Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το… Βιετνάμ!

Όλοι εμείς οι κακοπροαίρετοι, που ασκούμε καθημερινή κριτική στην «αριστερή» κυβέρνηση του ριζοσπαστικού Σύριζα, συνηθίζουμε να την συγκρίνουμε με αντίστοιχες φιλολαϊκές κυβερνήσεις σε άλλες χώρες φάρους του σοσιαλισμού, όπως είναι η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Βόρεια Κορέα, κ.ά. Χώρες τις οποίες τα κυβερνητικά μας στελέχη είχαν παιδιόθεν, και συνεχίζουν να έχουν, ως πρότυπα, και που όποτε αναφέρονται στα επιτεύγματά τους τα χείλη τους στάζουν μέλι.

Θυμόσαστε τις ενθουσιώδεις συναντήσεις της Ρένας με τον Τσάβεζ;

Τους διθυράμβους για την περήφανη σοσιαλιστική πορεία της Βενεζουέλας;

Το προσκύνημα (και τις σέλφις) του Αλέξη (και άλλων πούρων χαραμοφάηδων) στην Αβάνα με αφορμή την κηδεία του Φιντέλ, και τα μαύρα  δάκρυα των συριζαίων όταν πέθανε τόσο άδικα ο ηγέτης σύμβολο;

Μιλάμε για κλάμα κι όχι αστεία, με την κριτική των κακοπροαίρετων που έλεγα να έχει να κάνει με το γεγονός ότι για τους 23 νεκρούς της Μάνδρας δεν έκλαψε κανείς… ούτε καν ο Κυρίτσης (εκείνος με το σκουλαρίκι στον αφαλό)…

Ασκούμε κριτική λοιπόν στην αριστερή παρέα που ταμπουρώθηκε στο Μαξίμου, και συγκρίνουμε την ρητορική και τις προθέσεις της  με τις παραπάνω χώρες, άσχετα αν οι πράξεις της  περισσότερη σχέση έχουν με Θάτσερ και Ρέιγκαν παρά με τα ινδάλματα της παγκόσμιας αριστεράς (εκτός από την γενικευμένη δυστυχία που επέφεραν στην χώρα μας) ξεχνώντας όμως το Βιετνάμ… μια εξίσου περήφανη και αριστερή χώρα, που κάποτε τα έβαλε στα ίσα με την ιμπεριαλιστική Αμερική και νίκησε,  και την οποία προφανώς έχει ως πρότυπο και κρυφό άσσο στο μανίκι του ο σκιώδης πρωθυπουργός και άλτερ έγκο του Αλέξη, ο πολυμήχανος κ. Παππάς, που τελευταία αποσύρθηκε από την τρέχουσα πολιτική σκηνή εστιάζοντας την προσοχή του στη νέα του αποστολή, που έχει να κάνει με το διαστημικό μέλλον της ψηφιακής πλέον Ελλάδας.

Εγώ όμως ο ποταπός ακόμη θυμάμαι τις ηρωικές μάχες που έδωσε υπέρ της αντικειμενικής ενημέρωσης, προσπαθώντας ο έρμος να βάλει μια τάξη στην ανομία των ΜΜΕ και στις ασυδοσίες των εργολάβων της ενημέρωσης. Πολέμησε μόνος, και έχασε. Προδόθηκε.  Ήταν όμως ένας όμορφος αγώνας, που αν τα συμφέροντα επέτρεπαν στον κ. Παππά να τον κερδίσει, θα είχαμε και συνέχεια. Διότι όπως είχε προαναγγείλει και η μαχήτρια του φωτός κα Γιδοβασίλη (που χάθηκε αυτή;), μόλις θα τελειώναμε με τα κανάλια, σειρά θα έπαιρνε το εξίσου άναρχο διαδίκτυο, με τον Σύριζα (και τον συναγωνιστή του Πόρτα Πόρτα, υφυπουργό δικτύων για 2 ολόκληρες ώρες) να βάζουν επιτέλους μια τάξη και στα μίσθαρνα κατευθυνόμενα  μπλογκς και σάιτς, που καθημερινά σπέρνουν το δηλητήριό τους μολύνοντας τα αγνά μυαλά και τις ψυχές των πολιτών.

Αυτό δεν επετεύχθη… ακόμη. Το όπλο είναι όμως παρά πόδας, και με την πρώτη ευκαιρία η Πρώτη Φορά Αριστερά κυβέρνηση θα επιληφθεί… απλά προέχουν άλλα πιο καίρια ζητήματα, όπως είναι η καλλιέργεια κάνναβης για ιατρικούς λόγους, τα αντιπλημμυρικά έργα του Σπίρτζη, η κατάργηση του συνδικαλισμού με έναν μόνο νόμο, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η οικονομική ενίσχυση των κρατικοδίαιτων επενδυτών (βλ. ΦΡΑΠΟΡΤ), και τέλος το μοίρασμα των κοινωνικών μερισμάτων στους μη προνομιούχους (κυρίως πρόσφυγες) συμπολίτες μας.

