Είναι... ψυχάκιας ο Ντόναλντ;

Από την πρώτη ημέρα που ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ, πριν ακόμη αναλάβει τα καθήκοντά του, πολλοί ήταν εκείνοι που μιλούσαν για μια ιδιάζουσα και επικίνδυνη προσωπικότητα με έντονα τα στοιχεία της τρέλας. Και δεν εννοούσαν... καλή τρέλα.

Διάφοροι Ρεπουμπλικάνοι τον χαρακτήριζαν «ανήθικο», «πλανεμένο», «φαντασιόπληκτο», «νάρκισσο», «βίαιο», κλπ ενώ οι χαρακτηρισμοί των Δημοκρατικών ήταν ακόμη πιο… σκληροί και πιο πεζοί, με τους περισσότερους να τον αποκαλούν απλά «ψυχάκια για δέσιμο». Σήμερα, με βάση διάφορες δημοσκοπήσεις που κυκλοφορούν, ο ένας στους τρεις Αμερικάνους θεωρεί ότι στο ζήτημα της ψυχικής υγείας ο Τραμπ δεν πάει καθόλου καλά. Παίζει, λένε, με «λειψή τράπουλα»...

Για παράδειγμα, τον περασμένο Ιούλιο, ο γερουσιαστής Jack Reed συνελήφθη από τα μικρόφωνα να ψιθυρίζει στην συνάδελφό του Susan Collins: «πιστεύω πως είναι τρελός», με αυτήν να απαντάει «ναι, και φοβάμαι πολύ». Ο γερουσιαστής Bob Corker πρόσφατα μίλησε για «ψυχική αστάθεια και ανικανότητα» όσον αφορά στις προεδρικές δραστηριότητες του Τραμπ.

Αυτά όλα όμως ήταν απόψεις και σχόλια μη ειδικών, όπως εγώ π.χ. όταν αναφέρομαι στον Στρατούλη, την Κωνσταντοπούλου και σε άλλους από την τρελή παρέα του πρώιμου κυρίως Σύριζα, που θα μπορούσε κανείς να τoυς χαρακτηρίσει ως παράγωγα πολιτικής αντιπαλότητας και τίποτα παραπάνω. Τώρα όμως έρχεται η δημοσίευση ενός νέου βιβλίου, που ταράζει τα νερά, με τίτλο The Dangerous Case of Donald Trump, και που βάζει το όλο θέμα σε στέρεες επιστημονικές βάσεις, αφού όχι μόνο αναλύει την ψυχική ανισορροπία του Αμερικανού προέδρου, αλλά το κάνει συμπεριλαμβάνοντας τις απόψεις περισσοτέρων από 25 ειδικών σε θέματα ψυχικής υγείας.  

Ενδεικτικός είναι ο πρόλογος του βιβλίου όπου οι καθηγήτριες Judith Lewis Herman του Harvard Medical School και η Bandy X. Lee του Yale School of Medicine αναφέρουν πως «όλοι μας στο βιβλίο προειδοποιούμε ότι κάποιος τόσο ψυχικά ασταθής όσο είναι ο Τραμπ, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να έχει στα χέρια του τις σοβαρότατες εξουσίες της προεδρίας των ΗΠΑ»!

Βέβαια, αν και οι απόψεις όλων τους συγκλίνουν στο ότι ο πρόεδρος πάσχει από βαθιά κοινωνικοπαθητικά συμπλέγματα και βαριά μορφή «κακοήθους ναρκισσισμού»(κάτι σαν τον Μπαρουφάκη δηλαδή), εν τούτοις οφείλουμε να σημειώσουμε ότι κανείς από αυτούς δεν βασίζει τα συμπεράσματα του σε μια κατ’ ιδίαν κλινική εξέταση του προέδρου, αλλά όπως λένε οι ίδιοι «απλά προσπαθούμε να επισημάνουμε τους κινδύνους, δεν κάνουμε ιατρική διάγνωση… έχουμε όμως ηθικό και επαγγελματικό καθήκον να προειδοποιήσουμε και να προστατεύσουμε το κοινό».

Ενδεικτικά, ο ψυχίατρος Robert Jay Lifton τονίζει πως η ψυχική αστάθεια του Τραμπ απειλεί την Αμερική, αλλά και την παγκόσμια σταθερότητα, την ειρήνη και την ασφάλεια. Ο ψυχολόγος John Gartner το πήγε ένα βήμα πιο πέρα, μαζεύοντας δεκάδες χιλιάδες υπογραφές στο Facebook από άτομα που πιστεύουν ότι αποτελεί καθήκον των ειδικών να ενημερώσουν το κοινό για την άσχημη ψυχική υγεία του προέδρου τους. Βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι, όπως η ψυχίατρος Judith Herman που δεν νομίζει ότι χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός ψυχίατρος ή ψυχολόγος για να διαπιστώσει την «τρέλα» του Τραμπ, η οποία είναι, λέει, οφθαλμοφανής στους πάντες.

Από την πλευρά του, ο καθηγητής νομικής αλλά και ψυχολογίας James Gilligan επισημαίνει ότι το ζήτημα δεν είναι αν ο Τραμπ είναι παράφρων, αλλά αν είναι επικίνδυνος, και καταλήγει πως ναι είναι, αν κρίνουμε από το πώς επαινεί την βία και απειλεί με αυτήν δημοσίως, ζητώντας από τους οπαδούς του να δείρουν αντιπάλους, ενώ επιδοκιμάζει τα βασανιστήρια και έχει παινευτεί στο παρελθόν για το πώς μπόρεσε και έκανε, χωρίς να τιμωρηθεί ποτέ, σεξουαλικές κακοποιήσεις γυναικών.

Ο διάσημος ψυχολόγος Philip Zimbardo (βλ. τα πειράματα φυλακής του πανεπιστημίου Stanford) μιλάει για «ακραίο ηδονισμό» που χαρακτηρίζει τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος «ζει την στιγμή χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες», προσπαθώντας συνεχώς να ανεβάσει την αυτοεκτίμησή του ασχέτως των ρίσκων. Παράλληλα μιλάει για πάθηση ακραίου ναρκισσισμού, βάσει του οποίου ο ίδιος πιστεύει ότι είναι καλύτερος απ’ όλους τους άλλους συνανθρώπους του, μεγεθύνοντας τις επιτυχίες του, απαιτώντας διαρκή επιβεβαίωση. Αν συνδυάσουμε, λέει ο Zimbardo, τον ναρκισσισμό, τον ηδονισμό και τον τραμπουκισμό, τότε καταλήγουμε σε μια προσωπικότητα που είναι παρορμητική, ανώριμη, ανίκανη, που όταν της δοθούν εξουσίες καταλήγει να γίνει τυραννική. Ο κακοήθης ναρκισσισμός, σημειώνει, χαρακτηρίζεται από αδιαφορία για τα συναισθήματα και τον πόνο των άλλων, απουσία οποιασδήποτε αίσθησης ενοχής και προσπάθεια χειραγώγησης των γύρω. «Όλα αυτά συμπυκνώνονται σε μια προσωπικότητα καθαρά αντικοινωνική, παρανοϊκή, και τελικά ίσως και σαδιστική», καταλήγει.

Μια προσωπικότητα, που όπως λέει ο συνταξιούχος πλέον καθηγητής ψυχιατρικής του Harvard, Lance Dodes, «αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την ασφάλεια και την δημοκρατία των ΗΠΑ»,ενώ με την πάροδο του χρόνου αυτά τα χαρακτηριστικά θα χειροτερεύσουν, είτε επειδή ο πρόεδρος θα συγκεντρώσει περισσότερη δύναμη και μεγαλεία χωρίς καμιά αντίληψη της πραγματικότητας, είτε επειδή θα τροφοδοτήσει ακόμη πιο σκληρή κριτική εις βάρος του, κάτι που θα τον οδηγήσει στο να γίνει ακόμη πιο παρανοϊκός, πιο ψεύτης και πιο καταστροφικός… κάτι που είδαμε, λέει, όταν ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ απείλησε με ολική εξόντωση ένα κράτος με 25 εκατομμύρια κατοίκους (Β. Κορέα).

