Η εθνική συγκίνηση, το
εθνικό πένθος είναι το εύκολο καταφύγιο για όσους θέλουν να κρύψουν την
ανικανότητά τους και να αποσείσουν τις ευθύνες τους. Δεν κοστίζει τίποτε και
επιπλέον δίνει την αίσθηση ότι είμαστε όλοι συμμέτοχοι για μια τραγωδία, όπως
αυτή της Μάνδρας.
Κανένα εθνικό πένθος,
όμως, δεν πρόκειται να φέρει πίσω τις ζωές που χάθηκαν, να απαλύνει τον πόνο
των συγγενών τους ή να δώσει κουράγιο σε όσους είδαν τους κόπους μιας ζωής να
καταστρέφονται…
Είμαστε μια χώρα που
ζει επαναλαμβανόμενες τραγωδίες, που ύστερα από λίγο ξεχνιούνται από τους
περισσότερους - και, το κυριότερο, τίποτα δεν αλλάζει. Πνιγόμαστε στα
ψέματα, την αδιαφορία, τη μετάθεση ευθυνών, βολεμένοι, αμήχανοι ή βουβοί θεατές
ενός δράματος που μας ξεπερνά, ανήμποροι να το μετατρέψουμε σε συλλογική οργή
για αυτούς, παλιούς και νεότερους, που διαχειρίζονται τη μιζέρια μας.
Ο χείμαρρος που έπνιξε
μια ολόκληρη πόλη κρύβει έναν άλλο χείμαρρο προσωπικών, συλλογικών και
πολιτικών ευθυνών. Που καμιά συγκίνηση, κανένα εθνικό πένθος δεν μπορεί να
κρύψει, αν θέλουμε βέβαια να γίνουμε κάποτε μια ευνομούμενη και πολιτισμένη
χώρα. Μνήμη χωρίς ανάληψη ευθυνών δεν υπάρχει. Το πλήρωσαν οι 43 νεκροί του
1961, οι 37 του 1977, οι 17 του 1994, οι 16 τουλάχιστον του 2017 και ποιος
ξέρει πόσοι αύριο.
Αναμφισβήτητα το
πρόβλημα της πολιτικής ανεπάρκειας είναι διαχρονικό. Αλλά δεν παύει κάθε φορά
να προσωποποιείται και να εξατομικεύεται. Γιατί και η σημερινή κυβέρνηση
γνώριζε και κώφευε. Η επιλογή της ήταν να βάζει φόρους για να μπορεί να
μοιράζει μερικά γλίσχρα επιδόματα ως αντίδοτο. Και επειδή οι φόροι έχουν και
ένα όριο, η λύση ήταν περικοπή δημόσιων δαπανών...
Για να δημιουργήσουν
το υπερπλεόνασμα πετσόκοψαν τους ήδη δραματικά μειωμένους πόρους για δημόσια
έργα. Πάνω από 2 δισ. περικοπές από τις δημόσιες επενδύσεις και τα συγχρηματοδοτούμενα
από την Κοινότητα έργα, για να μπορεί να παριστάνει ο γαλαντόμος κ. Τσίπρας τον
Ρομπέν των φτωχών.
Μόνο που ήταν αρκετή
μια μέρα «ακραίων καιρικών φαινομένων» για να αποδειχθεί ότι οι φτωχές,
υποβαθμισμένες περιοχές της Δυτικής Αθήνας πλήρωσαν πανάκριβα τα επιδόματα που
θα πάρουν. Δυστυχώς, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας μπορεί να μην κάνουμε
δημόσια έργα, αλλά κάνουμε κηδείες δημοσία δαπάνη...
Σήφης Πολυμίλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου