταν, καλείται τώρα να πληρώνει στην εταιρία τα διπλάσια και παραπάνω για «έργα και αναβαθμίσεις» που προς το παρόν δεν έχουν γίνει πουθενά, παρά μόνο στα χαρτιά. Και αν κανείς αμφιβάλλει, δεν έχει παρά να πάει μια βόλτα σε κάποιο από τα 14 παραχωρηθέντα αεροδρόμια, κι αν διαπιστώσει καμιά διαφορά προς το καλύτερο από την εποχή που αυτά ήταν δημόσια, ας έρθει να μας ενημερώσει.

Έτσι έχει η κατάσταση σήμερα, με τον Σπίρτζη να ανταλλάσσει καθημερινά τουφεκιές με τους Γερμανούς «τεχνοκράτες», με τα αεροδρόμια κυριολεκτικά να υπολειτουργούν, με την ΦΡΑΠΟΡΤ να έχει χάσει τα αυγά με τα πασχάλια σε επιχειρησιακό επίπεδο γιατί οι ερασιτέχνες υπάλληλοί της μαθαίνουν την δουλειά στου κασίδη το κεφάλι και με τους φορολογούμενους να καλούνται να πληρώσουν, συν τοις άλλοις, τα σπασμένα των αρμόδιων της κυβέρνησης, που όπως και σε όλα τα άλλα, έτσι και σε αυτόν τον τομέα τα έχουν κάνει μούσκεμα.

Εν κατακλείδι, θα την πληρώσουμε ακριβά την παραχώρηση των αεροδρομίων, όχι μόνο σε επίπεδο υπηρεσιών στα αεροδρόμια, αλλά κυρίως σε οικονομικό. Κοινώς, εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι.

 Antinews

ΥΓ- Όσον αφορά στην παραγκωνισμένη ΥΠΑ, ακόμη περιμένει την υπογραφή των προεδρικών διαταγμάτων, βάσει νόμου που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση εδώ και ενάμιση χρόνο, που θα την καταστήσουν ανεξάρτητη Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας (ΑΠΑ) με αυξημένες αρμοδιότητες επίβλεψης, εποπτείας και ελέγχου της επιχειρησιακής λειτουργίας των αεροδρομίων.