Έρχεται όμως η αδελφή κυβέρνηση του Βιετνάμ, και μόνη της χαράσσει τον δρόμο που ήθελε να ακολουθήσει και ο Παππάς αλλά δεν πρόκαμε. Χαράσσει το φωτισμένο μονοπάτι της αδιάβλητης ενημέρωσης, κόντρα στα πληρωμένα ρεπορτάζ, και στα στημένα φέικ νιουζ των διάφορων μπλόγκερς, αυτών των αυτόκλητων τιμητών της προκοπής των λαών.

Τι έκανε λοιπόν το αδελφό Βιετνάμ; Συνέλαβε και καταδίκασε σε δεκαετή κάθειρξη μια ασύδοτη μπλόγκερ, η οποία μέσα από αναρτήσεις της στο φέισμπουκ διέπραττε εθνική προδοσία, διασπείροντας χολερική αντικυβερνητική προπαγάνδα!

Η συγκεκριμένη, ονόματι Nguyen Ngoc Nhu Quynh, καταδικάστηκε τον περασμένο Ιούνιο με την κατηγορία της διασποράς προπαγάνδας, «παραποιώντας τις κυβερνητικές πολιτικές και συκοφαντώντας το κομμουνιστικό καθεστώς». Χθες, η καταδίκη της επικυρώθηκε και από το εφετείο στο οποίο είχε προσφύγει ο συνήγορός της, ο οποίος τονίζει πως ναι μεν η πελάτις του έγραψε αυτά που έγραψε, αυτό όμως δεν συνιστά ποινικό αδίκημα. Κούνια που τον κούναγε κι αυτόν. Είναι δυνατόν να καταφέρεται κανείς με χολή εναντίον μιας αριστερής κυβέρνησης που καθημερινά παλεύει με τα θηρία έχοντας ως επίκεντρο τον άνθρωπο, κι αυτό να μην συνιστά έγκλημα; Τι άλλο θα ακούσουμε;

Μπλόγκερς στο Βιετνάμ!

Η 37χρονη δημοφιλής μπλόγκερ, γνωστή στο Βιετνάμ με το ψευδώνυμο Me Nam που σημαίνει «μητέρα μανιτάρι», συνήθιζε να γράφει για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που δήθεν καταπατούνται στο Βιετνάμ, αλλά την πάτησε όταν προχώρησε σε (δήθεν) αποκαλύψεις για ένα ταϊβανέζικο εργοστάσιο που λειτουργεί στη χώρα και που συστηματικά εκλύει  τοξικά αέρια και απόβλητα από τις εγκαταστάσεις του με αποτέλεσμα να έχουν σκοτωθεί δεκάδες χιλιάδες ψάρια.

Αυτό το χονδροειδές ψέμα ανάγκασε την κυβέρνηση και τις αρχές να βάλουν επί τέλους τέλος στις εν λόγω συκοφαντίες, και να συλλάβουν την μπλόγκερ. Μαζί της συνέλαβαν και έναν άλλο εξίσου αργυρώνητο μπλόγκερ, τον Nguyen Van Hoa, ο οποίος επίσης είχε το θράσος να ανεβάζει στο διαδίκτυο φωτογραφίες και βίντεο σχετικά με το ίδιο ζήτημα, μόνο που αυτός έπεσε στα μαλακά, καθώς το δικαστήριο τον καταδίκασε σε μόλις 7 χρόνια φυλάκιση για τα ειδεχθή εγκλήματά του…

Αυτά λοιπόν βλέπουν οι δικοί μας κυβερνώντες και σφίγγουν τα δόντια, και κάνουν υπομονή, περιμένοντας την ευκαιρία να ωριμάσουν οι συνθήκες, για να ολοκληρώσουν επιτέλους και εδώ το σοσιαλιστικό πανανθρώπινο όραμα του αυστηρού πλην όμως δίκαιου ελέγχου του διαδικτύου, έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον ο κάθε πειραγμένος με ένα πληκτρολόγιο στη διάθεσή του να αναρτά ότι του καπνίσει και να υπονομεύει το έργο της κυβέρνησης Nguyen Van Hoa που αγωνίζεται για την προκοπή του τόπου.

Αμήν και πότε, συμπληρώνω ο ποταπός…

Strange Attractor

Antinews