Μέχρι και ο γλωσσολόγος Noam Chomsky προειδοποιεί ότι ο Τραμπ είναι ικανός να σκηνοθετήσει κάποια τρομοκρατική επίθεση για να πετύχει τον σκοπό του, ο οποίος σκοπός σύμφωνα με τον κλινικό ψυχολόγο Michael Tansey είναι «η απόλυτη τυραννία».

Οι σκληρές απόψεις που διατυπώνουν όλοι αυτοί οι ειδικοί θέλουν ιδιαίτερο κουράγιο για να ειπωθούν, ειδικά όταν αναφέρονται στον πιο ισχυρό άνθρωπο του πλανήτη. Και μάλιστα κάποιοι το πάνε ακόμη πιο πέρα συγκρίνοντας τον Τραμπ με τον Χίτλερ, αισθανόμενοι ενοχές για το ότι οι συνάδελφοί τους εκείνης της εποχής δεν μίλησαν όταν έπρεπε για το ψυχιατρικό φαινόμενο Αδόλφος, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι.

Όπως και να έχει, το να είναι κανείς ψυχικά άρρωστος δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί και να πολιτεύεται. Στην Ελλάδα το ζούμε καθημερινά, αλλά και στην Αμερική ξέρουμε ότι ο ιδιαίτερα πετυχημένος πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν έπασχε από βαριάς μορφής κατάθλιψη. Όπως γράφει στο βιβλίο ο ψυχολόγος Craig Malkin, «η ψυχική υγεία δεν θα πρέπει να ταυτίζεται με ανικανότητα, διότι έτσι στιγματίζουμε τους ψυχασθενείς».

Συμφωνεί όμως και αυτός, ότι όλες οι ενδείξεις που έχουμε από την γενικότερη συμπεριφορά του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, στα ΜΜΕ, στα σόσιαλ μίντια κλπ. μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ψυχοπάθειά του θα χειροτερέψει συν τω χρόνω, άρα, όπως λένε οι ψυχίατροι Nanette Gartrell και Dee Mosbacher, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος για να συσταθεί μια ανεξάρτητη επιτροπή αποτελούμενη από ειδικούς της ψυχικής υγείας ώστε να εξετάσει και να κρίνει την καταλληλότητα του Ντόναλντ Τραμπ για το ύπατο αξίωμα της Αμερικής.

Μάλιστα, προτείνουν στο κογκρέσο να περάσει νομοθεσία σύμφωνα με την οποία στο μέλλον όλοι οι υποψήφιοι για το αξίωμα του προέδρου και του αντιπροέδρου να υφίστανται ενδελεχείς εξετάσεις από ψυχιάτρους και ψυχολόγους προκειμένου να διαπιστώνεται η κατάσταση της ψυχικής τους υγείας.

Κάτι που θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο και στα καθ’ ημάς, αν κρίνουμε από το ποιοι μας κυβερνούν τα τελευταία δυο και κάτι χρόνια, αφού τουλάχιστον 3-4 από αυτούς θα έπρεπε να είναι από καιρό κλειδωμένοι σε θαλάμους με λαστιχένιους τοίχους για το καλό τους. Όπως απαραίτητο θα ήταν και ένα σύντομο IQ τεστ λίγο πριν από το παραβάν της κάλπης, μπας και γλιτώσουμε επιτέλους στο μέλλον τις οδυνηρές καταστάσεις που ζούμε χάρη στις εκλογικές αποφάσεις του «σοφού λαού»…

Strange Attractor

Antinews