Μοχθηρίας έργα…

Οι συγκρίσεις είναι συντριπτικά θλιβερές. Στο φτωχό, τριτοκοσμικό Μπαγκλαντές των 160 εκατομμυρίων ψυχών σε μια έκταση περίπου ίση με την Ελλάδα, οι καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου Αυγούστου, που βύθισαν το ένα τρίτο της χώρας κάτω από το νερό, κόστισαν τη ζωή σε 140 ανθρώπους. Στη γειτονική του, αχανή Ινδία των 1,3 δισ. κατοίκων οι ίδιοι φονικοί μουσώνες έπνιξαν άλλους 500. 

Δεν χρειάζεται να ξεκινήσει κανείς λογαριασμούς για το πόσο στοίχισε, κατ΄αναλογία, σε ζωές μια σφοδρή νεροποντή στην ευρωπαϊκή Ελλάδα. Ούτε αρκεί, ενώπιον μιας πρωτοφανούς τραγωδίας μόνο το βαρύ πένθος, ο αβάσταχτος θρήνος και η δίκαιη οργή…

Με το τραύμα χαίνων και ανεπούλωτο απαιτείται να συνειδητοποιηθεί ότι ομαδικός θάνατος συμπολιτών μας δεν μπορεί να συμβαίνει σε μία σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία χωρίς καταλογισμό ευθυνών και ανεύρεση ενόχων.
Πράγμα που φαίνεται να αγνοεί σκόπιμα η φιλοκυβερνητική εφημερίδα “Αυγή”, από  την επομένη κιόλας της καταμέτρησης των νεκρών της θανατηφόρας πλημμύρας. Ούτε μια λέξη δεν βρήκε για το χρέος μιας ευνομούμενης Πολιτείας να προφυλάσσει τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών της.
Ούτε μια υποσημείωση δεν κράτησε για τους μηχανισμούς προστασίας του περιβάλλοντος που, όταν δεν το παραδίδουν στις μπουλντόζες, το αφήνουν στο έλεος της φωτιάς και της βροχής. Ούτε καν μια νύξη δεν έκανε περί ελέγχου, διαφάνειας, λογοδοσίας και τιμωρίας των υπευθύνων της τραγωδίας.
Αποστασιοποιημένη, σχεδόν, από το ιδεολογικό της φορτίο λησμόνησε ότι υπάρχει “κυβέρνηση”, “κράτος”, ακόμη και ”ταξικά συμφέροντα”. Αναλώθηκε απλώς σε γενικολογίες για μπαζώματα, κακοτεχνίες, άναρχη δόμηση, αυθαίρετα, σουμάροντας τα όλα στο τσουβάλι των διαχρονικών ευθυνών που αποτελούν άλλοθι της  εκάστοτε -και της τωρινής- διαχειριστικής ανευθυνότητας. Κεντρικής και περιφερειακής. 
Κορύφωση του κυνικού μετεωρισμού της ήταν το πρωτοσέλιδο της. Φαρδύς -πλατύς ο τίτλος  “Ανθρώπων έργα” στόχευε τους φτωχούς και μεροκαματιάρηδες κατοίκους που έχασαν ανθρώπους, σπίτια και μικρομάγαζα σε μια ανοχύρωτη από πλημμύρες περιοχή.
Αυτούς, εμμέσως κατήγγειλε ως ιδιοτελείς, άπληστους, διεφθαρμένους και κυρίως ως περιβαλλοντικά  ασυνείδητους. Και,το χειρότερο, πάνω στο πόνο και τα αστέγνωτα δάκρυά τους θεμελίωνε χωρίς ίχνος ντροπής, υπονομευτικά την προπαγάνδα του «τα 'θελαν και τα 'παθαν». 
Δεν πρόκειται για δημοσιογραφική απόκλιση από την αξιολόγηση της τραγωδίας στη Μάνδρα, τη Νέα Πέραμο και τη Μαγούλα. Συνιστά μεθοδευμένη υπηρεσία σε μια κυβέρνηση που συμπεριφέρεται ως ανεύθυνος βασιλικός οίκος. Ο οποίος, ξυπνά από το ληθαργικά αλαζονικό του  κώμα καθυστερημένα και μόνο για να περιφέρει μεσσιανικά διαγγέλματα, πριγκιπικές περιπατητικές επισκέψεις, υποκριτικές, αλά Μαρία Αντουανέτα, ενοχλήσεις. 
Δυστυχώς, ένα άλλοτε μαχητικό έντυπο ταγμένο με ήθος επί δεκαετίες στο πλευρό των αγώνων της Αριστεράς, αντί να υποστηρίζει τη συμπόνια, την ανοχή και τη συνύπαρξη ετέρων, συστρατεύεται σε  μίζερα κυβερνητικά κουκουλώματα και προσχηματικές μετατοπίσεις. Δείχνοντας, αυστηρά με το δάκτυλο ως υπεύθυνη των καταστροφικών ζημιών της την ταλαιπωρημένη και κατηφή κοινωνία της Δυτικής Αττικής.
Τα προπετάσματα καπνού, πράγματι, δεν είναι καινοφανή στους πρόθυμους υπηρέτες της εκάστοτε εξουσίας. Εν προκειμένω, όμως, πλασάρονται ανεύθυνα και μοχθηρά  αντί της περισυλλογής για τις ψυχές των θυμάτων. Πακέτο με το μόνο  κυβερνητικό πόρο σε υπερεπάρκεια. Το διχασμό και την εξαπάτηση. 

Δημήτρης Παγαδάκης

Πρώτο Θέμα