Σκλάβοι και αφεντικά...

Σαν μαζοχιστής που είμαι άκουγα πάλι σήμερα το πρωί τον Τράγκα στο ραδιόφωνο. Ο οποίος αποφάσισε, λέει, να φύγει στην Αμερική και να ασχοληθεί με τα 30 εκατομμύρια των εκεί διαβητικών… ή κάτι τέτοιο.

 

Και γιατί πήρε αυτή την σκληρή απόφαση τώρα στα γεράματα; Διότι η Ελλάδα του Σύριζα είναι, λέει, ανελεύθερη! Και αντιδημοκρατική! Έτσι ακριβώς το είπε… ανερυθρίαστα. Ο άνθρωπος, που σαν χθες τον θυμάμαι να χτυπιέται στα μικρόφωνα κατά των σαμαροβενιζέλων, κραυγάζοντας κάθε τόσο: «Αντωνάκηηηηηη πες αλεύρι, ο Αλέξης σε γυρεύει». Τόσο καλά. Τόσο κωλοτούμπας κι αυτός…

Όπως ο άλλος, ο Λαλάκης, ο εθνικός μας κλόουν, που λες κι ο Σαμαράς του είχε σκοτώσει τη μάνα και συστηματικά έσταζε δηλητήριο εναντίον του, προμοτάροντας τον Τσίπρα, που όταν θα έρχονταν στα πράγματα θα άνοιγαν οι ουρανοί και θα επέστρεφε ο ήλιος στο στερέωμα… Κι από κάτω οι γριές να σεληνιάζονται και να τον χειροκροτούν με χέρια και με πόδια.

Τώρα τι λέει; Κρύβεται σε κανένα κότερο; Μπα… βγήκε και πάλι από το λαγούμι του και μιλάει για πείνα και συνθήκες κατοχής που επέφερε ο … Σύριζα, τον οποίο ουδέποτε, λέει, στήριξε! Άραγε ζουν ακόμη όλες εκείνες οι θείτσες που τις είχε ξεγελάσει για να του απαντήσουν ή πέθαναν από την πείνα από τότε που άνοιξαν οι ουρανοί που λέγαμε;

Έτσι έχουν τα πράγματα στη σημερινή Ελλάδα, στην Σομαλία των Βαλκανίων, που πορεύεται με αριστερό πρόσημο με επίκεντρο τον άνθρωπο και στενάζει κάτω από την μπότα του Αλέξη, με όλους εκείνους τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης να πουλάνε τρέλα κάνοντας τους ανήξερους για το τέλμα που βιώνουμε.

Βέβαια, τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο χάλια ώστε να μην μπορούν να χειροτερέψουν. Κι αυτό βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα. Διαβάστε φερ’ ειπείν για το πώς θα διαμορφωθούν οσονούπω οι συντάξεις, με βάση τις νομοθετικές και «ευεργετικές» παρεμβάσεις του δανδή Κατρούγκαλου, ο οποίος κάποτε έβγαινε στην κάτω πλατεία και υπόσχονταν παπάντζες.

Διαβάστε για τις 3.000 σκληρούς κακοποιούς που κυκλοφορούν ελεύθεροι, ελέω Παρασκευόπουλου, έτοιμοι να σιδερώσουν τις μανάδες και τις γιαγιάδες μας.

Διαβάστε για τις πομπές του Μπάνου με τους Σαουδάραβες εμίρηδες, για τα νέα διόδια, για τα νέα μέτρα, για τα τελευταία κατορθώματα του ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ, για το πάρτι εκατομμυρίων των διάφορων ΜΚΟ που έχουν στήσει χορό στις πλάτες των «προσφύγων πολέμου» (από την Αλγερία και το Νεπάλ)…

Και τέλος διαβάστε και για τους κρατικοδίαιτους επενδυτές, όπως π.χ. η γερμανική ΦΡΑΠΟΡΤ, που ακόμη δεν ανέλαβε καλά καλά, κι όμως σημειώνει κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων, ευρισκόμενη σε κόντρα και σε διαιτησία με το δημόσιο. Δηλαδή όλους εμάς που πληρώνουμε φόρους, διεκδικώντας 70 και βάλε εκατομμύρια επειδή άλλαξε, λέει, τα … σαπούνια στις τουαλέτες των 14 αεροδρομίων.

Η χώρα διαλύεται, με την μοναδική ελπίδα των περισσότερων για να φύγει ο Αλέξης και το τσίρκο του να είναι η… Φώφη. Που σαν κι αυτή, ο Αλέξης θέλει δέκα μόνο για πρωινό.

Σκεφτείτε το, κλείνουμε σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που άρχισε η κρίση επί ΓΑΠ, για να κάνουμε έναν πλήρη κύκλο και να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στην … Φώφη! Με τον Αλέξη να συνεχίζει την αποσυναρμολόγηση της Ελλάδας, επεκτείνοντας την δυστυχία, ο οποίος μόλις πληροφορήθηκε τα αποτελέσματα των παλλαϊκών εκλογών για ηγέτη τη κεντροαριστεράς, άνοιξε σαμπάνιες παρέα με τον Καρανίκα. Τον Κατσανέβα να επέλεγαν οι ψηφοφόροι, πιο πολύ θα τρόμαζε ο Σύριζα… Ήμαρτον!!!

Και ο λαός; Όλοι εκείνοι, οι άλλοτε περήφανοι αγαναΧτιστές, που έλεγαν Αλέξη και έσταζε το στόμα τους μέλι; Τι απέγιναν; Γιατί δεν ξεσηκώνονται; Διότι ο πεινασμένος δεν ξεσηκώνεται… απλά γονατίζει περιμένοντας ένα ξεροκόμματο από τον αφέντη του.

Ο πολιτικός φιλόσοφος Καρλ Πόπερ είχε πει κάποτε ότι η δημοκρατία χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι ένας λαός μπορεί να ξεφορτωθεί μια άχρηστη ηγεσία. Όχι ότι μπορεί να εκλέξει μια χρήσιμη. Κι εκεί βρισκόμαστε σήμερα. Να ελπίζουμε ότι θα ξεφορτωθούμε τον Αλέξη, ψηφίζοντας την… Φώφη. Επειδή το χέρι κάποιων δεν πάει να ψηφίσει τον Κυριάκο.

Ένας λαός αμετανόητος. Που πέρασε από χίλια κύματα τα τελευταία χρόνια, κι ακόμη να βάλει μυαλό. Ένας λαός που έτρεχε στις πλατείες καταγγέλλοντας το παλιό σαθρό σύστημα, αυτούς που «τα φάγανε», σήμερα στηρίζει τις ελπίδες του επάνω τους…

Και όπως είχε πει κι ένας άλλος σπουδαίος φιλόσοφος, ο Μαρκούζε, το δικαίωμα που έχουν οι σκλάβοι να επιλέγουν αφεντικά, δεν σημαίνει ότι παύουν να είναι σκλάβοι…

Εκεί είμαστε σήμερα. Ή αλλιώς… εδώ μπήκαμε, πάμε τώρα να φύγουμε.

Strange Attractor

Antinews